RELOAD

Chapter fifteen

COURAGE

I don't trust that damn Setsuna.

At first I wanted to befriend him so he could be my right man... turns out he's a manipulative guy that can make me his puppet. I should've taken notice of the signs from the start of our meeting. He was already that rude, bastard, and douche. I cannot believe I bought his lie from the Class Debate.

But... if it weren't for him we would have lost and die. I cannot fully put the blame, just for me, ang gusto ko lang ay totoong mga clues at hindi fabricated lang. An investigation doesn't work like that in the industry. Or does it?

I brushed off my thoughts at tinapon na ang sarili ko sa higaan. Pagkatapos kasi ng pag-uusap namin ni President bumalik na ako sa kuwarto kahit gustuhin ko mang gumala. Kinatatakot ko lang, baka sa paggagala ko ay bigla akong atakihin ng kung sino. Curiosity will be always there, but my security is more important for me to drive in my curiosity.

Now, what should I do? Sleep? But I'm not sleepy and I think I've gained enough rest for tomorrow. Eat? I don't have the guts to eat at this hour and moment. Or maybe... pumunta ako sa desk na sinusulatan ko at umupo na doon. I should just write my thoughts and the things that I've collected so far.

Nag-isip ako ng puwedeng title para sa blankong papel na 'to. I just want to sort them out para organized kung may makakita man pagkamatay ko. Ah! May maganda akong naisip na title ngayon-ngayon lang. Courage's Journey to Death, episode one.

Magkaiba purpose ng sulat ko kay papa at dito sa bago ko. The other one is just for my dad to see, while this one... paghahanda lang kung mamamatay ako. Which I hope not, but this would definitely help finding the culprit. Knowing MC, the hints and clues will definitely be hard to find once everything falls out of place. This notebook might be burnt into fire once found, so I'll be taking care of this until the die I die.

Sinulat ko lahat sa isang pahina ang nalalaman ko palang ngayon. Mga isang oras mahigit din ako natapos sa pagsusulat; ngawit na ngawit na nga ang kamay ko kaya nagpahinga muna ako. Sa mga susunod na araw, panigurado ay mapupuno na agad ng mga teyorya at idea sa kung anong mayroon sa lugar na ito at kung sino si MC. Binabalak ko ngang maglibot-libot, balak ko ring isama si president sa paglilibot. Mukha naman siyang mapagkakatiwalaan at maasahan.

"Wakey wakey~ It's another day for everyone, which means it's another day for my favorite playtime~ Hihihi! Get ready in 30 minutes because we will be having our first Physical Education! Xiao~"

Nagising ako sa ingay na nagmumula sa malaking speaker na nasa kisame rito sa kwarto. Pagkatapos ng announcement ni MC ay sumunod no'n ang pagkaingay-ingay na music na pang-party. Mukhang napa-idlip nga ako sa upuan na hindi ko namamalayan. Nasa isip ko pa rin ay sana'y panaginip lang ito.

Gusto ko sanang umidlip kahit mga 5 minutes lang kaso isang malaking hadlang ang maingay na music na pinapatugtog niya ngayon. Wala na akong ibang nagawa kundi gisingin ang sarili ko at nagsuot na ng uniform na pangpreso. Tutal iyon lang naman ang pagkaisa-isang uniform namin. Can't this get any better? I feel like kada araw palala nang palala ang mga pangyayari. Knowing MC, mukhang hindi magiging madali ang Physical Education class namin ngayon. Mental Education pa nga lang parang sasabog na utak ko, e.

Ilang beses pa akong napahikab bago bumaba. Mukhang napaaga ako ngayon dahil kakaunti palang ang mga estudyante, there I see, Prisoners 13, 5, 4, Eden, and lastly President.

As I was going down, nagtama ang mga mata namin ni Eden kaya kinawayan niya ako na binalik ko rin sa kaniya na may bahagyang ngiti. I thought he was going to be awkward after what happened. I guess I was the only one giving meaning to it.