Hoofdstuk 11

614 47 10
                                    

'Wat is er? Vertel het me!' Zeg ik uitgelaten. 'Oke ik zal het vertellen. Je mag naar huis!' Zegt de dokter en hij kijkt me aan met een bigsmile. 'YEESSS!! DANKJEDANKJE!' Zeg ik blij. Ik ben zo blij dat ik uit m'n bed spring, maar al gauw kom ik erachter dat dat niet zo'n goed plan was. 'Au au ja dat had ik beter niet kunnen doen.' Zeg ik en strompel weer terug naar m'n bed. De pijn valt gelukkig nog mee, daarom mag ik ook naar huis.

Maar het is nog niet zo ver, want eerst moet ik nog een scan en dan kunnen ze echt bevestigen of ik naar huis mag. Ik pak m'n mobiel en kijk of ik nog appjes heb. Ow 6 berichten van een onbekend nummer. Huh, wie zou dit zijn?

Onbekend: Hey Nicki het spijt me voor alles.
Onbekend: Het is mijn schuld dat je in het ziekenhuis ligt.
Onbekend: Hoe gaat het nu met je?
Onbekend: Wanneer kom je weer naar school?
Onbekend: Ik moet je op school echt m'n excuses aanbieden.
Onbekend: Waar blijf je? Je bent al heel lang niet naar school geweest.

Ik kijk naar de profielfoto en zie iets onduidelijks, maar ik weet bijna wel zeker dat dit Nick is. Serieus wat moet die gast van me? Ik antwoordt kortaf dat het goed gaat en dat ik waarschijnlijk overmorgen wel weer naar school kom. Papa loopt naar m'n bed toe. 'Papa mag ik asjeblieft bij jou wonen als ik naar huis mag? Ik wil echt niet bij Walter wonen hoor.' Zeg ik. Walter is al een tijdje weg, gelukkig. M'n vader glimlacht en zegt: 'Tuurlijk mag je bij me wonen. Ik laat je niet bij Walter wonen hoor, je bent mijn kind.' Ik ben opgelucht en blij met de woorden van m'n vader.

Even later komt de dokter binnen en zegt dat ik nu die scan moet. M'n bed en ik worden meegenomen naar een kamer. Het is een speciale kamer met een hele grote buis. Ik word onder de buis gelegd met m'n bed en ik weet niet wat ze aan het doen zijn, maar ik heb er helemaal niks van door. Na een tijdje is het ook alweer over. Ik word weer geduwd naar m'n eigen kamer en ik wacht op de uitslag. Stiekem vind ik het wel een beetje spannend.

...

Ik lig op de bank samen met m'n vader een filmpje te kijken. Ja je hoort het goed, ik ben thuis! De uitslag van de scan was positief alleen ik moet gewoon heel rustig aan doen. Ik mag voorlopig nog niet naar school want dat zou te veel inspanning zijn en blablabla. Wel een beetje jammer want de hele dag thuis zitten is ook niet zoveel aan eigenlijk.

Ik slurp van m'n overheerlijke milkshake wat ik al weken niet heb gehad, als ik opeens wordt gebeld. Ik kijk op de display: onbekend nummer. Huh, wie zou dit zijn?

Heeyy allemaal xx
Sorry dat het zo lang is geleden dat ik geschreven heb maar ik heb gewoon niet zoveel inspiratie. Het spijt me zeer.
Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden, en jaaaaa door wie wordt Nicki gebeld?
En Omg ik heb 1K! Oké sorry maar dat vind ik al best veel.
Groetjesss Margo 💞💞

Dit ben ikWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu