Trip - Larry

20 Naschok

"Wat is er met je aan de hand, Lou? Ken je een Will?" Louis schudt een beetje verdwaasd zijn hoofd wanneer de krullenbol voor hem staat. Zelf gespt hij zijn schouderriemen terug vast.
"Mijn tweede naam is William." Het klinkt als een doorsnee feitje, maar het doet wel Harry's wenkbrauwen omhoog gaan.
"Denk je dat hij je grootvader is?"
"Eerder mijn vader." Harry krijgt de blauwe ogen van Louis niet te pakken, dus wanneer deze voorbij hem wil wandelen, neemt hij voorzichtig de dunne onderarm vast.
"Louis?" Nu kijkt de kleinere man wel omhoog. Hij knijpt zijn ogen wat dicht tegen het inkomende zonlicht.
"Mijn enige bezit toen ze mij vonden, was een gouden geboortearmbandje. Daarin stond mijn naam en geboortedatum, maar ook zo'n teken." Louis lijkt er minder door beroerd dan Harry zelf. Harry lijkt wel de gouden pot op het einde van de regenboog gevonden te hebben.
"Word je daar niet nieuwsgierig van? We hebben een naam, Lou. Als jij meer wilt weten over je afkomst, is dit je kans." Louis fronst en draait zich naar zijn enthousiaste vriend toe. Harry kan er niets aan doen dat hij het niet begrijpt, dus neemt hij liefkozend zijn grote hand vast.
"Ik ben in een weeshuis beland. Meer moet ik niet over hen weten. Zullen we verder gaan?" Met een ietwat beduusde uitdrukking knikt Harry dan toch en wandelen ze hand in hand verder. Het is lang stil. Beide mannen laten hun gedachtekronkels door hun hoofd gaan terwijl ze genieten van het uitzicht.

We zijn twee dagen later. Louis en Harry liggen in elkaars armen te zonnen op een stuk beschermd terras. Even lijkt het wel alsof Louis slaapt, maar dat is niet zo. Zijn vingers liefkozen de ontblote schouder van de krullenbol naast hem. Een bepaald stemgeluid doet hem opschrikken en overeind veren. Harry fronst bezorgd en opent snel zijn mond om zijn vriend gerust te stellen.
"Het is Jack maar. Die komt graag langs wanneer we er zijn." De stilte die op de hese woorden volgt, doet Harry ook traag overeind komen. Zijn grote hand neemt de kleinere van Louis vast. "Lou, hij valt je vast niet meer lastig over een Will. Tenzij als jij dat wil, natuurlijk." Louis' blauwe ogen vinden nu wel de groene meren van Harry. Hij zucht en besluit zich over te geven aan de ontspannenheid van Harry. Zou hij zich ergens zorgen over moeten maken? "Heb je..." Nu draait zijn hoofd weer in de richting van de hese stem. "Heb je nagedacht over dat laatste. Wil je er meer over weten?"
"Hoe waarschijnlijk is het dat Jack gelijk heeft?" Harry's vingers strelen langs Louis onderarmen. Daar staat nu bijna volledig zijn gewicht op doordat hij hierop leunt.
"Dat weten we niet."
"Ah! Hier zijn jullie. Ik was jullie aan het zoeken! Ik heb een foto gevonden van die Will! Ik ben ooit met hem en zijn vrouw op vakantie gegaan." De ontspanning die Louis uitstraalde is weer volledig verdwenen. Zijn spieren staan gespannen terwijl zijn ogen groot zijn en naar de oude Brit voor hem kijken. "Jullie lijken eigenlijk wel op elkaar. Misschien is het toch familie..." Jack is overenthousiast en duwt het plaatje zomaar in de verbouwereerde handen van Louis. Deze weet niet hoe te reageren. Eigenlijk wil hij niet kijken, maar nu is het bijna onmogelijk voor hem om het niet te doen. Op de afbeelding staat Jack met een oude hoed, een mooie bruinharige vrouw en een knappe man in dure kledij. Die Will was een goede juwelier, eentje met veel centjes. "Hij en zijn vrouw zijn beiden omgekomen in een auto-ongeval onderweg naar een congres. Ik wist dat er iets met hen was, maar ik herinnerde het me niet meer helemaal..." Het enthousiasme springt van Jacks lichaamstaal af. Hij beweegt en praat gretig met grote ogen.
"Hadden ze kinderen?" Het is Harry die de onschuldige vraag lanceert en zo een gekwetste blik van Louis ontvangt. Jack lijkt het niet op te merken en denkt kort na.
"Euhm...ik heb ze niet meer tot het einde gezien. Maar in de krant stond dat ze een baby hadden. Geen idee waar dat arme kind nu is." Louis ademt enorm kort in en uit. Het is niet hoorbaar, maar Harry ziet de verstrakte schouders wel sneller op en neer gaan. "In ieder geval...ben je zeker dat je hem niet kent? Louis?" De bruinharige jongen reageert laat en geschrokken op de vriendelijke vraag van Jack. Zijn bezwete handen probeert hij aan zijn zwembroek af te vegen, maar het stof is geen goede vochtopnemer.
"Ik heb echt...geen idee, Jack." Harry lijkt Jacks aanwezigheid te negeren wanneer hij een bezorgde arm rond Louis' hals onderrug slaat en zo Louis een scala van zijn geur voorstelt.
"Heb je dat artikel nog?"
"Ik ben geen gekke fan, nee." Jack lacht om die vraag...en dan niet meer. "Hoezo? Ken je Will of familie daarvan soms?"
"Ik ben een wees, Jack. Enkel God weet of ik een zoon ben van Will." Die kille gebarsten stem doorbreekt de aangename sfeer. Louis vecht duidelijk met zichzelf, met gekke ideeën en idealen.
"Nu ja... Je kan vast nog wel wat info op internet vinden. Ik laat jullie met rust dan." Doelbewust legt de oude man de foto van Louis' mogelijke vader op het laken bij de twee jongemannen en wandelt vervolgens weg. Harry is zelf gepikeerd wanneer hij zijn vriend niet echt gekalmeerd krijg.
"Ik weet niet of ik dat wou weten."
"Als je dat niet wil, laat je het gewoon zoals het is. Niets gebeurd." Harry wrijft zachtjes door Louis' fijne haren. Het is een liefkozend gebaar dat het hoofd van de man doet draaien in zijn richting; hij geeft zich over.
"Dat is ook stom, met deze hints..." Louis zucht luid en aanvaardt de naderende beweging van Harry. Hij gebruikt deze zelfs om tot in een knuffel te geraken. Harry's lange vingers blijven Louis, die zijn hoofd tegen de hals van zijn vriend aanlegt, liefkozen.
"Het is jouw beslissing, Lou." De hese fluistering doet Louis andere dingen voelen dan angst en onzekerheid. Hij kust zachtjes de roze lippen van zijn vriend en glimlacht dan voorzichtig. Dat lijkt een geruststelling te zijn voor Harry.
"Je bent een schatje."
"Dat mag je vaker zeggen." Beiden mannen lachen om die grap. Ze besluiten het geliefkoos binnen verder te zetten. Tussen twee veilige muren en een stevig bed. Hun kreunen worden gedempt door elkaars lippen, hun vingers gaan op de tast naar plaatsen om elkaar vast te houden, en hun lichamen ervaren pure liefde en genot.

Wat denken jullie?