..ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ..
(...sonra da ona döndürüleceksiniz...)
"benim hikayem bir adamla başladı"
Meryem... Geçmişini unutan kanadı kırık bir güvercin.Cihangir... Bir ay kadar parlak ve heybetli. Fatıma... Pamuk elli narin bir çiçek...
Kanad...
"Zaman sana hiç ummadığını ve biriktirmediğini getirir." Hz.Ömer (ra)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dört gün sonra...
"İşte bitti"
Cihangir elindeki son koliyi de çatı katına çıkarmıştı. Bir anda yere bıraktı.
"Zaten çok bir şeyin yoktu."
Bunu söylemesi anlık olarak beni üzmüştü. O da cümlede saklanan keskin ifadeyi fark etti. Duraksadı. Toparlamaya çalıştı.
"Ben...Ben şey.. Yani hani çok eşyan yok ya... Hani bazı kadınların çok olur.."
"Ssssorun yokk"
Bunu söylerken büyük bir hüznün altındaymışım gibi hissediyordum. Hepi topu bir koliyi dolduramayacak kadar eşyam ve üzerimdeki kıyafetlerden başka sahip olduğum bir varlığım yoktu.
Fatıma anne ve Cihangir'i de terk etmiştim. Bu küçük dört duvar benim koca ömrüme yetecek miydi?
Bir adım attı. Ellerini cebine geçirdi.
"Bak" dedi "Her gün çalışmaya geleceksin. Bu yüzden görüşeceğiz. Ayrıca yardıma ihtiyacın olduğu her anda da ben yardım etmeye çalışacağım. Hatta birazdan gidip tekrar Sami Komiser ile konuşacağım."
"Gggrek yok"
Eğilerek koliyi kenara çektim. Konuşmaya devam ettim.
"Ssami komiserr bir haberr geliiirse zaatten söyler. O günkü gibi birr hayall kırıkklığına hazzzır değilimm"
Bilmediğim bir kırgınlıktan ötürü yüzüne bakmıyordum. Bu sırada Eftelya hanım geldi.
"Ah esyalarini getirdin mi? Cihangir benimle gel asagidaki kucuk dolabi ve birkac seyi daha buraya tasiyalim. "
Cihangir ile aşağıya indiler. Küçük bir pencere kenarında duran yatağa oturdum.Bir iki kez zıpladım. Bu sırada Cihangir elinde bir komodin ve beyaz bir gece lambası ile geldi. Ardından da Eftelya hanım girdi.
"Yatagini begendin mi? Eger rahat degilse yenisini..."
"Hayyyır. İyyyi."
Komodini ve lambayı yatağın başına bıraktı. Ellerini silkeledi.
"Sen artik gidebilirsin Cihangir. Cok tesekkür ederim. Meryemcigim ben de hemen geliyorum."
Eftelya Hanımla birlikte aşağıya indi. Birkaç saniye sonra tekrar geri döndü. Arka cebinden bir defter çıkardı. Defterin üstü kahverengi tabanda, hardal sarısı çizgilerle desenliydi. Kenarları az buçuk yıpranmıştı.
"Bunu okumak istersin diye düşündüm. Babamın yazdığı bir defter. Sana yararlı gelecek bilgiler mutlaka olacaktır."
