Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.41

21 Februari 2013

Vermoeiend word ik wakker na maar twee uurtjes geslapen te hebben. De laatste dagen voel ik mij al stukken minder. Ik zie dat Niall nog vredig ligt te slapen. Met een glimlach denk ik aan gisteravond. We zijn al drie maanden en één dag bij elkaar en nog steeds dolgelukkig met elkaar.

Met één ruk gooi ik het dekbed van mij af maar ik realiseer mij niet dat Niall ook onder de dekbed ligt. Ik zie hem mopperend wakker worden. Snel stap ik uit bed en trek het dekbed over hem heen. Al snel ligt hij weer heerlijk te slapen, glimlachend kijk ik naar hem.

Vrolijk zing ik en liedje als ik onder de douche sta. De warme stralen water stromen over mijn lijf. De warmte van het water kan je niet omschrijven. De ene keer is het bijna te heet en de andere keer is het gewoon lekker warm. Ik zeep mij in en spoel mij daarna af. Genietend sluit ik mijn ogen voor even. Ik hoor niks, alleen het stromende water, verder is het stil. Het is rustgevend om je even van de wereld af te sluiten. Fluisterend begin ik weer een ander liedje te zingen.

Als ik de douche uitstap, voel ik een golf van misselijkheid naar boven komt. Snel ga ik boven de wc hangen, al mijn eten van gisteren komt er uit. Mijn keel doet er pijn van. Vanzelf rollen er tranen over mijn wangen, terwijl ik mijn tanden poets om de zure smaak in mijn mond kwijt te raken. Stilletjes kleed ik mij aan en ga ik in het hotel op zoek naar eten.

Als ik eenmaal in het restaurant zit, zie ik nog geen mensen. Een mevrouw komt op mij afgelopen.

"Mevrouw, het ontbijt is pas over een uur."

Ik denk en kijk dan pas op de klok en zie dat het pas zes uur is.

"Ooo... Ik heb niet op de tijd gelet. Mag ik dan wel hier alvast gewoon zitten?"

Ze knikt en zegt: "Ik maak dan ook alvast eten voor je klaar. Je ziet er niet zo goed uit."

Ik zucht en merk dat mijn hoofdpijn weer omhoog komt.

"Dank u. Heeft u misschien ook een paracetamol?"

"Komt eraan."

Met een glimlach bedank ik haar. Ik ga ergens in een hoekje zitten en terwijl ik wacht, staar ik uit het raam. Even stil, alleen en in alle rust nadenken over van alles.

Nadat ik gegeten en buiten nog even een rondje heb gelopen en gerookt, loop ik de kamer binnen, die voor de jongens een verzamelplaats is. Gelijk stormen de jongens en meiden op mij af. Verbaasd kijk ik ze aan.

"Wat is er?", vraag ik.

"Nou.. Je was weg en we wisten niet waar je was.", zegt Danielle hard op.

"Ik werd vroeg wakker en heb blijkbaar niet aan de tijd gedacht en ben toen gaan wachten tot ze mijn eten klaar hadden en ben daarna nog naar buiten geweest. Sorry maar jullie sliepen nog."

Ik hoor gemompel en hoor dat het goed is.

Ik merk dat ik lang ben weggebleven, als ik op de klok kijk, zie ik dat het twaalf uur is. Met een diepe zucht kijk ik de kamer rond. Hmm, zou ik beter gaan ademen wanneer ik minder zou roken?

De misselijkheid komt weer op zetten en met mijn hand voor mijn mond ren ik het toilet in. Mijn ontbijt komt eruit en opnieuw krijg ik de pijn in mijn keel. Ik hoor iemand binnen komen, die mijn haren voorzichtig vasthoudt. Als snel merk ik dat het Niall is.

"Wat is er lieverd?"

Er rollen tranen van de misselijkheid en hoofdpijn over mijn wangen.

"Weet ik niet, ik voel mij niet lekker."

Hij knikt dat hij het begrijpt.

Ik voel dat ik op mijn bed wordt gelegd. Langzaam voel ik mij rustig worden en in een diepe slaap vallen.

Ik open mijn ogen en zie dat het schemerig is. Al snel weet ik dat het alweer zeven uur in de avond is.

"Wat heb ik lang geslapen zeg..", denk ik in mij zelf.

Vermoeid stap ik uit bed en ga ik op zoek naar de rest. Al snel vind ik de meiden in een kamer zitten.

"Hoi, waar ik Niall?"

Standaard vraag ik altijd naar hem, waarom weet ik dan weer niet.

"Ze hebben een concert en we zijn hier gebleven omdat je ziek bent.", hoor ik Perrie zeggen. Ik haal diep adem en ga op de bank zitten.

De rest van de dag verloopt moeizaam en ik hang vaak boven de wc. In de avond besluit ik buiten even een rondje te lopen om na te denken over één vraag.

Waarom ben ik nu zo ziek terwijl ik dat nooit ben?