Sampung araw na kasama siya. Sa sampung araw na minahal ko siya ngayon nakikita kong nakatingin siya sa papalubog na sikat ng araw habang magkahawak ang dalawa niyang kamay...
"Tala" tawag ko at nakita kong lumingon ang taong nag papatibok ng malakas sa puso ko umupo ako sa tabi nito.
"Yes Gregor?" tanong niya.
"Hindi ka ba naweweirdohan kung bakit Tala ang pangalan mo?" tanong ko ngumiti ito at pinisil ang pisngi ko na hanggang ngayon niya lang ata magagawa ulit sa akin.
"Gregor bakit naman ako maweweirdohan kong ito ang ipinangalan sa akin ng mga magulang ko di ba? Im just a miracle baby. My parents is wishing for almost ten years and now God gave me to them." kita ko ang sakit na naka ukit sa mga mata niya "and after Ten years I'll suffer on this disease a cancer and the doctor said..." putol niyang sabi kaya lumingon ako sa kaniya.
"You/I have only ten days to left!" sabay naming sabi..
"Bakit mo ako iiwan Tala? Akala ko magkasama tayo? Pero bakit ang daya-daya ni tadhana?" umiiyak na tanong ko nakita kong ngumiti ito.
"Gregor oras ko na kaya ang wish ko sayo find someone else that makes you feel happy" she said at unti-unti niyang ipinikit ang kaniyang mata..
"No!!No!!! Tala wake up!!! Please don't leave me!!!" sigaw ko at niyakap ang katawan niya.
"My Tala Wake up!"
BINABASA MO ANG
Ten Days With Her
General FictionWould you still consider the person you loved the most as part of your life? Even if she's now gone? I'm Gregor Sivilla Back when I was 16 and she was 13. I found great love in her. She was all that I need, pero ang tadhana ay mapaglaro. Until love...
