RELOAD

Chapter twelve

COURAGE

"You. I suspect her alot even from the beginning. Your actions are different from the others, everybody knows that. Can I ask you, bakit parang hindi ka naman ata takot na takot sa patay na katawan? Maybe because... you killed him, right?"

Now everybody's looking at me because of Prisoner 12. I felt betrayed because I was nice to her, pero alam ko namang hindi maiiwasan ang paghihinala kaya inisantabi ko na. I don't know what to say, should I plead innocence instead? Staying in silence any longer won't help. Lalo lang akong nagiging kahina-hinala.

"I initiated to investigate the body because I know no one will dare to," sagot ko. "Who will, if not me?"

Just as expected, wala namang sumagot.

"But atleast act like you're scared!" Dinig ko sa kaliwa ko. Hindi ko na namataan kung sino iyon.

I am also afraid, gusto kong sabihin 'yon. But I refuse to sound vulnerable in this situation. I also think mentioning it might sound unnecessary.

"What? Gusto niyong maging isa siya sainyo? Omg kayo!" aniya Barbie at umirap pa. I want to thank her for taking my side.

"Anybody can investigate the body," sagot ni Setsuna. Napakunot ako ng noo dahil parang hindi niya ako kinakampihan. Right, naging kakampi ko ba siya in the first place? From our first meeting, nagkagulo na ang lahat dahil sa kaniya.

"Everybody in this class can, but not every one has the guts to do so. Bakit? Kasi mga duwag kayo. Ganito ba isusukli niyo sa tumulong sainyo? Fuzakenna!"

Ngayon ko lang narinig si Setsuna na maging ganiyan. Ang sarap pala sa ears. Hehe. Joke.

"But the fact na—"

"Oi," tawag sa akin ni Setsuna, putol niya sa sasabihin pa nung tumuro sa akin. Napalunok lang ako ng laway dahil hindi ko naman inasahan iyon.

"Do what you have to do." Iyon lang ang sinabi niya sa akin na naintindihan ko naman.

Right. Kinuha ko na 'yong papel sa bulsa ko. Maliit na piraso lang siya but this might give an insight kung bakit siya pinatay. "I found this paper sa bulsa nung biktima. Nakasulat dito, sorry..."

"Kanino siya nag so-sorry?" tanong ni Prisoner 4.

"Anong kanino, baka sino?" aniya Prisoner 3.

"I'm not a hundred percent certain pero sigurado akong bigay o linagay ito ng pumatay sa kaniya. Look, kapag pinakita ko ang likod ng papel..." tinaas ko ang papel at binaliktad ito para ipakita ang likuran.

"Sorry not sorry?" tanong ng pinakamalayo sa akin. Tumango ako at pinatong sa desk ko ang papel.

"Akala ko galing kay Prisoner ten ang papel no'ng una, kaya pumasok sa isipan ko na nag-suicide siya at nag-so-sorry sa atin... pero hindi. Until I heard from Se— Prisoner fifteen na may nakita siyang letter. But I might also be wrong at isa iyong suicide letter. So Prisoner fifteen, mind sharing us what it contains?"

"Course," maikli niyang sagot bago kunin sa bulsa niya ang papel na mas malaki pa sa ipinakita ko. Ang seryoso niyang tignan kaya natakot ako ng walang dahilan.

Habang binubuksan niya ang nakatuping papel ay sinabi niya kung saan niya ito nakuha. "I got this in the trash bin in the kitchen."

Explains why he was eavesdropping us! Hindi pa siya nakalalayo sa pinanggalingan niya.

"Hello, Prisoner ten," panimula niya. "I heard that you're single. So I'm taking this opportunity to confess my feelings for you. Alam kong nakakabaliw dahil nasa bingit na tayo ng kamatayan pero sino ba naman kasi ang nakakaalam? Baka mamatay na ako mamaya o bukas kaya aamin na ako bago pa mahuli ang lahat. I like you... what is this?"