ငါတို႔လမ္းခြဲရေအာင္ဆိုၿပီး msgတေၾကာင္းထဲနဲ႔အဆက္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ခဗ်ားကို က်ေနာ္ကခုထိသတိရမိတုန္း.....
ဘေလာက္တုံးအတဲ့လူလဲ ဒီကမာၻမွာက်ေနာ္ေလာက္တုံးတဲ့လူရွိပါ့အုန္းမလား လြန္ခဲ့ခုနစ္နစ္ကအတိုင္းက်ေနာ္က ခဗ်ားကိုမသိစိတ္ထဲမွာ ေစာင့္ေမ်ာ္မိတုန္း...
ထားခဲ့ႏိုင္သူကထားခဲ့ၿပီၿပီ ဒါကိုက်ေနာ္ကခဗ်ာကိုမေမ့ႏိုင္ ခုထိအတိတ္မွာဘဲပိတ္မိေနတုန္း ခဗ်ားမ်ားသိခဲ့ရင္ေလွာင္ရယ္ေနအုန္းမလား.....
ေမးခ်င္ခဲ့တာ ဘာလို႔က်ေနာ္ကိုထားခဲ့တာလဲ က်ေနာ္တို႔တြဲခဲ့တဲ့နစ္နစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္းက msgတေၾကာင္းနဲ႔တကယ္ဘဲလုံေလာက္သြားခဲ့တာလားဆိုတာ....
မုန္းပါတယ္ခဗ်ားကို နလုံးသားထဲကေရာအေသြးသားထဲကေရာ ခဗ်ာကmsgတေၾကာင္းတည္းနဲ႔ေျခရာလက္ရာေဖ်ာက္သြားခဲ့ေပမယ့္ ဒီကေကာင္ကခဗ်ာကိုခုနစ္နစ္လုံးတခါတေလေတာင္မေမ့ဘူးဘူးတဲ့ဗ်ား.....
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြျပည့္ေနတဲ့ အေတြးေပါင္းဆုံကို အေျဖရွာမရလို႔ က်ေနာ္ကကိုယ္ကိုယ့္သတ္ေသဖို႔နစ္ခါတိတိႀကိဳးစားခဲ့တယ္ေလ.....
မာမီကေတာ့ေျပာရွာပါတယ္..
'သားကသားကိုမခ်စ္တဲ့လူအတြက္အသက္ရွင္ေနတာလားတဲ့....'
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ေမေမကို က်ေနာ္ပထမဆုံးအေန႔ကဘဲျမင္ခဲ့ဘူးတာေလ က်ေနာ္ကအကတည္းသားမိုက္ျဖစ္ခဲ့တာ...
က်ေနာ္ႀကိဳးစားခဲ့တာ ခုဆိုဆရာဝန္ျဖစ္ေနေပါ့ ဒါမယ့္ခဗ်ားကိုေတာ့မုန္းဖို႔မေမ့ခဲ့ဘူးေလ....
တီ......
'ဟယ္လို...'
တဖက္က....
'ဆယ္ဟြန္း ဒီေန႔မင္းဂ်ဴတီၿပီးရင္ ေတြ႕ရေအာင္ အရင္ကေကာ္ဖီဆိုင္ဘဲလာခဲ့ေနာ္....'
'ငါ........'
'ဘာမွမငါနဲ႔ မင္းမ်က္နာေတြ႕ရဖို႔ကို တလေလာက္ႀကိဳခ်ိန္းေနရတာ ေနႏိုင္လိုက္တာ မရဘူးလာခဲ့ဆိုလာခဲ့ ဒါဘဲ....'
ဒီေကာင္ဂ်ယ္ဝန္းကအရင္တိုင္းဘဲခုထိတဇြတ္ထိုးဆန္တုန္း....
တကယ္တန္းက်ေနာ္ေဘးမွာ သူတေယာက္ရွိေတာ့တာဘဲေလ....
ခုလဲေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္တဲ့တကယ္ကိုလူဆိုးေကာင္.....
ေဒါက္ ေဒါက္.....
'ဝင္ခဲ့ပါ......'
အေမာတႀကီးဝင္လာတဲ့သူနာျပဳဆရာမေလး....
