Jednostrzałowce~Ninjago

2.2 Zgubieni cz.1-Ninja

Smaczek dla Electrica_Aqua i TheRosalie . Polubicie ten shot.

Narracja trzecioosobowa

Czarnowłosa, krótkowłosa dziewczyna stała przed wolno rozuwającymi się drzwiami wykonanych z tytanu i innych mocnych metali. Na sobie miała krótką bluzę w kolorze czarnym, pod to długa, biała koszulka i dżinsy oraz złote trampki z białymi i grubymi sznurówkami zawiązanymi w kokardkę. Przy szyji miała zatrzaśniętą do ubrania białą, wytartą i lekko zużytą peleryne, która przy powiewach przeciągu pochodzącego z górnych części pomieszceznia, lekko podnosiła się do góry, ukazują drobne plecy. Na jej włosach znajdowała się mała korona z skromnym (jak na taki przywilej państwowy) diamentem, nieskazitelnie przejrzystym, umieszczonym w małym zagłębieniu na środku przedmiotu. Rzecz była ciężka, ale Nya nie zamierzała na taką okazję przepuścić sobie wyżoszci, jaką uwielbiała od kiedy zajęła tron całej krainy.

Dziewczyna stała się zimna i oschła. Nie była już tą starą, dawną, upartą, waleczną i dorzącą do racji kobietą. Teraz nie liczyło się dla niej nic, tylko władza, a uczucia opuściły ją, nie okazując się nawet przy najboleśniejszych przypadkach, które nie raz ściskały serca innych monarchów.

Jej bezduszność i chciwość oraz rządza władzy tak nią zawładne, że praktycznie zrujnowała swoje królestwo, sprowadzając je do nędzy. Tylko nieliczni, Ci co posiadali nawięcej pieniędzy i najwięcej fałszywej słodyczy zdołali przetrwać, chroniąc swoje rodziny. Takim przykładem byłby Chen, którego Nya nawet lubiła, no ale jak było wiadomo, Mistrz nie żył, na wieki spoczywając w Krainie Umarłych.

Metalowe, grube na dwa metry drzwi, prawie identyczne jak te od windy wolno rozsuwały się, ukazując na odsłoniętej części kilkadziesiąt innych, równie mocnych zabezpieczeń. W ręku miała kartę, którą wręczył jej naczelnik więzienia. Była magnetyczna i po włożeniu jej do czytnika oraz wpisaniu odpowiedniego kodu każda przeszkoda wyłaczała się nie włączając alarmu.

Gdy drzwi sdo końca się zasunęły, czarnowłosa ruszyła dalszą częścią koryatrza powolnym krokiem, rozprzestrzeniając po całym, zarazem i pustym korytarzu dzwięk obcasów.

Natępne przeszkody pokonała dość sprawnie i zwinnie, jak na ninja przystało. Nie chciała jednak zachować się cicho, ponieważ nie czuła potrzeby ukrycia się przed więźniami, lepiej, świadomie założyła szpilki, by uwięzieni słyszeli ją z daleka.

Stanowszy na ostaniej pułapce, niebieskooka wzięła kilka głęboki wdechów. To była ostania ściana, bariera dzieląca ją od niedalekiej przeszłości. Jednak w ciągu kilku miesięcy mogło zmienić się całkiem wiele i właśnie tego obawiała się władczyni. Co może tam na mnie czekać? Pytała siebie, patrząc twardo na drugą, żelazną ścianę.

Dziewczyna mocno zacisnęła pięści. Nie czuła nic, nawet rozpaczy czy wyrzutów sumienia. Jej wnętrze, serce było totalną pustką, skazą i czarną dziurą. W końcu była zła, nie mogła okazywać uczuć. Poza tym królowej tak nie przystoi.

Przejechała kartą po odczytniku i wkikała kilka liczb. Bezpiecznik zapiszczał potwerdzająco, a na diodzie w prawym, górym rogu urządzenia zapaliła zielona lampka. Metalowa krata zaczęła się unosić otwierając wejście na mocne drzwi kilka metrów dalej.

Strażnik siedzący w małej izbie z wielką szybą zajumującą cały pokój wstał w krzesła, mocno się opierając na biurku, by zobaczyć kto idzie. Po ręką miał już przycisk zamykający wszytskie przejścia. Nawet gdyby ktoś miał karte żadna z przeszkód nie otworzyłaby się. Ujrzawszy swoją królową natychmiast odsunął się od mebla i pośpiesznie wyszedł z pomieszceznia. Szybko przeczesał włosy ręką i wygładził garniutr; następnie otworzył drzwi wychodząc za nie. Stanął blisko nich uśmiechając się pobłażliwie i nieco sztucznie. Smith natomiast rzuciła mu poirytowane spojrzenie, patrząc niecierpliwie na rozsuwającą się krate. Niby mogła się pod nią prześlizgnąć, ale była zbyt leniwa i zbyt egoistyczna by to wykonać.