"Би чамд хайртай Жонгүг~а." Жимин сүүлийн өгүүлбэрээ гүйцээн Жонгүгийн уруул руу ойртож эхлэлээ.
"Т-та яагаад байна аа? НАДААС ХОЛДООЧ! " Жонгүг түүнийг өөрөөсөө хүчтэй түлхэн газар унагааж орхив.
Жимин түүний гэнэтийн хариу үйлдэлд ихээхэн гайхан мөн гомдож байлаа.
"А-ахаа намайг У...Уучлаарай. Б-би айсандаа л... " Жонгүг юу хийснээ анзаарав бололтой орноос буун Жимин руу дөхөж эхлэх нь тэр.
Жонгүг нимгэн халаадныхаа уяа тайлан Жимины дээр гарч суухдаа дуу алдаж орхив.
"Жонг-... " Жонгүг шууд л түүний уруулыг үмхэн авч гараа доош явуулсаар өмднийх нь тэлээг тайлж эхлэлээ.
"А-ахаа... Намайг эдлээч? " Жонгүг түүний чихэнд ойртон янагаар шивнэх нь Жиминыг байж ядуулна.
Тэдний халуухан ажил саяхан л өндөрлөж хоёул шалан дээр амьсгаадан хэвтэх аж.
"Ахаа?"
"Мм? " Жимин инээмсэглэхээ больж чадсангүй.
"Би хүүхэдтэй. "
"Мэднэ ээ. Жонгүг? Би ч ялгаагүй Жонсугт хайртай. "
"Үгүй ээ. Ахаа... Б-би жирэмсэн. Энэ бол Тэхёны хүүхэд? "
"Аан... Ю-ЮУ! ЧИ ХУДЛАА ЯРЬЖ БАЙГАА БИЗ ДЭЭ? Х-ХУДЛАА ГЭЖ ХЭЛЭЭЧ ДЭЭ! " Жимин гэнэтийн цочиролд орон түүнийг сэгсчиж эхлэлээ. Уг нь тэр саяхан л Жонгүгийг өөрийн болгочихлоо хэмээн итгэж байсан юмсан.
"У-уучлаарай Ахаа. Энэ үнэн? Хоёулаа саяны болсон зүйлийг мартацгаая? "
"Ч-чи яаж ингэж хэлж чадаж байна аа? Би чиний тоглоод хаядаг хүүхэлдэй юу?... Намайг яагаад б-бодож болдоггүй юм бэ? Яагаад үргэлж ХАРААЛ ИДСЭН КИМ ТЭХЁНЫГ ӨМӨӨРЧ БАЙДАГ ЮМ! Б-би чиний хувьд хэн ч биш юм байна тийм үү? Гайхалтай! Хараал идсэн би хэтэрхий гэнэн байж. Чамайг өөрийн болгочихлоо гэж найдаж байсан боловч миний итгэл найдвар хормын дотор нуран уналаа. Би зүгээр л түр зуурын зугаа байж. Хөөх? Ямар эвгүй мэдрэмж вэ? Анх удаагаа л хэн нэгэн намайг ийм байдалд оруулж байна. Тэхён та хоёрт аз жаргал хүсье. Харин одоо манайхаас явж үз!"
"Н-намайг уучлаарай Ахаа? " Жонгүг газар тарсан хувцаснуудаас алийг нь ч хамаагүй авч өмсөөд тэднийхээс гаран явлаа.
"Гайхалтай! Тэр үнэхээр явчихлаа. Хараал ид! Жон Жонгүг. "
_
"Жонсугие! Аав нь ирлээ. " Жонгүг аав ээжийндээ хүүгээ орхисон бөгөөд үүдээр орж ирсэн даруйдаа чарлаж эхлэв.
Жонгүг гутлаа тайлан дотогш орохдоо золтой л ухаан алдчихсангүй. Учир нь гэвэл Тэхён хүүтэйгээ тоглоод сууж байсан юм.
"Энд юу болоод байгаа юм! " Жонгүгийн хоолой ууртай сонсогдож эхлэлээ.
"Жон Жонгүг. Яг одоо нөхрөөсөө уучлалт гуй! " Түүний аав шууд л босж ирэн түүнийг цохиод авав.
Жонгүг хорсох хацраа барисаар "Т-Та яагаад байгаа юм бэ? Б-би яасан гэж-..."
"Арчаагүй амьтан! Өөр хүнтэй явалдаж нөхрөөсөө салчихаад бидэнд худлаа хэлнэ гэнэ ээ! "
"Чи өөр эмэгтэйд хайртай гэсэн гэлүү? Түүнтэйгээ гэрлэж сайхан амьдарна , харин анхнаасаа Тэхёнд хайртай байгаагаагүй гэсэн биз дээ? Чи хүүгээ хүн чинээ тоодоггүй гэдгийг бид мэдсэн Жон Жонгүг! " Түүний ээж ч мөн адил уурлах аж.
"А-ахаа та яаж... "
"Бурхан минь Жонгүг. Бид чамайг үнэхээр ингэнэ гэж төсөөлсөнгүй. Чи түүнийг өөр эмэгтэйтэй араар нь тавьдаг байсан юм биз дээ? "
"Ахаа та ч үнэхээр хүний үнэргүй новш юм даа? "
