Μια φορά κι'ενα μπορω

🌼

Παίρνει το δρόμο για την στάση του λεωφορείου περπατώντας κατά μήκος του πολυσύχναστου δρόμου της πόλης.

Περιμένει υπομονετικά να φανεί το μέσο μεταφοράς της και επιτρέπει να στον εαυτό της να παρασυρθεί για ακόμη μια φορά από αμφιβολίες και δευτέρες σκέψεις.

- Ήρθα εδώ για ένα νέο ξεκίνημα! μουρμουριζει αποφασιστικά.

Επιβιβάζεται στο υπερβολικά μικρό όχημα, βρίσκει έκπληκτη μια άδεια θέση κοντά στην γαλαρία και κάθεται ήσυχα ακουμπώντας το κεφάλι της στο βρώμικο τζάμι του λεωφορείου.

Τα λεπτά περνούν και εκείνη αγνοώντας τις φωνές των υπολοίπων επιβατών γύρω της, ατενίζει αφηρημένα τα τοπία που περνούν μπροστά από τα μάτια της.

Αλλιώς τα είχε φανταστεί όλα αυτά.

Είχε ονειρευτεί χρώματα, πολλά ζωντανά χρώματα να ομορφαίνουν την πόλη.

Και φώτα, μεγάλα λαμπερά φώτα να την κάνουν να ξεχωρίζει.

Αφήνει έναν αναστεναγμό απογοήτευσης καθώς συνειδητοποιεί ότι τα έρημα, σχεδόν κατεστραμμένα τοπικά καταστήματα που συνοδεύονται από πολυτελείς, πανύψηλους ουρανοξύστες απέχουν πάρα πολύ από αυτό που ήθελε.

- Ω! Τι ζέστη είναι αυτή!
- Δεν πάει πιο γρήγορα αυτό το πράγμα?!
- Πάλι δεν υπάρχει άδεια θέση!
- Θα παραπονεθω στον προϊστάμενο σου!

Φωνές.

Εκκωφαντικές, θυμωμένες, αγανακτισμένες φωνές θα αποτελούσαν προφανώς το καλωσόρισμα της στην νέα της αρχή.

Εκνευρισμένη σηκώθηκε γρήγορα από την θέση της, εγνεψε στον οδηγό που την κοίταξε απολογητικά και με σταθερό βήμα χωρίς να δώσει σημασία στα σχόλια που ακούστηκαν αμέσως, κατέβηκε από το λεωφορείο.

Αναστεναξε βαθιά κοιτώντας γύρω της.

Το τοπίο έμενε απαράλλαχτο σε εκνευριστικό επίπεδο.

Μη γνωρίζοντας την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσει, ξεκίνησε να περπατά αργά κατά μήκος του δρόμου.

Η πόλη αυτή της προκαλούσε αηδία.

Ήταν έτοιμη να παρατήσει την προσπάθεια της "εξερευνησης" όταν μια γλυκιά μελωδία έφτασε στα αυτιά της τραβώντας της την προσοχή.

- Yesterday, all my troubles seemed so far awayy... ακολούθησε μαγεμένη την τρυφερή φωνή.

- Now it looks as though they're here to stay oh i believe in yesterday...προχωρούσε ανάμεσα στο πλήθος με γοργό βήμα προσπερνώντας και σπρόχνωντας όσους την εμπόδιζαν.

- Why she had to go i don't know she wouldn't say...βρέθηκε να κοιτά έναν νεαρό άντρα όχι πολύ μεγαλύτερο της καθισμένο σε ένα βρώμικο πεζούλι να τραγουδά ήρεμα καθώς ο κόσμος περνούσε βιαστικά αγνοώντας τον.

Τον παρατήρησε καλύτερα.

Τα μακριά ξανθά μαλλιά του κυμάτιζαν καθώς το απογευματινό αεράκι τα χτυπούσε απαλά.

Κρατούσε τα μάτια του κλειστά καθώς έπαιζε την κιθάρα του και τραγουδούσε ρυθμικά, δείχνοντας συγκεντρωμένος.

- I'm not half the man i used to be... there's a shadow hanging over me...συνέχισε ακάθεκτος αγνοώντας την φασαρία που επικρατούσε γύρω του.

Το γεγονός ότι θα συναντούσε κάτι τόσο όμορφο που θα κατάφερνε να την "αγγιξει"με εναν τρόπο μαγικό φάνταζε εξωπραγματικό μετά από την πρωινή της απογοήτευση.

- Oh I believe in yesterday... τελείωσε το τραγούδι του ανοίγοντας τα αργά μάτια του.

Κοίταξε την θήκη της κιθάρας του στην οποία ήταν τοποθετημένα 3 κέρματα και χαμογέλασε γλυκά.

- Χευ, του είπε δειλά η κοπέλα.

Εκείνος, λίγο ξαφνιασμένος που κάποιος του απηύθυνε τον λόγο, κοίταξε προς το μέρος της και της χαμογέλασε.

- Μιλάς αγγλικά ? τον ρώτησε εισπράττοντας ένα απολογητικό βλέμμα.

- Ήσουν υπέροχος! του είπε κάνοντας νοήματα ταυτόχρονα.

Εκείνος έδειχνε να καταλαβαίνει σχεδόν αμέσως και της εγνεψε χαρούμενος ακουμπώντας το χέρι του στον θώρακα του.

Της έκανε νόημα να πλησιάσει πιο κοντά καθώς έψαχνε κάτι μέσα στην μαύρη, σχεδόν κατεστραμμένη τσάντα του.

- Quieres un pocco ? την ρώτησε βγάζοντας ένα μικρό κουλούρι και τείνοντας της το.

Εκείνη εγνεψε αρνητικά συγκινημένη και μπήκε γρήγορα στο μικρό παντοπωλείο μπροστά της.

[...]

Βγήκε βιαστικά από το παλιό κατάστημα ελπίζοντας να μην έχει φύγει.

Κοίταξε γύρω της και ανακουφισμένη τον εντόπισε να κάθεται στο ίδιο σημείο παίζοντας μια απαλή μελωδία στην κιθάρα του.

Πήγε γρήγορα κοντά του και άφησε μπροστά του τις δύο σακούλες χαμογελώντας του.

Τα δάχτυλα του έμειναν μετέωρα πάνω από τις χορδές καθώς τα μάτια του θόλωσαν ξαφνικά.

- Αντίο, του είπε γλυκά και έφυγε αργά από κοντά του.

- GRACIAS SEÑORITA! DIOS TE BENDIGA !! Άκουσε την τρεμάμενη φωνή του να της λέει.

"Ολα καλά θα πάνε τελικα" σκέφτηκε και χαμογέλασε περήφανη συνεχίζοντας την πορεία της.

*Η συγγραφέας λυπάται για αυτούς που ξέρουν ισπανικά και έχουν πλέον εκτεθεί στην άθλια μετάφραση του γκούγκλ τρανσλέιτ.

*Βοηθήστε αν μπορείτε... άνθρωποι δεν είμαστε όλοι?

Ευχαριστώ για όλα
Anemodarmenh 💛