HAYAL (Düzenlemede)

14.Bölüm

-''Ama senin...''

-''Ama benim arabam az önce götürüldü ve bu benim günümü mahvedemez.'' Sormadan cevap vermiştim.

***

Bir küçük umuttu tuttuğum elimde.

Hep geride kalmışlığımın bir mesafesiydi zaman. Mesafeydi ya arayı uzatan...

Zamanın bana vermiş olduğu geç kalmışlık hissi... Nasıl anlatılırdı ki yakınında olmanın hissi?

Bazen karalayacak bir şey bile bulamaz insan. İçinde kalır çoğu şey. Boğazındaki yumru yerini bellemiştir ve kıpırdamak istemez...

Yanında hissedersin çok uzaklardaki insanı belki?

Bir umuttu ya elimde tuttuğum, işte oda kayıp gitmesin diye son kez söyledim kalbimdeki kişiye

Seni senden vazgeçerken sevdim.

***

İki gün önce mahvettiğim günün ardına sargılı ayağımı koltuğa uzatıp telefonumdan sayfada paylaştığım yazıyı tekrardan kontrol ettim. Yüzümdeki gülümsemeyi silemiyordum. Onun okuyacağı bile aklıma gelince kalp atışlarım değişiyordu. Ross'un sayesinde fark ettiğim bu olayla anlatmak istediklerimi dolaylı olarak anlatacaktım...

Saatlere rağmen okunma sayısı beşi geçmeyen yazıma tekrardan iç geçirerek son ke... Telefonumun titreşimi yerimden zıplamama neden olurken ayağımın acısıyla inledim.

**Evde misin?

**Bana mesaj atacak kadar sinirin geçtiğini görmek mutluluk verici Mike :)

**Gereksiz konuşma. Clara iyi değil..

Hızlı davranan parmaklarım zamana kafa tutar gibi hemen telefonumun rehberine girdi ve kalp atışlarımı görmezden gelerek arama tuşuna bastı.

-HAYAL TARAFINDAN-

-''Hayır bunu kabul emiyorum'' diye cırladım.

-''Etmek zorundasın Clara.''

-''Ne dedin sen?''

-''Üzgünüm.''

-''Anlayamadım Mike? Clara kim?''

-''Hayal bunu herkes bilir basit bir kitaptan kesit.''

-''Hayır hayır bu isim basit bir isim değil şu yüzünün haline bak!''

-''Bunu Arjey gelince konuşacağız Hayal ben bir şey bilmiyorum.''

-''O kadın kimdi ? Arjey kim?''

-''Kendine gel Hayal !''

Beynimde yankılanan bir çok ses varken bağırması gerçekten sinir bozucuydu.

-''Yeter! lütfen artık sus. Arjey kim bilmiyorum ama bir an önce gelmesi iyi olur.''

daha önce görmediğim ve benim onun arkadaşı olduğunu ikna etmişti bu kız. Annemi istiyorum ama annem kim onu bile hatırlamıyorum.

hızla kalkıp telefonu'na cevap veren adının Mike olarak bildiğim kız gizli bir şey konuşuyor gibime geldi ve bende peşinden ilerledim.

Kısık sesle konuşuyordu. ''Hayır Aryej sakın eskiye gitme dedim sana gelince sadece sakinleştirmen yeter çünkü bir tür kriz geçiriyor sanırım...''

Sesi oldukça endişeli geliyordu... Beni kaçırmış olmaları ihtmali aklıma gelince tüylerim diken diken olmaya yetiyordu.

içimde yaşadığım karmaşanın sınırı yoktu sanırım git gide..

********

-''Bence sen o koca kafana sokmalısın ben kendimi tanıyorum.''

-''Hayır ben seni senden iyi tanıyorum Clara buraya gelmelisin şuna bir bak.''

-''yine ödev, yine ödev bay çalışkan.'' söylenirken varlığından bir haber olduğum minik bedenim gülümsemesi yarım kalan çocuğa doğru hareket etti.

-''yine ne buldun?''

Elinde salladığı minik bez bebeğe baktım. Gerçekten bu çocuk ya aptaldı ya da..

******

yüzümde hissettiğim yanma ile gözlerim hafifçe açıldı. Siyahın yoğun olduğu görüntü düzelirken gördüğüm şeyler tekrar tekrar belirdi...

Beyaz duvara bakarken yutkundum elimi kavrayan parmakları hissettiğimde refleks olarak sıktım ve hissetmeye çalıştım bana verdiği tek şey vardı o parmakların sahibinin ; onun kalp atışları beni heyecanlandırmıştı.

-''Çılgınlık yapmak istemeniz normal ama zamanlamanız gerçekten berbat Arjey!''

Beynim isime odaklandığında hafifçe doğruldum ve ellerimi yüzüme getirdim. Gözlerimi sıkıca yumdum ve olanları hatırlamaya çalıştım.

Peki Clara benim ama Arjey hangi Arjey?

473 kelimeyle sanırım en kısa hikayeyi yazan yazar biz olduk oyların yükselmesi bizim için önemli değil sadece oy verenlere üstelik vereceklere minik bir teşekkür ve geri dönüş bölümü oldu umarım okuyucu kaybetmemişizdir. Sizleri seviyoruz aktif ve yeni maceralarımız'la beraber olacağız hikayemizi okuduğunuz için teşekkürler <3 <3 :D

Resim: Hayal (Clara) ve Arjey