Thita - Yakut Hançer

BÖLÜM 32 ∞♦ İsyan ♦∞

Merhabalar okuyucularım, sonunda buluştuk ve sonunda yazabildim. Thita'da en çok beklentiniz nedir?

Bölüm 32 "İsyan"🦁

🔥

❝Kürküme sarılan kırbaçların ekşimsi acısı, insan bedenimin cezasıydı.❞

🔥

Yürüdüğümüz yol boyunca kaçış planımız hakkında konuşmuşlardı. Onlar konuşaduruyor, bense tehlikelerden uzak tutmak için etrafı dinliyordum. Askerlerle karşılamamıştık. Bu bizim için çok iyiydi.

Tyrone'un gözlerini arada bana bakarken yakalıyordum. Aslanım, utandığım için bunu belli ettirmeme kararı alıp bir şekilde onun bize bakan gözlerini yakaladığında hırlıyordu.

Adımlarım düşüncelerimdeki Keegan ile birlikte yavaşlamaya başlamıştı. Beni bu halde görürse kurtaracağından emindim. İnsan gözlerim mavi koca gözlerini görmek istemiyordu. İnsana dönüşmeliydim. Prenses olduğumu kimse bilmeyecekti.

Neden?

Ben prensestim.

Ben onca insanların, intikamlarının, çaresizliklerin, kaderlerin, savaşın umuduydum. Yapamayacak olduğum güç için kendimi güçsüz hissediyordum. Sanki yalnızım, silahsızım, ordusuzum... Bu yüzden prenses olduğumu hiçbir zaman hatırlamamalı, arkadaşlarım için yoluma bakmalıydım.

Ben kayıp varis değilim.

Ben kayıp prenses değilim.

Ben Eliana'yım.

Kadim orman benim evimdi, aslanların kraliçesiydim... Ve her ne kadar kabul etmek zor olsa da son beyaz ejderhanın kızıydım.

Önceliklerim şimdi önemliydi. Keegan ve krallığımı gereksizler derinliğine attım. Gün yüzüne çıkacağı gün, acılarımın hain gülüşünü görecektim ve o gün ben Eliana olmayacaktım.

"Hey!" Marcus'un sesindeki tuhaf tınıyla düşüncelerim toz bulutu gibi dağıldı. Aramızdaki uzaklık asker ordusu geçecek büyüklükteydi. Hızlı olarak onların yanına koştum. Tyrone'un elindeki zümrüt hançerin yeşil ışığı, yolumuzu aydınlatırken gördüm. Işık arada bir dağılıyor ve tekrar toparlanıp yolu gösteriyordu.

"Düşüncelerin nerede?" diye sordu Taylor.

"Biliyorsun," dedi prense bakmadan.

"Hançeri bana ver," dedi Taylor. "Yolumuzu kaybedeceksin." Tyrone karşı çıkmadan hançeri ona verdi. Hançerin özelliğini bilmiyordum, bu yüzden tuhafça bakıyordum.

Kaleye varana kadar kendimi açıklamayacaktım. Sonuçta Keegan beni gördüğünde kim olduğumu bilecekti ve insan halime döndüğümde Eliana olduğumu göreceklerdi. Tüm dikkatimi tehlikelere vermeliydim.

Onları sevdiğimi ve ailem yaptığımı anlamıştım. Herkes farklıydı ama herkes birbirleri için kötülüklere karşı savaşıyordu. Gülümsedim, yanımda iyi ki varlardı.

Marcus bana baktıktan sonra hafifçe tebesüm etti. Sanki gülümsediğimi görmüştü ve ben gülümsemesine şaşırarak bakıyordum. Bir kere daha anladım ki onsuz yapamazmışım.