Ten Days In Love

Chapter Eleven

Authors note: Hi po sa lahat ng
nagbabasa nito. Matatapos na
po ang istoryang ito dahil—
charot lang.😂😅 Edited na ho
ang Chapters 1 to 9. Kung gusto
niyong mag-RB? Ayos lang pero
kung hindi, ayos lang din. Naka-
katamad, Oo, dahil isa rin akong
dakilang tamad. Ahm, halos
ilang buwan akong hindi nagUD
kasi busy ako. Alam niyo na,
life, problem(char) at school.
Don't worry kc nung summer,
naghanda na ako ng Manuscript.
Wala lang talaga akong oras
na mag-type. Kelangan ko talaga
muna unahin ang school kc may-
nangyari tapos intrams na ngayon
na month at busy ako nyan.
I will not promise pero I'll try
my super duper best na meron
akong maUD sa dadating na skul
break. Hehe, next month pa.😅

Ayos lang na iwan niyo muna 'to
at magbasa ng iba. Kc nafeel ko
na rin yung gaano ka-yamot mag-
antay ng isang 'UD'. I wish for
your kind consideration. Lels.

Tsaka Happy 700+ reads!😅🎉✨
I really appreciate that number
above kc bilang bagohan ay 'di
ko expect na may magbabasa.
Sana patuloy niyo siyang
e-support. Lab u guys!😘💋❤️✨
Kahit D ko knows kung sino2
kayo.. Usong magparamdam?😅
Para sipagin akong mag-type?
Adic ako sa maraming bagay eh. Busy.

Kristin's POV

" Papatakasin niyo ako o papatay
ako ng isa sa inyo!? ANO?!" agad
kaming napa-atras dahil biglang
naglabas ng rebolber  yung preso
at itinutok sa amin!

Lumatay sa buong katawan ko ang
kakaibang kaba habang nakatingin
sa mata ng preso.... " M-ma'm
Kristin, siya y-yung hinahanap
nating preso. I-isa po siyang
notorious killer.." utal na sabi
ni Mister Chiu mula sa gilid.
Muli na namang bumalatay sa
katawan ko ang kaba at nadag-dagan
iyon ng takot pero kailangan kong
mailigtas ang isang 'to. Hindi yun
misyon kasi kusa ko siyang
tutulungan, mula sa nakatagaong nakaraan sa likod ng mga mata niya.

Napapikit ako at huminga ng
malalim. Pagmulat ko ay saktong tumama ang tingin ko sa mga mata
ulit ng preso. I saw he's hesitation.
He is in great depression. " Sir..."
tawag ko. Nataranta ito at nangi-
nginig ang kamay na binabaling-
baling ang baril sa akin at sa mga kasamahan ko. I step one foot
forward pero hindi 'yon nasundan
ng magbanta ito.

" 'Wag kang lalapit sa akin!"
kinasa niya ang baril! " Kundi ma-
pipilitan akong iputok 'to sa..."
saglit siyang natigilan at tila nag-isip
ng sasabihin. Napansin kong
bumaba ang tingin niya sa may
dibdib ko... " Ipuputok ko 'to sa
dibdib mo, derekta sa puso mo!"

*DUG*   *DUG*

Napalunok ako dahil sa biglaang
pagtibok ng puso kong mabagal
ngunit malakas. Naitaas ko ang
dalawa kong kamay sa ere. Sinyales
na hindi ako lalaban at hindi magmukhang kalaban para sa
kaniya.

" Ma'am Kristin! Huwag kayong
lalapit, delikado!" sigaw sa akin
ni Roger ng ihakbang ko ulit ang
paa ko. Hindi ko sila pinakinggan
kahit binabalaan na nila ako.

Halos isang metro na ang layo ko
sa preso... "Ben, tama??" panimula
ko nang mahinahon. Pagtatanong
ko sa pangalan ng preso ngunit
bigla siyang umiling ng umiling.
Nangunot ang noo ko. " Mister,
hindi ho kami mananakit sa inyo.
Sa katunayan niyan ay nandito
kami ng mga kasamahan ko..."
sabay turo kina Roger at Chiu sa
likuran... " Para iligtas kayo dito.
Mapanganib na po ang lugar
na ito kapag nandito pa po kayo
dahil posibleng babagsak ang
palapag na ito... Mang Ben,
sama ho kayo sa amin." pakiusap
ko. Umaasang hindi niya itutuloy
ang balak niya at makumbinsi.
Sana.