finally found you :: kim seokjin

1.7

Ameliyat için sedyeyle odadan çıkarılırken yanaklarımdan süzülen yaşlara asla engel olamıyordum. Annem dayanamayıp yolun yarısında bir duvara tutunurken dudaklarımı birbirine bastırdım.

Jisoo ağlasa da gülümsemeye çalışarak "Ameliyattan sonra seninle hesaplaşacağız," dedi. "Bana zorla bir şeyler ısmarlamak zorundasın çünkü çok ağır şeyler sakladın!"

"Annemlerin yanında ol hep," dedim. "Sadece şimdi değil, her zaman."

Yüzüne bakarsam ağlayabilirdim, bu yüzden kafamı başka bir yere çevirdim. Çevirmemle Seokjin'le göz göze gelmiştik. Şaşkın ve korku karışımı bir bakışla yanıma gelirken sedyenin artık hareket etmediğini anladım.

Yanıma geldiğinde bir süre gözlerime, ardından bedenime baktı. Yutkunup bir süre diyecekleri için bekledi.

"Seni tekrar görmeyi umuyorum," dediğinde ağlamamak için yanağımı dişledim. "Seni bekliyor olacağım."

Beklemeyip sadece gitmesini haykırmak istiyordum ama bir yandan da orada olduğu ve beni beklediği için mutlu hissediyordum.

Uzanıp yanağımdaki yaşları silerken sedye tekrar hareketlendi.

"Görüşürüz." dedim el sallayarak. Gerçekten görüşeceğimiz inancına tutunarak.

Seokjin-sshi, daha farklı bir zamanda tanışmak isterdim seninle, dediğin gibi o zaman belki gerçekten mutlu olabilirdik.