De zus van Anna Zwarts

Bekkie

Dat is dan toch een hele geruststelling, dacht Anna.
Na de les gingen ze terug naar de Grote Zaal. In de gang zagen ze Professor Anderling met Mare praten.
'Ik zou het zonde vinden als je je jaar in angst leeft. Ieder jaar wordt een leerling zijn of haar dood voorspeld en niet een is ook effectief gestorven.' Zei Professor Anderling.
'Dat weet ik Professor, maar...' begon Mare.
'Je hoeft echt niet bang te zijn, Marieke. Er staat buiten geen zwarte spookhond te wachten om je te vermoorden.' Onderbrak Professor Anderling haar.
'Professor, ik ben helemaal niet bang. Persoonlijk denk ik dat dat hele gedoe maar onzin is.' Wist Mare er ergens tussen te gooien. 'Oh, oké. Dan laat ik je maar verder met rust.' Zei Professor Anderling een beetje verbaasd en ze liep weg. Harry, Ron, Hermelien en Anna volgde Mare de Grote Zaal in, waar Harry, Ron, Hermelien en Anna nog wat napraatte over voornamelijk de Grim, ook al maakte Hermlien duidelijk dat ze het onzin vond en was Anna meer geïnteresseerd in Gedaanteverwisselingen.
Na het eten liep Anna de gang weer op. Ze zag Mare op de trap zitten. Mare staarde naar de vier zandlopers die de afdelingspunten bijhielden. Griffoendor was aan het winnen. Op de tweede plek stond voorlopig Huffelpuf, daarna Zwadderich en als laatste Ravenklauw. Mare aaide afwezig haar puppy, Dog. Dog liep meestal vrij door het kasteel en bleef overdag zelden in de leerlingenkamer van Huffelpuf. Toch stoorde hij nooit een les en was hij in pauzes en leswissels vaak in Mare's buurt te vinden. Omdat Dog een brave hond was die nog nooit achter Mevrouw Norks was aangegaan, mocht Vilder hem wel en liet hij de hond zijn ding doen, zolang hij zijn behoefte maar buiten het kasteel deed.
'Jullie staan al boven Zwadderich. Dat is best indrukwekkend.' Zei Anna en ze ging naast Mare zitten.
'Ik hoop eigenlijk dat dit het jaar wordt dat Huffelpuf de puntenstrijd wint. Maar het is niet makkelijk om Griffoendor te verslaan tegenwoordig.' Zei Mare.
'Je kunt niet meer doen dan je best. Wat voor afdeling zouden we zijn als we je het makkelijk zouden maken?' Zei Anna met een lach.
'Je hebt gelijk. Ik moet maar eens gaan. Ik heb zometeen Toverdranken en Sneep heeft misschien geen hekel aan me, maar ik ben niet zo stom om te laat te komen.' Zei Mare.
'Sneep heeft geen hekel aan je?' Vroeg Anna.
'Ik ga niet zeggen dat hij me mag, maar hij haat me niet. Een van de voordelen van geen Griffoendor zijn.' Zei Mare en ze liep richting de kerkers. Anna wachtte op de andere en samen gingen ze naar buiten. Harry was blij dat ze naar buiten mochten. De regen van gisteren was overgewaaid, de lucht was heldergrijs en het vochtige gras veerde onder hun voeten toen ze op weg gingen naar hun allereerste les Verzorging van Fabeldieren. Ron en Hermelien praatte niet tegen elkaar. Harry liep zwijgend naast hen terwijl ze over de glooiende gazons naar Hagrids huisje aan de rand van het Verboden Bos wandelden. Pas toen hij een eindje verderop drie maar al te bekende achterhoofden opmerkte, besefte hij dat ze de les blijkbaar samen met Zwadderich hadden. Malfidus praatte geanimeerd met Korzel en Kwast, die dom grinnikten. Harry kon wel bedenken waar ze het over hadden.
Hagrid wachtte de leerlingen bij de deur van zijn huisje op. Hij droeg zijn lange jas van mollenvel en Muil, zijn wolfshond, stond naast hem. Zo te zien was hij nogal ongeduldig.
'Vooruit, opschieten!' Riep hij toen de leerlingen kwamen aanlopen. 'Ik heb iets hartstikke leuks voor jullie! 't Wordt echt een fijne les! Is iedereen d'r? Oké kom mee.'
Één onaangenaam moment dacht Harry dat Hagrid hen zou meenemen naar het Verboden Bos. Daar had Harry al zo veel vreselijke dingen meegemaakt dat hij er voor de rest van zijn leven genoeg van had, maar Hagrid wandelde langs de bosrand en vijf minuten later kwamen ze bij een omheind stuk wei. Er was geen beest te bekennen.
'Iedereen bij het hek!' Riep Hagrid. 'Ja, mooi zo. Ken iedereen 't zien? Oké sla eerst jullie boek open.'
'Hoe?' Zei de kille, lijzige stem van Malfidus.
'Hoe?' Zei Hagrid.
'Hoe moeten we dat boek openslaan?' Herhaalde Malfidus.
'Kan je niet eens een boek openen, Malfidus? Dit is zoo teleurstellend.' Kwam Anna tussen beide.
'Ik zal het je wel even leren, anders word het moeilijk om het schooljaar door te komen. Moet je opletten, hè?'
Malfidus was inmiddels roos van woedde en schaamte, maar Anna deed net alsof ze het niet merkte. Rustig en met veel belijd sloeg ze langzaam het boek open.
'Gezien?' Vroeg ze aan Malfidus.
'Komt-ie nog een keer, voor de zekerheid, oké?'
Anna deed het boek weer dicht en daarna heel langzaam weer open. Malfidus werd nog roder, waarschijnlijk omdat Anna tegen hem sprak alsof ze het tegen een kleuter had en dat in het bijzijn van al zijn vrienden. Anna ging weer naast Ron staan, die zich naar haar toe boog en fluisterde: 'Serieus, hoe moet je die dingen open doen?'
'Je moet ze aaien.' Fluisterde Anna terug.
Breed grijnzend keek Hagrid Anna aan.
'Da's heel goed, Anna. In de vorige klas was Mare ook de enige die het wist.' Zei hij.
'Wie denk je dat het haar heeft verteld?' Mompelde Anna tegen Harry, Ron en Hermelien.
'Hoe hebbie het uitgevogeld?' Vroeg Hagrid met een grijns. Anna grijnsde terug en zei: 'Het boek deed me aan mijn uil Egbert denken, die begint ook altijd te bijten als ik hem niet aai.'