Trip - Larry

10 Nabij hemel

Louis gaat werken. Harry ook, maar thuis. Hij heeft zogezegd de griep om zijn blauw oog te maskeren. Beiden spelen verschillende scenario's in hun hoofden af, overwegen ze opties en proberen ze vooral uit te vinden waarom ze geïnteresseerd zijn in elkaar.
-"Ik durfde je niet te bellen, dankjewel dat je dat eindelijk wel doet!" Harry's hese stem weerklinkt door de telefoon van Louis. Beide mannen hebben zweethandjes en zitten in hun huis. Het is vrijdagavond en ze zijn alleen. Geen nieuwe vriendin bij Mister Perfect.
"Ik apprecieer dat respect, maar ik wil graag praten. Vanavond, liefst. Ik heb genoeg gewikt en gewogen", Harry lijkt een glimlach te horen aan de andere kant van de lijn. "Liefst bij jouw thuis. Ik wil jou zien in jouw omgeving." Dat klinkt heel raar, maar voor Harry klinkt het ook logisch. Louis wil zien waar alles gebeurt, waar hij leeft en hoe.
"Prima. Ik sms je mijn adres, ik zal bij de deur wachten tot je er bent." Louis houdt een lach in en antwoord dan toch nog.
"Liam heeft zichzelf al als waakhond bewezen, jij moet dat niet meer doen." Nu lacht Harry, Louis hangt op en gaat glimlachend in zijn auto zitten. Er is iets aan Harry dat hem steeds zin geeft om de man te zien, om bij hem te zijn. En het heeft weinig met dat oogverblindende uiterlijk te maken, het is iets anders, iets onbekends. Louis rijdt pittig en komt snel aan voor een grote, moderne gezinswoning. De poort staat open dus parkeert hij naast Harry's auto, of een van zijn auto's. Ze zien er allemaal duur uit. Wanneer Louis aanbelt, gaat Harry's hart luider. Het koste hem moeite om niet voor de deur te gaan zitten, dus heeft hij zich nog kort opgefrist. Toch weet hij dat Louis niet om zijn looks geeft, maar om iets anders.
"Kom maar binnen", Harry glimlacht en houdt een beleefde afstand tussen hun lichamen. Dat betekent niet dat ze beiden geen spanning voelen, Louis prult wat met zijn autosleutel waarna hij die toch maar in zijn jeansjas steekt. Zijn ogen verkennen de omgeving terwijl Harry Louis bestudeert. De man zit er niet anders of boos uit. "Ik weet niet of ik sorry moet zeggen voor vorige week..." Louis glimlacht kort als Harry onzeker in zijn krullen krabt.
"Je moet je nergens voor verontschuldigen. Hoe is je oog?" Automatisch gaat Louis dichterbij staan en reiken zijn vingers naar de blauwe plek. Harry kijkt hem al die tijd aan, wanneer hij wat zegt laat Louis hem terug los. Deed hij dat echt?
"Wel goed, denk ik. Je vriend kan hard slaan..." Louis lacht en loopt zelfstandig door naar de woonkamer. Ze kunnen niet eeuwig in de gang blijven staan en Harry is heel voorzichtig. Heeft hij in dit gezellige huis al die meisjes ontvangen?
"Hij overdrijft. Als beste vriend kan hij zich dat permitteren, natuurlijk." Louis benoemde Liam, de opluchting is duidelijk bij Harry die glimlacht en in zijn sofa gaat zitten. Daar blijft zijn lichaam waar het moet zijn, ver van dat van Louis.
"Ik weet niet hoe je over me denkt, nu... Ik heb het voorbije jaar vele pleziertjes gehad hier, maar dat was niet enkel seks. Hoogstens twee keer per week, ik zweer het." Louis begint te lachen, Harry voelt de spanning stijgen. Is dat goed?
"Maar twee keer? Indrukwekkend..." Louis bestudeert duidelijk de ruimte nog en gaat dan uiteindelijk zitten. Op een goede twee meter van Harry. "Liam heeft gelijk, de seks en personen interesseren je niet; je doet het voor een andere reden... Of ik ben gewoon naïef...", Harry glimlacht en probeert zijn lichaam te houden waar het is.
"Vertel me je theorie", het is een zwoele fluistering die Louis bijna blosjes op zijn wangen doet krijgen.
"Je bent eenzaam. Alleen zijn is niets voor je", Harry glimlacht om die opmerking en verzet zich een beetje terwijl hij Louis probeert in te schatten. Waar wil hij naar toe? Waarom praat hij zijn slechte gedrag goed? Misschien is hij zelf wel wanhopig op zoek naar de ware en wil hij gewoon...wat iedereen van hem wil.
"Je bent naïef," Harry glimlacht naar Louis die nu neutraal naar de man kijkt, "maar je hebt gelijk. Ik kan niet tegen de ondraaglijke eenzaamheid en gatlikkers van vrienden. Er is een reden dat ik ineens naar de bergen ben getrokken, ik zocht mezelf in al die chaos van nepvrienden. Jij daarentegen..." Ze houden beiden hun adem vast terwijl hun ogen contact zoeken en weer niet, het is nog onwennig om elkaar te lang te bekijken. "Jij bent echt, normaal, lief, mooi en bezorgd..." Louis zwijgt bij die complimenten waardoor Harry onzeker aan de sofa begint te prullen. Hij heeft zonet toegegeven dat Louis meer dan een vriend voor hem is. De vraag is of Louis er ook zo over denkt. Louis glimlacht en kijkt weer op.
"Ik dacht dat mannen als jij nooit voor iemand als mij konden vallen..." Zijn blauwe ogen lonken ondeugend naar die van Harry, Harry die breder glimlacht. Dat was de bevestiging. "Ik durf echter niet goed... Nu ja..." Harry fronst lichtjes wanneer Louis begint te stotteren en hakkelen, toch blijft hij braaf op zijn plaats zitten, al leunt hij met zijn armen op zijn bovenbeen. Het zicht van een strakke borstkas helpt Louis niet, het leidt hem zelfs kort af. "Ik wil het niet benoemen. Het is raar om namen aan verschillende gevoelens toe te schrijven. En het is lang geleden voor me waardoor ik..." Harry zit nog steeds geduldig op diezelfde plaats, al grijnst hij inmiddels door het schattige gedoe van Louis. Louis die zich gefrustreerd voelt en rood aanloopt door het gevecht met woorden. Hoe legt hij uit wat hij voelt? Eigenlijk is hij gewoon erg onzeker en kwetsbaar, en dat is hij aan het tonen. "Ik durf gewoon niet goed dingen serieus te benoemen. Wat ik wel weet is dat ik al twee weken aan jouw lichaam denk en dat is niet door een gebrek aan...handelingen." Harry begint te lachen, nu stoort de te grote afstand hen beiden.
"Kus me dan, Louis." Louis lacht nog steeds wat verlegen en tilt dan zijn kin wat omhoog.
"Ik vraag het aan jou."
"En ik wil dat jij me kust." Ze blijven beiden zitten totdat ze ineens naar elkaar toe bewegen en de lichtste van de twee boven op de bovenbenen van de ander zit. "Ik ga het niet doen", Harry's lippen zijn enorm dichtbij, maar Louis geeft er niet aan toe.
"Ik wil gewoon dat jij het doet...als bevestiging."
"Bevestiging van wat?" Harry's wenkbrauwen schieten kort de hoogte in.
"Gevoelens die ik niet wil benoemen." Harry glimlacht om de schattige manier waarop Louis dat zo kan zeggen, het is zelfs een halve fluistering.
"Oké dan, op onbekende gevoelens van jou..." Harry plaagt hem maar, zijn mondhoeken schieten dan ook verschillende keren omhoog om weer te zakken en dat te herhalen.
"Je durft niet..." Het is plagend bedoeld en niet als verwijt. Louis glimlacht en streelt kort met zijn duimen over de sterke schouders van Harry, eindelijk is het toegestaan om dat te doen.
"Het is voor ons beiden eventjes geleden dan..." Is dat de echte reden voor het onzekere gedrag van beide mannen? Ze doen het zo uitschijnen, maar hun ogen gaan opzoek naar verdere redenen.
"Ik dacht dat je wekelijks vriendinnetjes had?" Deze keer streelt Louis met zijn duim over Harry's hoofd dat langzaamaan roder wordt. Harry ziet Louis fronsen, Liam heeft hem een verkeerd beeld gegeven. Een ongenuanceerd beeld dat hij moet nuanceren zodat Louis niet meer fronst.
"Ik...Ik laat me niet kussen door hen." Hij zegt het toch en glimlacht dan, en dan weer niet. Hij is vooral nieuwsgierig naar Louis' reactie.
"Oh, dan moet ik me vereerd voelen?" Louis zegt het terwijl ze elkaar nog steeds niet verder aangeraakt hebben. Hij voelt een bepaalde voorzichtigheid en onzekerheid. Ze willen elkaar niet wegjagen of verliezen door roekeloos te zijn.
"Precies", nu komt Harry wel dichterbij. Het eerste contact is heel zacht en zoekend, het is zelfs vluchtig aangezien Louis zich afvraagt of het nu al gedaan is. Voordat hij het weet kussen ze verder. Heel zacht en lief, traag... Allesbehalve hetgeen dat Louis gewend is. Hij wijdt dat aan de persoon waarmee hij nu kust. Iemand die wel voorzichtig met hem wil zijn. Wanneer ze elkaar definitief loslaten, glimlachen ze. Dat gevoel is dan toch een gedeeld gevoel. Louis zet zich terug langs Harry en grijnst om de plotselinge stilte.
"En nu? Ik weet wel hoe we veel tijd kunnen doen passeren, maar of dat het beste idee is..." 

CUTE