ÖTEKİ BEN

Hayatımın Değişeceğini Bilemezdim

Zzzzzt, zzztttttt, zzzztttt... Uzayıp giden bir alarm sesi ve geceden beri durmak bilmeyen yağmurun tıpırtısı...Sıcacık yatağımın içinden üşengeç bir hareketle kolumu çıkarıp saati kapattım. Ne zaman yağmur yağsa kendimi yatağın içine gömüp saatlerce çıkmak istemem. Ama bugün o gün günlerden değil. Kendimi naza çekip Garfield gibi pinekleyebileceğim bir gün değil.Bugün, hayatımın değişeceği o gün. Hemen yataktan fırladım . Lavaboya gidip yüzüme soğuk bir su çarpıp kendime gelmeyi bekledim . Aşağı kattan gelen tıkırtılara kulak kesildim . Bizimkiler benden önce uyanmış, babam geceden kalma sarhoşluğunu atabilmek için kahve makinesinin önünü mesken tutmuştu. Aşağıdan gelen sesle irkildim.
- Mathildaa, kahve ?
-Ha, hı... Geliyoooorumm.
Ben aşağı inmeden kapım ansızın açıldı. Küçük kardeşim Aldwin- ben ona saçındaki doğuştan gelen küçük kırlıklar yüzünden old derim.- bana doğru koşup hızlıca kucağıma atladı.
-Dursana Old,kendime gelemedim daha.
- Hadi ama Mathilda. Seni özledim . Günlerdir suratın asık ve beni hiç sevmiyorsun.
-Saçmalama Aldwin-ne zaman sinirlensem ona adıyla seslenirdim- seni hep sevdiğimi biliyorsun.
-......
Aldwin söylediklerime ikna olmamış gibi suratıma baktı. Bakışları beni sorgular gibiydi . Hemen üstüne atılıp onu en çok gıdıklandığı yerden, boynundan, gıdıkladım.
- Çocuklar, hadi ama gecikiyoruz .
Aşağıdan gelen sese bir abla olarak ben cevap verdim.
- Tamam , tamam iniyoruz .
-Bavulallarınızı indirmeyi unutmayın.
Koşar adımlarla aşağı indik . Aldwin'e boyun yastığını alıp hemen arabaya geçmesini söyledim . Ben de babamın hazırladığı kahveden bir iki yudum alıp arabaya geçtim.
-Nihayet gelebildiniz çocuklar. Gece bizden de erken uyudunuz halbuki.
- Evet anne. Yağmur yağıyor. Biliyorsun, böyle günlerde biraz da üşengeç olurum.
- Ahh Mathilda. Yağmurdan mı yoksa burayı bırakmak istemeyişinden mi?
Aldwin beni koruma içgüdüsüyle hemen atıldı: "Annee, bırak ama."
Ben de konuyu geçiştirmek için hemen babama yöneldim.
- Baba yağmur geceden beri yağıyor mu?
-Evet, geçen gazetede okudum. Özellikle Sidney için sel, taşkın bile beklemiyormuş . Doğru zamanda taşınıyoruz çocuklar . Ha, ne dersiniz?
Ben konudan uzaklaşmak istedikçe annem ve babam beni bu gerçekle yüzleştirmekte anlaşmış gibi davranıyorlardı . Ama ben de asi ve inatçı karakterimden hiç taviz vermeden başka konulara yöneliyordum.
- Şeyyy.. Baba... Gece çok mu geç yattınız?
-Ehh, konuklar son geceyi biraz uzatmak istediler ama eğlenceliydi . Anneniz bir tarantella yaptı , görmeliydiniz .
-Hahah çocuklar siz babanıza bakmayın. İltifat ediyor.Eskisi kadar da iyi sayılmam.
Bundan sonraki muhabbet annem ve babamın birbirlerine iltifatlar yağdırması ile devam etti. Herkes halinden çok memnun. Ben hariç... İçimde bir his vardı. Öyle bir histi ki küçüklüğümde hissettiğimle yine aynıydı. Emeklilik ve Goolwa hayalleri benim için tam anlamıyla bir hayaldi. Hatta hayalin de ötesinde:Ütopya...İçimi bir korku , endişe kapladı . Etrafıma bakındım. Aldwin kafasını omzuma yaslamış huzurla uyuyor. annem ve babam ise Goolwa'ya geldiğimizde ilk neler yapacakları hakkında konuşuyorlardı. İçimdeki kötü his mideme, karnıma yayılıyordu . Ağzımda kekremsi bir tatla gözlerimi kapatmaya, uyumaya çalıştım. Zihnimi kontrol etmenin tek yolunun bu olduğunu biliyordum .
Sağ arka koltukta arkama yaslandım. Daha iyi uyuması için Aldwin'i kendime yasladım. Göz kapaklarım ağırlaştı. Tam da istediğim gibi. Yatağımda yarım kalan uykuya devam etmeye başladım.
-Alfreddd!!!Dikkat ettt!!!
Fren sesi, çığlıklar, cam kırıkları, siren sesleri, kan kokusu....
Sadece bir anı hatırlıyorum , küçücük ama unutamayacağım bir an... Aldwin kollarımın arasında, dışardan çığlıklar geliyor . Birileri beni çağırıyor:
-Mathilda, Mathildaa! Beni duyuyor Musun? Mathilda ne olur kendine gel , bana bak...
Sesleri duyuyorum , gözlerimi açamıyorum . Kollarımın arasında Aldwin. Benim küçük Aldwin'im... Sıcacık kanı bacaklarımdan akıyor. Aldwin uyanmıyor... Uyansa bana sarılır...Uyan Old. Yalvarırım.