Тэхён үүр цайхтай зэрэгцэн арай л гэж гэртээ орж ирэх бөгөөд гутлаа тайлж шидэн дээш гарлаа. Түүнийг өрөөндөө орж ирэхтэй зэрэгцэн Жонгүг орноосоо босож байсан юм.
"С-сайн уу?.. " Жонгүг түүнийг хараад хэтэрхий их бантав бололтой ороо хураахаа түр азнан гараа даллаа.
Тэд уг нь гэрлэсэн хосууд юмсан...
Тэхён түүнийг анзаарах нь байтугай нэг нүдээрээ ч тоож харалгүй явсаар саяхан хурааж дууссан орон дээр тэрийн хэвтэх нь тэр.
"Б-би... Заза юу ч биш дээ. Сайхан амраа-... "
"Гар! " Тэхён дээш харан хэвтэхдээ хэнэх ч үгүй уурлан хэлсэнд Жонгүг багахан гомдоод амжив.
"Ойлголоо... Зүгээр л хайртай шүү гэх гэсэн юм? " Жонгүг сүүлийн өгүүлбэрийг өөртөө сонсогдох төдий хэлээд нулимс дуслуулан өрөөнөөс гаран явах нь өрөвдөлтэй.
"Тэнэг амьтан! " Тэхён амандаа бувтнасаар цааш харан хэвтлээ.
_
"Сугие? Миний туулайхан гараа угаачихсан уу? " Жонгүг дэгдсээр угаалгын өрөөнөөс гарч ирэх хүүгээ тэврэн авав.
"А..абба." Жонсуг бувтнасаар Тэхёны өрөөлүү байн байн бяцхан гараараа зааж байлаа.
"Миний хүү аавийгаа санасан юм уу? Удахгүй аав нь буугаад ирэх болохоор хоёулаа сайн хүүхэд болоод хоолоо идчихье тиймээ?"
Жонсуг өхөөрдөм инээсээр толгой дохих аж.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Aygo... Эгдүүтэй юм аа? Хэнийгээ дуурайгаад ийм царайлаг болчихсон юм бол доо? "
Жонгүг ч мөн адил зогсоо зайгүй инээсээр хүүтэйгээ хамт хоолны тулаан хийж эхлэлээ.
"Ааа...гээрэй. Аавын зулзага сайн идэж байна шүү? " Жонгүг хүүгээ зогсоо зайгүй өхөөрдсөөр үе үе хацар дээр нь үнсэх аж.
Удалгүй Тэхён дээрээс бууж ирэн хараахан арилаагүй байх тод уруулын өнгөтэй цамцаа тайлан Жонгүг руу шидчихэв.
Жонгүг эхэндээ анзаараагүй ч угаалгын өрөөнд орж ирэхдээ санаандгүй байдлаар өнөөх уруулын будгийг олоод харчихав.
"Үгүй ээ... Ийм зүйл болох ёсгүй... Тэр намайг хэзээ ч хуурахгүй. Учир нь гэвэл тэр надад хайртай. Би зүгээр л төсөөлөн бодоод байна?" Жонгүг толгойгоо сэгсэрсээр угаалгын өрөөнөөс түргэхэн гарлаа.
"Би өнөөдөр ч ялгаагүй ажилтай болчихсон. Тиймээс ингээд явлаа. "
"Г-гэхдээ... Өнөөдөр гурвуулаа-"
" Намайг ямар завгүй байгааг ойлгож байгаа биз дээ? Би шинэ кино төсөл дээр ажиллаж байгаа. "
"Гэхд-... " Тэхён түүний үгийг сонсолгүй хаалгаар гаран явах нь тэр.
"Би...уг нь өнөөдөр загварын том тэмцээнтэй гэдгээ л хэлэхийг хүссэн юмсан. " Жонгүгт дахиад гомдох сэтгэл төрөв.
"Тэгэхээр өнөөдөр миний туулай өвөө эмээ дээрээ байх нь дээ? " Жонгүгийн уйтгар гуниг хүүгээ харах төдийд л замхаран алга болно.
-
"Бид ирлэ-... "
"Ач хүүгээ яасан их санав аа? " Тэднийг хаалгаар орж ирэх үед эмээ өвөө нь бушуухан тэврэн авлаа.
"Би ингээд явлаа. Яаралтай ажилтай байна!-"
" Тэхён яасан юм ? "
"Тэхён яасан? "/
"Тэхён? " /
"Тэр ажил ихтэй байгаа учраас ирж чадаагүй ээ. " Жонгүг тэдний асуултанд хариулчихаад шуудхан л гараад явчихав.
"Түүнд нөхөр хүүхдээс нь илүү чухал ажил гэж юу байдаг юм? "
"Би анхнаасаа л хэлсэндээ. Тэднийг суулгаад хэрэггүй ээ гэж?... "
-
"Та ирчихсэн үү? Таныг л хүлээж байлаа. Удахгүй тэмцээн эхлэх учраас хурдлаарай? " Арын ажилчин түүнд ийн хэлчихээ хөшигний цаагуур орон явлаа.
Тэмцээн эхлэхэд 10 минут дутуу байх бөгөөд Жонгүг арын өрөөнд өөрийгөө бэлдэн сууна.
Удалгүй хаалга онгойн Жимин орж ирэх нь тэр.
"С-сайн уу? Жонгүг. "
"Сайн уу? Ахаа. Та сайхан харагдаж байна. "
"Баярлалаа. Гэхдээ би чамд нэг зүйл хэлэх хэрэгтэй байна?"
"Юу юм? " Жонгүгийн царай нухацтай болж эхлэв.
"Тэхёныг би энд өөр эмэгтэйтэй ирсэн байхыг харсан.. "
