Talk Back and You're Dead!

Chapter Fifty-Four

Chapter Fifty-Four

Two Years Later

Itinago ko ang notebook na hawak ko sa bag ko. Nakalapag na ang eroplano. Kalalabas lang namin ng airport ni Red. It's so good to be back! Ang saya sa pakiramdam na nakabalik na rin kami dito sa Philippines! I missed the familiar air of this country! I missed the same old surroundings. At namiss ko ang pagtatagalog!

"Home Sweet Home!" sambit ni Red saka huminga nang malalim habang nililibot ng tingin ang paligid.

Ngumiti ako sa kanya. May mga dumating na lalaking naka-suit at kinuha ang mga gamit namin.

"Mommy! Are we in the Philippines now?" Ngumiti ako.

"Yes baby, we're here," sagot ko sa two years old na batang lalaki na nasa braso ni Red.

"Mukhang inaantok ka pa Angelo ah," sabi ni Red sa bata.

"No Daddy," humikab sya. "I'm not sleepy yet."

Sumandal yung ulo ni Angelo sa balikat ni Red. Maya-maya nakatulog na sya. Kung titignan mabuti, parang mag-kamukha silang dalawa.

Tumawa ako. "Napagod sa byahe," sabi ko.

Ngumiti si Red. "Let's go.." inilahad nya ang kamay nya sa'kin.

Hinawakan ko yun at sabay kaming naglakad. Si Angelo buhat nya sa isang braso at mahimbing na natutulog. Dalawang taon ang lumipas nang umalis kami para tumira sa France.

Marami ang nagbago sa'kin, sa amin ni Red. Sabihin nalang natin na...may nabuo kaming feelings towards each other. It was mutual. Simula nang umalis kami rito...wala na kaming nareceive na balita tungkol sa mga kaibigan namin. Sinadya ng mga parents namin ni Red na putulin ang communication namin sa mga naiwan naming kaibigan dito.

Gusto nilang maging dependent kami ni Red sa isat-isa hoping na mauwi 'yon sa isang malalim na relasyon. May naghihintay na sasakyan para sa amin. Pumasok kami sa loob. Nang umandar ang sasakyan, tumingin ako sa bintana. Ang daming nagbago sa paligid. Ang Crazy Trios, kumusta na kaya sila? Nasaan na kaya sila?

Nang makarating kami sa bahay dumiretso kami sa kwarto na ipinagawa para kay Angelo. Isa 'yong kwarto na pambata. Puno ng laruan na panglalaki na naaayon sa edad nya. Inihiga ni Red si Angelo sa kama nito.

"Red. Magkamukha kayo."

"Sus! Tagal ko nang sinasabi sa'yo eh. Sa'kin ipinaglihi si Angelo, hilig mo makipagtalo," naka-smirk nyang sabi.

"Sana nga lang hindi nya nakuha ang ugali mo," hirit ko.

"Parang ang sama ng ugali ko ah?"

"Hmm." Nag-shrug ako at lumabas ng silid.

"Hindi naman eh," narinig kong bulong nya.

Napangiti ako. Naniwala naman? Bumaba na ako ng hagdan.

"Samantha."

Nagulat ako nang nasa tabi ko na sya kaagad.

"Bakit?"

"Aalis ka ba?" usisa nya.

Tumigil ako sa paglalakad at tumingin ako sa kanya. Tumango ako.

"Gusto mo ba na samahan kita?"

"Hindi na Red. Ako nalang. Isa pa, may pupuntahan ka rin di'ba?"

"Oo. Sigurado ka ba na hindi mo kailangan ng kasama?"

"Sigurado."

Tumango sya at naging seryoso.

"Tawagan mo ako kung kailangan mo ako."