Ten Days In Love

Chapter 23

Minsan ba'y nahihiling mo na sana
hindi nalang tayo nabuhay? Para
sa'n pa't mabuhay kung
mamamatay lang rin naman. Bakit kapa nabuhay kung puro pasakit
lang rin ang matatanggap. Pero
ganon nga lang talaga, tayo lang
rin ang mga tao ang nagpapahirap
sa'ting buhay. Tayo ang gumagawa
ng dahilan kung ba't natin  nararanasan ng mga masalimuot
na pangyayari o pagsubok pero
puro lang tayo dada, reklamo at  isinisisi lang natin sa may itaas.

Ngayon sino ang dapat kaawaan?
Ang tao o ang gumawa sa tao?

" One more shot please!" halos pasigaw kong sabi sa
bartender. Ang ingay kasi, metal
rock ang tugtog kaya ang bigat
bigat ng  atmosphere ngayon na nakapagpadagdag ng bigat sa 
nararamdan ko pero dibale may
alak namang kahit panandaliang
pinamamanhid ka, ay sobrang
nakakatulong naman.

" Miss, mauubos niyo na po
ang stock ng paradise namin. "

Pinagkunutan ko siya ng noo.
" Ba't parang ayaw mo pa?
More  ubos, more fun, more
money! Hahaha!" sabay inom
sa kakalagay lang na inumin.

" Eh miss, reserve yung ininom
mo. Dadating na maya-maya
ang  bokalista ng susunod
na banda..."

" Reserve?" napalakas ang pag
lapag ko sa baso at sinampa ang  magkabilang braso sa counter.
Nangliliit ang mata sa bartender...
" Kung reserve, bat mo sinerve
sakin. Ha? Saka pake ko sa
bokalista no. Isa pa!"

Nginiwian niya lamang ako.
" Miss, nagpumilit ka remember?
Sabi mo pag hindi ko sinerve ang
gusto mong inumin kaya mo'kong  ipa-tanggal sa trabaho ko." he
mattered and put some water
on my champagne glass.

" Bakit tubig yan?"

" Miss, lasing ka na. Kanina mo
pa nilalaklak yan, transparent
po talaga ang kulay niyan. "

" Ganon?" inosenteng tanong ko
at sinuri pa ang inumin bago
nilagok. Ang sarap! " Going
back at what you said, let me
say something 'huk'! Una hindi
ako lasing, pangalawa babayaran
ko naman ung reserve eh paki
sabi din sa banda ng bokalista
ibang inumin nalang ang kaniya. Alright?" and I put a silly smile
on my face. 'huk'! 

" He's a VVIP costumer, talagang  mabibigyan kami ng manager... "

Nawala ang ngiti sa labi ko,
napaisip. " VVIP? So, sa kagaya
kong hindi importante ng
costumer dapat hindi mabigay
ang gusto kong orderin? Oo
hindi pantay-pantay ang tao—logically  saying pero dapat patas
at pantay-pantay ang pamamahagi ng produkto ayon sa panganga-
ilangan nito."  I sighed, nalulungkot
na tiningnan ang baso ng alak na 
wala ng laman at sa hawak na
bote ng bartender. " Pano ako?" Nagmamakaawang tanong ko.

But he didn't say something,
napamaang lang siya at
pagkalaunay ngumiwi tila hindi makapaniwala sa pinagsasabi ko. Sinuklian ko naman siya ng ngiti at padausdos na nilapit sa kaniya
ang baso ko. " Isa pa!"

Maya-maya pa'y naging tahimik
sa bar at nagsi-alisan na ang
bandang metal rock. Tinalikuran
ko ng upo ang bartender at
hinarap ang mini stage sa 'di-
kalayuan. Isinandal ang kanang 
siko sa counter habang hawak-
hawak ang champagne ko.

Biglang naghiyawan ang mga
nasa dance floor na kinakunot
ng noo ko. Pati ang mga nasa
likurang nag-iinuman lumabas sa
lungga at nagsisipwesto din sa
dancefloor. I take a sip as I look
at the crazy people.