YOU ARE MY LIFE (slow update)

CHAPTER 30 ''MONSTER & DORK''

''would you please sit down sweetie, kanina pako nahihilo sayo girl sa kakalakad mo sa harap ko, kung lupa lang yang nilalakaran mo i bet na kanina kapa naka gawa ng malalim na hukay sa kalalakad mo''  si charlie na umiikot pa ang mga mata, saglit akong tumigil sa paglalakad ng pabalik balik sa harap nito

''how can i just sit charlie knowing na any momment pwedeng malaman ni jake ang tungkol sa mga bata, bat ba kasi pumayag kang dalhin ang mga bata dito you could have just waited for my call'' inis na singhal ko sa mahaderang baklang ito naku sarap lang kalbuhin

''girl wag ako ang sisihin mo kundi yang magaling mong anak na lalaki na ewan kung kanino nagmana sa pagiging bossy abah! daig ko pa ang isang tauhan na sineswelduha nya kung maka pag demmand na pumunta dito at hanapin ka''

''bakit kasi hindi mo muna ako tinawagan, atleast kahit nung nasa airport na kayo para hindi na nakita ni manong noel sina alexis, im not sure kung mananahimik yun loyal pa naman kina papa yun''  nanghihinang sabi ko bago umupo sa sofa, nandito kami ngayon sa dating condo ni kuya andrei' mabuti na nga lang at mukhang hindi napapabayaan ang condo, dahil kahit ilang taon na ay lagi padin itong malinis,

wala na kasi akong ibang naisip na puntahan since matagal ng hindi nagagamit ni kuya ang condo nito ay sa akin  nya pinagamit noon  bilang hideout naming magbestfriend, jake never knew about it ang alam  nito noon ay ibinenta ni kuya ang condo. tutal after tommorow ay babalik na kami ng milan kaya sigurado akong hindi na kami nito makikita.

''nako kung alam mo lang halos mabasag ang screen ng cp mo sa kakapindot ni alexis to call you gusto na ngang ibato eh buti nalang nakuha sa batok ni alexa, girl kanino ba nagmana yang anak mo hindi ko keri ang ugali mabuti pa yung si alexa mana sayo, well mabigat nga lang ang kamay pagdating sa kuya nya''  natatawang lintanya nito, naiiling na lang ako sa mga kinwento nito totoo naman eh alexis is just the same as his father sobrang hot temper at madaling mainip,

''andy, bakit hindi mo na lang sabihin kay jake ang tungkol sa mga bata para hindi kana nahihirapan sa pagiwas at pagtatago sa kanila'' maang na napatingin ako dito parang bumabaliktad yata ang sitwasyon dati naman ito ang may ayaw sa kanilang dalawa ni grace na ipakita ang mga bata sa ama nila bakit iba na yata ang lumalabas sa bibi nito.

''i mean look girl, we all know na sooner than later ay malalaman nila ang tungkol sa dalawang chikiting mo, dont you think mas maganda na ngayon pa lang sabihin mona para mas bawas sa galit nila sayo lalo na ni jake dahil siya ang ama''  i look at charlie's face mukhang seryoso nga ang bakla sa sinasabi at aminin ko man o hindi ay may punto ito, pero i just cant dahil takot ako,takot akong maramdaman ng mga bata ang rejection gaya ng naramdaman ko noon sa ama nila, what if jake wont accept them o di kaya ay  dumating ang araw na mamimili ang mga bata kung kanino sasama at ang mas kinatatakutan ko ay ang mawala silang pareho sakin i just cant mahirap

''you know the reason charlie sa simula pa lang hindi ba, jake never wanted a child from me, aksidente lang na nabuo ang mga bata ayokong maranasan nila ang mga naranasan ko sa ama nila, i cant, masyado silang fragile they are just a kid, pano nila kakayanin ang anumang circumstances ng lahat ng ito''

''friend just an advice let go ot those what if's in your mind, let your kids handle it baka nakakalimutan mong hindi mga ordinaryong bata ang mga anak mo they are a genius, too much intelligent for their age, tinalo pa nga yata nila kami ni grace eh, trust them let them know,''  huminga ito ng malalim bago ako niyakap charlie was right my children are beyond any other kids  ''

'' hindi habang buhay makakapag sinungaling ka sa kanila na okay kayo ng ama nila, na busy lang ito sa trabaho kaya walang oras na mapuntahan sila, we dont know na baka nga alam na nilang nagsisinungaling ka lang sa kanila about their father, and they just loved you so much to kay hinahayaan ka na lang nila,'' hindi ko napigilan ang sarili ko na hindi umiyak dahil sa mga sinabi nito charlie was really right, may punto ang bawat sinabi nito.