မေန႔ကေနဘယ္ကေနဘလိုေဒါသထြက္လာတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္လဲစိတ္ပ်က္မိတယ္ အတတ္ႏိုင္ဆုံးတည္ၿငိမ္မယ္ထင္ခဲ့တာ ျပန္ေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္တည္ၿငိမ္မယ္ထင္ခဲ့တာ ခုနစ္နစ္တာလုံးေျခရာေဖ်ာက္သြားခဲ့ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွျပန္ေပၚမလာေတာ့ဘူးလို႔တထစ္ခ်ယုံၾကည္ခဲ့တာ....
တကယ္ဘဲ ကမာၻႀကီးကက်ဥ္းလြန္းတယ္.....
တီ.....'Yrrrrr အိုဆယ္ဟြန္း မင္းေမလင္မလို႔မေန႔ကဖုန္းမကိုင္တာလဲ......'
ကိုင္ကိုင္ခ်င္းစိတ္ပူေနတဲ့ဂ်ယ္ဝန္းအသံ မေန႔ကသူ႔ကိုေတာင္ေမ့ထားခဲ့တာ ဟက္.....
'Sryမေန႔ကဖုန္းကိုဆိုင္းလန္႔လုပ္ထားလို႔....'
တဖက္ကသက္ျပင္းခ်သံကေလလိူင္းထဲမွာအထင္းသားၾကားရတယ္....
'မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား.....'
မေျပဘူး လုံးဝမေျပဘူး ငါ့.......
'မေျပာစရာဘာအေၾကာင္းမွမရွိဘူး ငါအခုေဆး႐ုံသြားေတာ့မွာ ကားေမာင္းေတာ့မလို႔ ဒါဘဲ.....'
'ေအးပါ......'
တဖက္ကေျဖသံလဲၾကားေရာ ဖုန္းကိုခ်ပစ္လိုက္တယ္....
ဂ်ယ္ဝန္းစိတ္ပူေနတယ္ဆိုတာသိတာေပါ့ ဂ်ယ္ဝန္းကက်ေနာ္႔ေဘးကအရိပ္လိုတၾကည့္ၾကည့္ေနလာခဲ့တဲ့သူ သူက်ေနာ္ကိုပစ္သြားၿပီးဆိုတာၾကားကတည္းက အဆင္ေျပလား ငါတို႔ရွာၾကမလားဆိုၿပီးတဖြဖြေျပာခဲ့သူ ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ဂ်ယ္ဝန္းကေျပာတာ 'ငါမွားတာ ငါမင္းခံစားေနရခ်ိန္မွာမင္းေဘးမွာမရွိခဲ့တာငါမွားတာ'ဆိုၿပီး က်ေနာ္ကိုဖက္ငိုခဲ့တာ....
ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္စြနိ႔ခြာသြားသူကဘလိုေနမွန္းမသိ လြန္ခဲ့တဲ့ခုနစ္ကေတာ့ က်ေနာ္ေၾကာင့္က်ေနာ္ေဘးကလူေတြပါနာက်င္ခဲ့ရတာေလ....
အတိတ္ေတြကိုျပန္ေတြးတိုင္းျပန္ရခဲ့တာက စုတ္ျပတ္ခဲ့တဲ့ႏွလုံးသားတခုဘဲရွိခဲ့တာ.....
ကားေမာင္းရင္း အေကြ႕တခုမွာ.....
ကၽြီ.........
ဗရိတ္ျမန္ျမန္အုပ္လိုက္လို႔ေပါ့ တဖက္ကဆိူင္ကယ္ကသူ႔ဘာသူအရွိန္နဲ႔လဲသြားတာ ျမင္ေတာ့မေကာင္းပါဘူးေလ ဆင္းကူရမယ္ တခုခုထိခိုက္ဒဏ္ရာဆိုကူလို႔ရေအာင္....
ေမွာက္လ်က္က်ေနတဲ႔ထိုလူက ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ဝတ္ထားေတာ့ ဘသူမွန္းမသိ....
သတင္းစာေတြကိုအလ်င္ျမန္ေကာက္ထည့္ ေဘးကျပန္႔က်ဲေနတဲ့ႏို႔ဘူးေတြကိုပါ က်ေနာ္ေကာက္ေပးေတာ့....
မနက္ပိုင္းသတင္းစာနဲ႔ႏို႔ဘူးပို႔တဲ့လူ....