(Chap-11)

708 66 2
                                    

ေနာက္ဆံုးတန္းခံုေလးမွာ ထိုင္ၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ ႐ွဳေထာင့္ေလးကေနေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနရသည္။ နားၾကပ္ေလး တပ္ၿပီး ျပတင္းေပါက္အျပင္ကိုေငးေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္သြယ္ ျပတ္ေနသလို အေတြးထဲေမွ်ာေနတာ ေဘးကအရာေတြကိုမျမင္ေတာ့တဲ့ ပံုပင္။

ထိုေကာင္မေလးဆင္းတဲ့ မွတ္တိုင္မွာမွတူူတူလိုက္ဆင္းၿပီး ေနာက္နားခပ္လွမ္းလွမ္း မွလိုက္သြားလိုက္သည္။ မီးရထားသံလမ္းေပၚတက္ၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ေနတာ လာေနတဲ့မီးရထားသံကိုၾကားပံုလည္းမေပၚေပ။

လက္ကေနလွမ္းေစာင့္ဆြဲၿပီး လမ္းေဘးကိုဆြဲခ်လိုက္ကာ ႏွစ္ေယာက္လံုး လံုးေထြးၿပီးျပဳတ္က်သြားသည္။ အျမန္ျပန္ထူေပးၿပီး

"လမ္းကိုဘယ္လိုေလွ်ာက္ေနတာလဲ။ ရထားလာမျမင္ဘူးလား။ ေသသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ နင့္အာရံုေတြဘယ္ေရာက္ေနတာလဲပယင္း။ နင့္အသက္ကႏွစ္ေခ်ာင္းမို႔လို႔လား"
"ယြန္း..."
"ကိုယ့္ အသက္ေဘးေတာင္ကိုယ္မျမင္ဘူးလား။ လမ္းကဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ဘာလို႔ရထားလမ္းေပၚတက္ေလွ်ာက္ေနရတာလဲ"
"ယြန္း နင္ဒီကိုဘယ္ကေန ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ"
"ငါ့ငါဘယ္လိုေရာက္ေရာက္ နင္နဲ႔မဆိုင္ဘူး။ ေသေတာ့မွာေတြ႕လို႔ဝင္ဆြဲတာ။ ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ဘူး"

ေဒါသတစ္ႀကီးေတြနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ယြန္း ကို ပယင္းလည္းေၾကာင္စီစီ နဲ႔ပဲျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။

"ေက်းဇူးပါ ယြန္း ရယ္။ ရထားလမ္းေပၚမွာလူလည္းရွင္းေနလို႔ တက္ေလွ်ာက္တာ။ နားၾကပ္တပ္ထားေတာ့ ရထားသံမၾကားလိုက္ဘူး ျဖစ္သြားတာ။ နင္သာေရာက္မလာခဲ့ရင္..."
"လုပ္မေနနဲ႔။ ေက်းဇူးတင္စရာမလိုဘူး။ ေသရြာႏွစ္ခါျပန္ေနမွာစိုးလို႔။"

ယြန္း ဆြဲလိုက္တဲ့ လက္ေလးကိုကိုင္ထားရင္း လွည့္ထြက္ သြားတဲ့ ယြန္း ကိုၾကည့္ၿပီးသာ က်န္ခဲ့ရသည္။

"ယြန္း ကအေၾကာင္းရင္း မရွိပဲဘာလို႔ငါ့နားေရာက္ေနရတာလဲ"

ပယင္း လမ္းထဲေကြ႕ဝင္သြားၿပီး သူေနတဲ့ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ျခံတံခါးကလည္း ပြင့္ေနသည္။ ျခံထဲဝင္ ျခံတံခါးေသာ့ ေသခ်ာခက္ၿပီး အိမ္ထဲဝင္လာသည္။ မီးေတြေမွာင္မဲေနၿပီး အိတ္ထဲပါလာတဲ့ ေသာ့နဲ႔ကိုယ္တိုင္သာ ဖြင့္ဝင္ခဲ့ရသည္။

Desire of the heartWhere stories live. Discover now