Harry's POV
წვეულება არც თუ ისე მოსაწყენი იყო,უბრალოდ ამ ყველაფრის ხალისი არ მქონდა,განმარტოება მინდოდა,კაილის ოთახი ძალიან საინტერესოდ იყო მოწყობილი,ბევრი წიგნი,კომპიუტერი,მყუდრო ოთახია.
წიგნების დათვალიერება დავიწყე,როგორც ჩანს რომანები უყვარს აქ ბევრია მსგავსი ტიპის წიგნი,მე უფრო მძაფრ სიუჟეტიანი დრამები მიზიდავს,რომანები ნაკლებად.
რაღაც უცნაურ წიგნს წავაწყდი,გარედან წითელი იყო,მალე მივხვდი რომ ეს წიგნი კი არა მისი ჩანაწერები იყო,რომ წავიკითხო რამე დაშავდება?არა რა თქმა უნდა.
თავიდან თვალი გადავავლე,ბევრი საინტერესო დეტალს წავაწყდი მისი ცხოვრებიდან,მათ შორის იმასაც რომ თურმე მშობლები ადრეულ ასაკში გარდაცვლია და ახლა მამიდა ზრდიდა.ამის წაკითხვისას ცრემლები ვეღარ შევიკავე,მის მიმართ ზიზღმა გადამიარა,თუმცა ეს არც არასდროს მქონია,უბროლად გოგონებთან საერთო ენას ვერ ვნახულობ,ამიტომაც მათ მიმართ ხშირად უხეში გამოვდივარ.
აქ კიდევ რაღაც წერია,მგონი მე რომ გამიცნო ის დღეა,ხო ზუსტად ის არის,ნეტა რას ფიქრობს ჩემზე,მმმ ძალიან საინტერესოა.
************************************
დილიდან ალინა არ მასვენებდა,გინდა თუ არა ლუის წვეულებაზე უნდა წავიდეთო,ასჯერ მითხრა,კარგად უნდა გამივიპრანჭოთო და ასე შემდეგ,მოკლედ ძალიან დამღალა.
მეგონა საინტერესო იქნებოდა,ბევრ კარგ ადამიანს გავიცნიბდი,მაგრამ შევცდი,
უცნობ ბიჭებთან ერთად თამაში ვითამაშე "მე არასდროს" თავიდან კარგად გრძელდებოდა,სანამ ნაილმა თაქვა რომ მას არასდროს ქონია სექსი,მე თითი ჩამოვწიე,ამაზე ერთ-ერთ ბიჭს სახელად ჰარის საშინელი რეაქცია ჰქონდა,ძუკნა მიწოდა,თავი საშინლად დამცირებულად ვიგრძენი,იმ მომენტში სიკვდილი მინდოდა,თავი ვინ გონია,ეს ჩემი ცხოვრებაა,თანაც მე ძუკნა სულაც არ ვარ მხოლოდ ერთი მყავდა,ისიც ჩემი ყოფილი შეყვარებული სკუტერი,ძალიან მთვრალები ვიყავით და პირველად მაშინ დავუშვით ეს შეცდომა,წინააღმდეგ შემთხვევაში მასე არ ვიჩქარებდი,მაგრამ ჰარის საქციელმა ძალიან გამაბრაზა,რა იდიოტია,არადა რა სინპათიურია,მოკლედ საშინელი დღე იყო.
დილით სკოლაში მივდიოდი,ლუი იყო ნათესავს ელოდებოდა,ცოტა ხანში ის დარტყმული ჰარიც მასთან გაჩნდა,ეგ იდიოტი,რომ არ გავლანძღო არ შეიძლება,ისევ ნერვები მომიშალა,მისი თანდასწრებით არ მიტირია,თუმცა მთელი დღე თვალცრემლიანი დავდიოდი.
ვერ ვხვდები რისთვის გამოჩნდა ჰარი ჩემს ცხოვრებაში,ის ხან ძალინ ცუდია,ხან ძალინ კარგი,მან მე დამიცვა,თავისი საუკეთესო ძმაკაცისგან,ეს რატომ გააკეთა ეს კითხვა დღემდე არ მასვენებს,ნუთუ მასში ოდნავი ადამიანობა მაინც არის დარჩენილი,ნუთუ გული ბოლომდე გაქვავებული არა აქვს.
ამ დღის შემდეგ მის მიმართ სხვანაირი გავხდი,ასე რომ ვთქვათ მის მიმართ გრძნობები გამიჩნდა,რომელიც ალბათ ორმხრივი არასდროს იქნება,მან უხეშობა ისევ განაგრძო,მიუხედავად ამისა ჩემი მისდამი სიყვარული მაინც ძლიერდებოდა და ძლიერდებოდა.
ალბათ მე გავგიჟდი,ასეთი ბიჭი როგორ შემიყვარდა,გამუდმებით მლანძღავს და მამცირებს,მე კი ყოველ ღამით მესიზმრება,გვიანობამდე ვერ ვიძინებ,მასზე ფიქრი ამის საშუალებას არ მაძლევს.
მაგრამ ასე როდემდე გაგრძელდება,მთელ ცხოვრებას მას ხომ არ მივუძღვნი,ჯერ ისედაც 17 წლის ვარ,არა ამ გრძნობას ბოლოს მალე მოვუღებ.
დღეს ადრე გავიღვიძე,წვეულებას ვაწყობ,კარგი კი მხოლოდ ის არის რომ ჰარიზე საერთოდ არ მიფიქრია,ძალინ კარგი მემგონი ვივიწყებ მაგ იდიოტს,მის გარეშე უკეთესი იყო ცხოვრება,ისედაც ბავშვობიდან დიდი სტრესი მაქვს,ის თუ არ დამიმატებს უკეთესი იქნება.
