Bituin

B10

Copyright© kabesatales, ,2014

---X

Dalawang linggo na ang nakalipas, pero hindi pa din nagigising si Jonathan my Mom and Dad let me stay here in the hospital every afternoon. Kaya naman pag gabi si Kyle ang nagbabantay pag umaga naman si Daniella siya yung bubbly na babae na nagpa picture kay Jonathan at ang nagdala ng gulo sa buhay ni Jonathan. I already forgave her, hindi niya naman kasalanan na madaling magselos ang kanyang boyfriend. His boyfriend visit one time, pero madali lang yun, kyle was the one who was their kaya siya ang nag explain na nagawa niya lamang daw yun dahil sa pagmamahal sa Kay Daniella. Okay na silang dalawa, pati so Kyle at Darlene ma's maging sweet si Nathan nalang ang kulang.

Sabi ng doctor nagiging critical na ang buhay niya dahil sa syndrome sa brain niya. Before I came to his room pumunta muna ako sa prayer room nang hospital at nagdadasal soon, humihiling na sana wag pa jiyang kunin so Nathan, dahil gusto ko pa siyang makasama.

Naalala ko pa nun noong hinulaan ako ng babae may mamatay daw reminscing those events make me cry hindi naman mamatay si Nathan diba? I know in my heart, that I choose the right guy, dahil si Kyle ay nakatadhana kay Darlene maayos nga at hindi ko siya pinili dahil may masasaktan at masasaktan ako at si Darlene yun at so Nathan.

Sana magising na siya. Hindi na ako makaconcentrate sa pag-aaral ko, dahil sa pag-aalala ko kay Natha,n but knowing him magagalit yun, nag trtry pa rin ako na galingan sa school para sa kanya.

Pumara ako ng Jeep at sumakay, para makapunta na ako sa Kay Nathan.

Pumara ako sa Luke's Hospital, hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kaba ng tumuntong ako sa floor ni Nathan, dahil sa nagmamadaling mga Doctor at nurse.

"Doc nagkaproblema daw sa Room 257 Doc"

257?

Ang 257 room ni Nathan yun. Dun siya naka admit. I ran faster than my limit para malaman kung totoo man ang naririnig ko.
Napaiyak nalang ako dahil sa nakikita ko. Hindi siya pwedeng mawala, siya ang Inspirasyon ko, ang mahal ko.

Lumabas ang doctor. Dali dali akong tumungo sa kanya. Bigla-bigla nalang along nanghina sa sinabi niya. Nalukot yung mukha ko at umupo sa hallway ng hospital. Wala anong pakialam if they would think I'm crazy here. Its really impossible hindi pwede. I hug my knees and cry harder. Ito nalang ang pwede kung yakapin. I'll miss him so much. I'll miss you Nathan. I'll miss every moment we have. I'll miss the way you kiss me on the cheeks. I'll miss the way you hug me tight. I'll miss every part of you. I'll miss you so much Nathan. And I'll miss saying yes to you before you leave.
---X

A/N:Leave Vomment guys ^__^V