ယြင္မုန့္က်န္း..
"ေလးေလးက်န္း..."
"တိတ္စမ္း! ဇီထ်န္စာ မိခ်င္တာလား ဂ်င္းလင္! ကိုယ့္လမုန့္ပြဲေတာ္ ကိုယ့္ဂိုဏ္းမွာပဲကိုယ္လုပ္မယ္! ကူစူးလမုန့္ပြဲကဘာမွရွိမွာမဟုတ္ဘူး! ျပီးေတာ့ငါက က်င္းဂိုဏ္း နဲ့ မင္း ဂ်င္းဂိုဏ္း ၂ခုေပါင္းလုပ္ေပးရမွာ!"
"ခဏသြားလည္ရံုပဲေလ လို့... "
"အလုပ္ရွုပ္ရတဲ့အထဲ..အဲ့ဘုန္းျကီးမက်ဘာမက်ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ ေရခဲေတာင္တန္းလိုေနရာျကီးကိုဘာသြားလုပ္မွာလဲ!ဂ်င္းလင္ ! မင္းက ဂ်င္းဂိုဏ္းခ်ုပ္ျဖစ္ေနျပီ! တကယ္ဆိုမင္းဂိုဏ္းဟာ မင္းလုပ္ရမွာ..မလုပ္နိုင္ေသးလို့ငါလုပ္ေပးေနတာ!ဟမ္ အဲ့တာကိုဘာကိစၥကူစူးကိုသြားလည္ခ်င္ေသးတာတုန္း!"
"ေလးေလးက်န္းကိုလည္းမလိုက္ခိုင္းပါဘူးဗ်ာ.. ကြ်န္ေတာ့္ဘာသာသြားမွာ."
"ဂ်င္းလင္!"
"..က်န္းဂိုဏ္းခ်ုပ္.." တူဝရီး၂ေယာက္ရဲ့အေျခအတင္ေျပာဆိုေနျကေသာစကားမ်ားအျကား ကူစူးမွပို့လိုက္ေသာစာလွြာကိုကိုင္ရင္း က်န္းဂိုဏ္းစာသင္သားေလးခမ်ာ မဝံ့မရဲေခါ္လိုက္ေတာ့..
"ေျပာ ဘာကိစၥလဲ"
"ဟို လန္ဂိုဏ္းခ်ုပ္ ပို့လိုက္တဲ့စာပါ"
စကားဆံုးသည္နွင့္ေဒါသအိုးက်န္းခ်န္၏မ်က္နွာကခ်က္ခ်င္းပင္အေရာင္ေျပာင္းလဲသြားသည္ ။ စာကိုဖြင့္ဖတ္ေတာ့..
"ဟင္း.."မ်က္နွာကအနည္းငယ္ျပန္တင္းသြားျပီး
"ဂ်င္းလင္..မင္းကူစူးလမုန့္ပြဲေတာ္သြားခ်င္တာက ဟိုယုန္၂ေကာင္ကိုေတြ့ဖို့မလား? သြားစရာမလိုေတာ့ဘူး! ဟိုဂယက္ ေဝ့ဝူရွန္းအတြဲ နဲ့ လိုက္လာလိမ့္မယ္! "
ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ က်န္းခ်န္ အတြင္းေဆာင္သို့ဝင္သြားေတာ့သည္..စိတ္ထဲတြင္
**လန္ရွီးခ်န္! ခမ်ား အဲ့ေလာက္အနစ္နာခံေပးေနတယ္ေပါ့ ဟက္လား! ခမ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို ကတိေပးထားတယ္ေလ! ဒီနွစ္လမုန့္ပြဲေတာ္မွာ ေတြ့ျကမယ္လို့! ခမ်ားျကီးမလာေတာ့ဘူးလား.."
.
.
.
.
"ကဲ ထြက္ျကရေအာင္..စစ္ေကြ်း က်င့္ရီ လာေလ သြားမယ္..ကေလးေတြကလက္ေဆာင္ထုတ္ေတြသယ္..ငါကမုန့္ထုတ္ေတြသယ္မယ္"
