"i'm getting married." excited na bungad sa akin ng bestfriend kong si allyson sa telepono
"really? congats! alam ko namang mahal ka ni kuya and im pretty sure that he will not going to hurt you,"
masayang bati ko sa kanya, well matagal nadin sila ni kuya andrei and they've been to a lot of ups and downs but still they manage to stay strong and now they will finally tie the knot.
"so you have to be here, para maayos na agad namin ang buong entourage" masayang sabi nito
hindi agad ako nakasagot sa sinabi nya, kaya ko naba? am i ready to go back there tanong ko sa sarili ko
"hey, andy still there?," anong nito
"allyson." napa buntong hininga na lang ako dahil hindi na nya pinatapos ang sasabihin ko
"look your my bestfriend you should be here alam mo namang ikaw ang itinuturing kong isa sa importanteng tao sa akin kaya you have to on my wedding." malungkot sa turan nito
"i--i'm sorry ally but you know whats the reason kung bakit hindi ako makaka attend hindi ba?"
"best, it's been six years na mula nang umalis ka ng pilipinas, dont you think its time to face what you've been running to"
"ally i think hindi pako handa" sabi ko
"hon, is that andy?" dinig kong sabi ni kuya andrei mula sa telepono, "i'll talk to her" sabi pa nito maya maya lang ay ito na ang kausap ko sa linya
"andrea lloraine, you better be here, sis alam mo namang ikaw lang ang kapatid ko, you need to come home para sa kasal ko" sa malambing ngunit tila nag uutos na turan nito.
napabuntong hininga na lang ako, alam ko kahit hindi ko sya nakikita ngayon ay siguradong magkadikit na naman ang mga kilay nito.
"alam ko naman yun kuya pero may trabaho ako dito at hindi ko pwedeng basta basta iwanan na lang diba?
"you have to go home little sister, besides miss kana nila mama," malumanay na sabi nito, "besides you owe them an explenation kung bakit sa loob ng mahigit anim na taon ay ni hindi ka nagpakita sa kanila, ni hindi mo nga sinabi kung asan ka sa europe para madalaw ka namin, miss kana namin princess"
yes, i've been living here in milan for almost seven years na at ni hindi ko sinabi sa kanila kung nasaan ako. laging sa phone na lang kami nag uusap at hindi lang basta phone, kundi sa isang public pay phone ako tumatawag dahil alam kong pag ginamit ko ang celphone ko tiyak na matetrace nila ako and thats what im avoiding,
"hows mama kuya?" tanong ko nang banggitin nya ang mama namin, miss kona ito ng sobra.
"hewww" dinig ko ang paghinga nito nang malalim, " she's sick actually kaya nga namin binibilisan ang kasal namin dahil she wished for it gusto pa daw nya akong makitang maikasal, and gusto nya kumpleto tayo"
"she's what kuya? okay naman sya kapag kausap ko sya ah panong she's sick" nagulat kong tanong dito
"just come home little sis, mama needs you, we dont know na may sakit pala sya sa puso last month lang namin nalaman ni dad nang mag collapse sya at isinugod namin sa hospital, kaya please lang umuwi ka na kung anuman ang mga nangyari dati lets just move on, para kay mama" paliwanag nito
"o--okay i'll just make some arrangement sa trabaho ko para maka uwi ako, when is your wedding nga pala kuya?" tanong ko habang parang akong nanghihina dahil sa nalaman ko about my mom.
"be here next week andy, and will push the wedding once na nandito kana"
"okay kuya ill be home next week or as soon na maayos ko ang mga kailangan ko dito ill be there" sabi ko
"thats good to here, we will wait for you then okay ingat ka dyan, and please try to come here as early as you can, love you sis" yun lang at naputol na ang linya nito.
hindi ko alam kung tama bang umuwi ako dahil alam kong hindi maiiwasang magkrus ang landas namin ni jake, he's the reason kung bakit ako napilitang umalis nang bansa at dito sa europe ninais na manatili,
kumusta na kaya sya did he move on already sana naman ay ayos na ang lahat dahil hindi ko yata kayang harapin muli ang galit nito sa akin...
After that call i decided to go home sa apartment namin ng kaibigan kong si grace. i need to tell them na uuwi ako ng pilipinas
-------------------------------
"your what!" magkapanabay na tanong sa akin ng dalawang kaibigan ko na halatang nagulat sa sinabi ko
"i need to go back, kailangan ako ni mama, isa pa kasal ng kapatid ko kaya i need to be there" malumanay
na sagot ko sa kanila habang iniinum ang kape ko,
"sweety, alam mo ba yang gagawin mo? " tanong sa akin ni charlie, habang si grace ay naka mata lang sa akin
"yes, maybe its time to go back ang face them, isa pa may sakit si mama gusto kong masiguradong magiging okay lang sya kahit pano bago ako bumalik dito"
"pano kung magkita kayo?" tanong pa nito habang nakataas ang isang kilay nito
"charlie, hayaan mona nga si andy, besides maybe its time for her to settle everything tungkol sa kanila ni jake, hindi habang panahon ay makaka-iwas sya" si grace.
"okay lets face it na maging maayos na ang lahat, pano naman pag nalaman nya." tanong pa ni charlie habang nakatingin sa akin
alam ko kung ano ang tinutukoy nya, i sigh hard, "hindi naman nya malalaman eh, isa pa matagal na ang anim na taon sigurado akong masaya na sya," sabi ko
"bahala ka na nga kung anuman ang desisyon mo basta andito lang kami, kapag kinailangan mo nang back-up okay" nakangiting sabi ni charlie, habang si grace ay tumayo na at niyakap ako. "just be strong andy," sabi ng huli
napangiti na lang ako sa sinabi nang mga kaibigan ko, alam kong hindi nila ako iiwan kahit na anong mangyari.
BINABASA MO ANG
YOU ARE MY LIFE (slow update)
Roman d'amour"jake, move on, sa tingin mo ba matutuwa si aileen kapag nakita ka nyang nagkakaganyan ka" tinignan nya lang ako sa mata na puno nang galit "sa tingin mo ba kaya kong gawin yun andy! galit na turan nito bago ibinato ang bote ng alak "i'll help you...
