YIRT AT !! ( ASKIDA )

Anahtar !¡!¡!

  Elimde ki kağıtla koridorun ortasında kalakalmıştım. Hala altta yazan isime bakıyordum. Bu onun ismi miydi ? Daha önce sadece bir kez duymuştum. Onu da annem yanlışlıkla ağzından kaçırmıştı.

  Aşağıya hızlı ve büyük adımlarla indim. Hemen burada yazan adrese gitmeliydim. Tükettiğim tüm enerji, bedenime yeniden girmişti sanki. Kalbimin ritmi adımlarımdan daha hızlıydı. Kapıyı açtığımda annem ;

  "Nereye gidiyorsun ?? Daha yeni geldin eve !! "

  "Koşarken bilekliğimi düşürmüşüm galiba, onu bulmam lazım !! Anne benim için çok değerliydi. O bana Ellie' nin ilk hediyesiydi ! "

  Dedim. Annemi olabildiğince inandırmıştım galiba !!

  "Hızlı gel !! Hava kararmadan evde ol ! Çok fazla oyalanma .. "

  "Tamam annem .. "

  Dedim ve hemen çıktım evden. Adres bizim okulun oralardaydı. Babam bu kadar yakınımızda mı oturuyordu.

  Evi bulmuştum. Bizim okulun tam karşısında ki ramen dükkanının üstünde ki bina !

  Girişe doğru yürüyordum ki.. binadan Hong Hwa çıktı. O da mı burada oturuyordu !! O zaman babamı tanıyor olmalı ..

  Tam elimi kaldırdım .. selam vericektim ki !! Bana hiç bakmadan hızlı bir şekilde uzaklaştı. Elim havada kalmıştı. Etrafta hiç insan yoktu.. bende indirdim elimi. Çok kötü hissetmiştim :p

  İçeriye girdim. Kapıya doğru yaklaştım. Kalbim delirmişti yine !! Şu dünyada ki en hiperaktif kalp bende herhalde !!

  Kapıyı korkakça çaldım. Uzun süre bekledikten sonra hala kapı açılmamıştı. Tam arkamı döndüm, kapı açıldı. Kapının açılma sesi kalbimi deliye döndürdü. Arkama dönmeye korktum. Döndüğümde, göreceğim yüz kime aitti? Nasıl birisiydi? Beni gördüğünde nasıl tepki vericekti ? Ya beni tanımamazlıktan gelirse?

  Ben bunları düşünürken o çoktan, omzumdan dürtmüştü beni. Elinin bana değmesi tüm hücrelerimi harekete geçirmişti. İçim sıcacık olmuştu. Gözlerim dolmuştu...

  Arkamı dödüm ve bana 'sende kimsin?' diyercesine bakan gözlerle karşılaştım. Söylese miydim ? Onun kızı olduğunu, karısıyla beraber terk edip gittiği kızı olduğunu söylemeli miydim?

  Tam kendimde o cesareti bulmuşken, tam ağzımı açarken arkadan bir kadın sesi geldi !!

  "Canıım .. çöpü çıkarman ne kadar uzun sürdü !! Kim bu ?? "

  "Bilmiyorum hayatım, bende tam bunu sorucaktım ona !! "

  Nasıl yaa !! Bu kişi benim babam değil miydi ? Ama .. ama adres burayı gösteriyor .. !!
  "Sizin isminiz Yong Hyuk mu ? "

  "Evet neden sordun ? "

  Evet ... evet o .. o benim babamdı !! Bacaklarım boşalmıştı. Daha fazla ayakta duramayacaktım. Yine o şey mi olacaktı ?? Lütfen olmasın .. bare babamın karşısında olmasın !!

  Hemen merdivenlerden aşağıya indim. Bacaklarımı artık sıkamıyordum. Tamamen salmışlardı kendilerini. Daha bir kat bile inemeden gözüm kararmıştı. Tam düşüyordum ki birisi beni tuttu.

    ¤¤¤¤¤    ¤¤¤¤¤    ¤¤¤¤¤    ¤¤¤¤¤   

  Uyandığımda yine o koku geldi burnuma !! Yine mi ? Ama her seferinde de gelinmez ki !! Ben bundan sonra burda yaşıyacağım hee ...

  Bu sefer annemin bağırma seslerini duyamıyordum. Gözümü de açamıyordum, bu yüzden onu göremiyordum da !!

  "Hong Hwa sen burada kal ben işlemleri halledip gelicem !! "

  Ne yine mi o taş kafalı. Artık heryerde karşıma çıkıyordu. Bu kader miydi ? Yoksa...

  Neyse.. artık gözlerimi açabiliyordum. Gözümü açtığımda tam karşımdaydı. Yatağıma oturmuştu .. elinde bir takım kağıtları tutmuş, çok ciddi bir şekilde onları okuyordu. Hafif doğrulup bende o kağıtlarda ne yadığına bakmak istedim. Tam başımı kaldırdım ki ! Hong Hwa kağıtları ikiye katladı ve bana göstermedi. Tam kalkıyordu ki onu kolundan tutup geri oturttum... kendime doğru çevirdim suratını.. !! O da ne !! Hong Hwa .. o .. ağlıyoor !! (○..●")

  Ne olduğunu sorucaktım ki o sıra da içeriye babam girdi. İçeriye girdiğinde suratında.. nasıl desem !! Şaşırmış, korkmuş ve tedirgin bir surat vardı..

  Ama Hong Hwa' nın suratını görünce daha farklı bir ifade kaplamıştı yüzünü !!

  "Raporda ne yazıyordu !! Se Yi .. ölücek mi ?? "

  "Baba lütfen böyle konuşma .. ve hayır !! Ölmiyecek .. yani ben onun bu şekilde ölmesine izin veremem .. "

  "Ahh !! Se Yi uyanmışsın .. nasılsın ?? Kendini şimdi daha iyi hissediyorsun dimi kızım !! "

  "Annem nerede !! Onu çağıdınız mı ?? Hemen .. hemen annemi aramam lazım !! "

  "Anne mi ? Baba benim annem ölmemiş miydi ?? "

  "Ne alaka yaa !! Senin annenle benim annem bir mi !! Hem bi saniye .. siz bana mektup yazmadınız mı ?? Benim evime sizin ağzınızdan yazılmış bir mektup geldi !! "

  "Evet .. o mektubu ben gönderdim... ve şu işi bir açıklığa kavuşturalım !! "

  Dedikten sonra yatağımın yanında duran koltuğa oturdu.. Hong Hwa' da benim yatağımda oturuyordu !!

  "Aslında nasıl başlayacağımı hiç bilmiyorum !! Ama bir gerçek var ki biz bir aileyiz !!  "

  "Kim kim ?!?! "

  Lafını böldüğümü biliyorum ama Hong Hwa ona baba demişti. Ben .. ben ondan hoşlanıyordum ve eğer kardeşimse... bunu düşünmek bile istemiyordum... !!

  "Ben ve annen evlenip seni doğurduk ve sonra bazı nedenlerden dolayı ben annenden ayrılmak zorunda kaldım.. !!  Daha sonra başka bir kadınla evlenip Hong Hwa' yı doğurduk. Şuanda Hong Hwa' nın annesi ile evliyim. Sonuçta sen benim kızım, Hong Hwa benim oğlum ve siz ikinizde ... "

  O kelimeyi söylememeliydi.. duymak istemiyordum !! Ama .. ama o kelime birden çıkıverdi ağzından.

  "... kardeşsiniz !! "

  Pilimin tükendiğini hissettim. Artık kalbim atıyor mu atmıyor mu umrumda bile değildi. Jimin'den sonra beni hayata bağlayan tek kişiydi o !!

    ¤¤¤¤¤    ¤¤¤¤¤    ¤¤¤¤¤    ¤¤¤¤¤   

  Eve geldiğimde hava çoktan kararmıştı bile ! Annem salonda uyuyakalmıştı. Olabildiğince sessiz bir şekilde odama çıktım.

  Babam bana bir kutu vermişti. İçinde ne olduğuna eve gidince bakmamı söylemişti !! Bende öyle yapıyordum. Tam kutuyu açıcam ki .. bir baktım .. kutunun kilidi var !!

  Baba mı aradım. Ona kutunun anahtarı nerede diye sordum. Aldığım cevap beni benden almıştı. Babam bu kadar ...

             

                ▪▪▪ 11. Bölümün Sonu ▪▪▪
 
Artık bitiriyim bu bölümü yoksa gittikçe gider ... bu arada hastanede geçen diyalog kısmı biraz karışık oldu ama hangi cümleyi kimin söylediğini anlayamazsanız sorun lütfen !! ('^;^')