Ms. Chen At Your Service. (Agent Series #1)

Chapter 29 - The Strange Cheniah.

Christian's POV.

Gustong-gusto kong magtanong kay Chen kanina bago siya umalis dahil di ako satisfied sa sinabi niya pero pag tingin ko sa pwesto niya ay parang umatras ang pagtataka ko dahil sa itsura niya, her scary look is no joke. Like she's ready to beat anyone who dares to ask what might her actions for, so I remain tightlipped. Mamaya nalang siguro pag balik niya ako magtanong. Baka dun mas malamig na ulo niya.

And besides I know every time she does this kind of things, she has a big reason or she better have one that is acceptable kaya sige makikinig ako.

Makalipas ang eksaktong tatlumpong minutos ay biglang may kumaluskos sa halaman na nasa mapunong parte ng eskwelahan, kung saan biglang nawala si Chen.

Gulat naman kaming napatayo at naging alerto. Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan dahil lang sa simpleng kaluskos na yun. I mean who wouldn't? Mahigpit na utos ni Chen na mag-iingat kami. Hindi naman yun mukhang prank, cause she's serious as hell this fast few weeks. I doubt it.

Nagkumpulan kami sa iisang side ng biglang lumabas ang kung sino man sa parteng yun. Nagulat pa kami ng marealize naming babae ito at halatang may dugong banyaga.

Walang emosyon itong lumapit banda samin at walang pakielam na umupo sa upuang inalisan ni Jiro.

Agad namang kumalma ang sistema ko, I don't know why but I felt this sudden calmness within me when I saw her. Pero Hindi naman pwede yung aalisin ko ang pagiging alerto ko dahil lang naging kalmado ako. May pag-aalangan parin akong unti-unting lumapit sa kanya.

She seems resting with her eyes close so I go nearer as silent as I could.

Saglit ko siyang napagmasdan at talaga namang namangha ako sa taglay niyang ganda, but I have this feeling na pamilyar siya kahit ngayon ko lang nakita ang itsura niya. Weird.

I haven't seen a face like this kase kung meron man sure akong maaalala ko.

I was about to ask a question ng magbukas ang mata nito na naging dahilan ng pagkagulat ko.

WHAT THE FUCK!!!!

SHE HAS RED EYES! BLOODY RED.

Kunot nuo ako nitong titingnan pero Hindi ako natinag. Her eyes, hindi ko maalis ang tingin ko dun.

Unti-unti akong lumalapit sa kanya at sinasabi ko sa inyo kahit mamatay man ako ngayon, di ako ang nagkukusa. Parang may sariling buhay ang mga paa ko para mas lalong lumapit sa kanya.

Gusto ko huminto pero di ko magawa. Ayaw talagang huminto ng katawan ko. I feel so strange. Parang di ko kilala ang sarili ko at nakakabilib dun ay hindi man lang nailang ang babaeng nilapitan ko. She's looking at me intently that causes me to sweat.

The fuck! What's happening to me?

"You're scaring him, Chen." At dun ako bumalik sa sarili ko. Napalingon din ako agad sa isang lalaki na ngayon ko lang din nakita. May pagkasingkit ito na tila Koreano. Somehow he resembles someone I know, a bit older but really alike.

"What are doing here, Leon?" Walang pakielam na sagot nung babae.

Lumingon naman sakin ang Leon na yun at saka nagsalita. Kinikilabutan ako sa paraan nila ng pag-uusap. Sobrang lamig.

"Don't want me here, Chen?" Chen?

Tama ba ang pagkakarinig ko? As in CHENIAH?! O baka nagkataon lang?