• SOLUK GECE •

4.BÖLÜM "Kardan Ari"

[Halsey "Bad At Love"]

🎶

Yaman Karaman

Aklım hâlâ dün akşam olanlardaydı. Lina bardan ağlayarak çıktığında peşine düşmüştüm.Onu bulup iyi olup olmadığını sordum hiç iyi değildi yüzü solmuştu. Ne bendenen nede ruhen iyi değildi çok yorulmuştu yaşamaktan. O küçük bedeni bu kadar acıya artık daha fazla katlanamıyordu. Ama o pes etmiyordu. Hâlâ bi umut taşıyordu içinde erimiş bi mum gibiydi ama sönmemiş yanıyordu.

Mendili uzatıp yanına oturdum ve onun acısını bi nebze unutturmak için uzun uzun konuştum bu konuşmayı oda sevmiş gibiydi. Sonra bardan kovulduğunu anlattığında ona yardım etmek için birşeyler bulmaya çalıştım ve bizim soliste ihtiyacımızın olduğu aklıma geldi ve onun solistimiz olup olamayacağını sordum. Fazlasıyla şaşırmıştı ama reddetmemiş bu teklifi düşüneceğini söyleyip teşekkür etti ve bana haber vermek için numarasını vermişti.

Sanırım zaman geçtikçe ona daha çok ilgi duyuyor ve onla daha fazla karşılaşıyordum. İlk defa şans benden yanaydı. Mutluydum. Umarım bu mutluluk kısa sürmezdi.

Elimdeki sitres topunu sıkmayı bırakıp Arın 'la Ege 'ye odaklandım bilgisayar oyunu oynuyorlardı. Eskiden fazlaca oynasakta ben bu oyun bağımlılığından kurtulmuştum ama onlar kurtulmayı bir türlü başaramamışlardı.
Yirmi bir yaşında koca heriflerin çocuk gibi kantır oynamaları komikti açıkcası. Bunlar bunu bilsede umursamazlardı çünkü onlar için bir müzik birde kantırdı.
Normalde benim evimde kalmazlardı ama dün akşam beni merak edip evime gelmişlerdi bende hava soğuduğu için burada kalabileceklerini söylediğimde koşulsuz kabul etmişlerdi. Çok geç uyumadığım sürece erken kalkan ben kahvaltı işini de halletmek zorunda kalmıştım.Muhteşem krapimi beğenmeyen iki damak tadı olmayan aptal. Bana pizza parasını kitleyip tek başıma oturup on krepi yemek zorunda bırakmışlardı. Normalde on krep yiyemezdim ama sırf onlara harika yaptığımı kanıtlamak için bunu yapmıştım.
Kahvaltıyı ben hazırladığım için kaldırması onlara düşmüştü. Bilgisayar oyunundan sonra kaldıracaklarını söylemişlerdi ve yaklaşık bir buçuk saat mutfak savaş alanı gibi duruyordu.

"Mutfak!" dediğimde ikisi birden bana bakıp
"Azçık dahaa!" demişlerdi.
Sinirlenmiştim çünkü benim mutfağım en az benim kadar düzenli olmalıydı. Mutfağa girince aklıma Arın geliyordu onun gibi ne ararsan var.
Bilgisayarın takılı olduğu fişi çektim.

"Siktirr! bozdun! Yaman ağzımıza..."

Arın fısıltılı sesine Ege karşılık vermişti.

"Bi suss aq bozulduğu flan yok belli ki ışıklar gitti."

"Dıttt yanlış cevap karşim fişi çektim!

"Lan Yaman tamda şerefsizi arnının çatından vuracaktım abi."diyen Ege ye sırıttım.

"Ya ben tam sniper 'ı almış adamın arkasından yavaş yavaş ilerliyordum usulca yanında durdum ve hedef aldım tam ateş edecekken...bamm! kapandı."

"Tamamm inanın ki devam etmenizi isterdim lakinn... mutfak çökmek üzere." dedim gözlerimle mutfağı işaret ederken.

Arın tam "Neden biz yapmak zo-"diyecekken Ege karnına dirseğini geçirdi.

"Tamam o iş bizde değil mi Arı karşim"

Arın kendini toplayıp "Hı hı tabi bizde"dedi.