HAYAL (Düzenlemede)

-Bölüm 12-

-HAYAL TARAFINDAN-

  Okula gitmek için hazırlanırken bir taraftan telefonumda çalan şarkıyla dans ediyordum. Abartılacak bir şekilde değil tabi ki.Hafif dans figürleri yaparak, aynı zamanda şarkıya eşlik ederek. İşte bu gerçek Hayal'di. İşte bu BEN'dim. Herşey çok güzeldi. Hayatım, arkadaşlarım, derslerim, okulum, öğretmenlerim, yaşadığım olaylar, tranvalarım bile artık canımı yakmıyordu çünkü Arjey vardı, Mike vardı, kötü olsa bile Ross vardı. Benim yaşamak istediğim ve yaşadığım bir hayat vardı.

 -"HEEEEEEEEEYYYYYYEEEEEEELLLLLLLLL!!"

  Mike'ın Kötü ve o ince tiz sesiyle kendime geldim. Şu halime gülsem mi ağlasam mı ? bilemiyordum. Hayal'e "HEYEL" diyen bir oda arkadaşım vardı ve onu biraz daha bekletirsem beni dövebileceği de bir ihtimal. Tabii ki gülerek ve hızlı adımlarla Mike'nin yanına gittim. Birlikte evden çıkıyorduk ama okula aynı anda gitmiyorduk. Yarın kendi evime taşınıcaktım ve bunun için önce Türkiye'den gönderilen parayı çekmem ve evime eşya almam gerekiyordu. Uzun ve yorucu bir günün beni beklediğinin farkındaydım.

-------------------

 Mike'la birlikte evimize bir kaç eşya aldık. Evet evimiz dedim. Çünkü Mike'da benimle yaşayacak. Mike, Katy teyze ve ben. Katy teyze ve Mike pek anlaşamıyordu. Belki de bu yüzden onu ikna etmek zor oldu biraz ama muhteşem oldu. Yıllara dayanan bir dostluğumuz yoktu ama yıllanmaya dair ipucu veren bir sevgi bağımız ve dostluğumuz vardı.

 Eşyaları taşımak, yüklemek derken akşam olmuştu bile. Tabii ki bunları biz yapmadık. Arjey ve Ross yardıma geldi üstelik Taylor' da yardıma gelmişti. Ross'la birbirimizi öldürecekmiş gibi bakışlarımız hariç herşey çok güzeldi. Katy teyzeyle birlikte yaşayacağımız için üst kattaki bazı eşyaları dışarı taşıdık ve ardından evimizin yeni eşyalarını yerleştirdik. Çok yorulmuştum, yorulmuştuk. Ross bile aralıksız çalışmıştı ve bize yardım etmişti. Gün içerisinde sadece yemek için mola vermiştik ve gözlerimden resmen uyku akıyordu. Tekli koltukta uyuya kalmıştım. Kedi gibi iki büklüm olmuş uyuyordum. Uyuyordum ama kendimden geçmiş bir şekilde değil. Tepemde ki kıkırdamayı duyabilecek kadar bilincim açıktı. Buna rağmen gözlerimi açamıyordum tepemde ki kişi merak etmeme rağmen. Ses tanıdıktı ama ne Mike nede Taylor'du. Bu Arjey'di. Bu çocuk benim tepemde ne yapıyordu. Neden gülüyordu diye düşünürken beni düşüncelerimden ayıran Arjey'in yüzüme vuran sıcak ve sigara kokan nefesiydi. O an kalbimin ağzımda attığını, kendimi tekerlekte koşan hamster gibi hissediyordum ve bir o kadar korkuyordum. Hani filmlerde olur ya. Kız masum masum uyurken erkek gelir kızın üzerine birşeyler örter saçlarını düzeltir ve alnından öper. Bazı şeyleri düşününce aslında bunları Arjey yapamazdı, Çünkü saçlarımı kapatan bir türban, bağazıma kadar çekilmiş bir örtü vardı ve en iyisi de Arjey beni öpmeye cesaret edemezdi. Bunların hepsi beni rahatlatırken tahmin ettiğim gibi Arjey hiçbirşey yapmadan dakikalarca yüzüme bakmıştı. Gözlerimi bu kez korkudan ve heyecandan açamıyordum. Açarsam uyumadığımı anlayacak ve ben utanacaktım ama daha ne kadar böyle kalacaktı ben daha ne kadar nefessiz kalacaktım bilmiyorum.

 Beni bu durumdan kurtaran kime ait olduğunu bilmediğim ayak sesleriydi. Arjey hızla uzaklaşırken bu sefer rüzgarı beni ürpetmişti.

Muhtemelen gelen Mike'dı ki yanılmıyordum. Kahkaha atarak içeri girdiğinde birden sustu. Deli gibi merak ediyordum olanları. Neden bu kadar şaşırdığını ve sessiz kaldığını. Arjey ne yapıyordu?  Mike kısık bir sesle Arjey'e seslendi.

-"Ne yapıyorsun sen burada ? "

Sesi meraklı,sinirli daha çok korkmuş gibiydi. Mike eşittir tuhaflık. Bu durumları artık bana garip gelmiyordu. Arjey cevap vermeden odadan çıkmıştı bunu uzaklaşan ayak seslerinden anlayabiliyordum. Arjey gitmişti ama ben hala gözlerimi açamıyordum. Engel yoktu ama Mike vardı. Utanıyordum.