The Falling Game (EndMira: Ice)

Chapter 24 [11/1/14]

Chapter 24

 

[Rika’s POV]

 

“And we’re here!” masiglang-masigla na sabi ni Kite habang binubuksan niya ang pinto sa isang ice cream parlor na ‘di kalayuan sa school namin.

            “This is my secret sanctuary. Tago kasi ang lugar na ‘to kaya hindi rin masyadong ma-tao,” paliwanag naman niya.

            “I see. May ganito pa lang ice cream parlor na malapit sa school natin.”

            “Yep. Kaya kung gusto mo talaga ng tahimik na lugar para mag aral, much better kung nandito ka. May times kasi na nagiging maingay minsan sa coffee shop eh.”

            Nginitian ko lang si Kite habang nag lalakad kami papunta sa isang vacant na table.

            Sa totoo lang maingay nga naman sa coffee shop doon sa tabi ng school namin. Ang dami kasing estudyante. And kadalasan, nandoon sila hindi na para mag aral kundi para tumambay at mag kwentuhan. Mahirap nga naman makapag-concentrate.

            But I love that place… because Kite is there. Kadalasan napapatitig na lang ako sa kanya habang nag t-trabaho siya o nakikipag-usap sa mga customer. Well, the customers love him---lalo na ‘yung mga girls. Whenever he smile his boyish smile, kita ko ang epekto nito sa mga babae.

            Kasi kahit sa akin kakaibang epekto ang nagagawa ng ngiting ‘yun. Nakakainis.

            “Rika? Kanina ka pa tulala. Sabi ko ano order mo.”

            “H-ha? Ahmm..” dali-dali akong napatingin sa menu sa kamay ko at binanggit ang unang nakita ko. “B-bubblegum ice cream.”

            “Okay,” nginitian niya ako atsaka siya lumingon sa server na ngayon ko lang napansin na nasa tabi na namin. “One bubblegum ice cream and one chocolate mint..”

            Napa buntong-hininga ako. Hindi dapat ako mawala sa sarili pag kasama ko si Kite. Delikado.

            “Now tell me, what is your problem?” tanong ni Kite sa akin na ikinagulat ko naman.

            “P-problem? W-wala ah…”

            “Hmm,” nagpangalumbaba siya at tinitigan ako habang nakangiti siya.

            Anak nang tupang ngiti ‘yan oh. Hindi ba niya alam ang epektong nagagawa niya kada ngingiti siya ng ganyan?!

            “Mula kanina pa, puro buntong-hininga ang naririnig ko sa’yo,” sabi niya habang nakangiti pa rin at hindi inaalis sa akin ang tingin.

            Iniwas ko agad ang tingin ko sa kanya. Pinadapo ko sa napkin na nasa table, sa bintana, sa cashier, basta hindi lang sa kanya.

            “At iniiwasan mo ako kanina. Isa pa, hindi mo ako matignan ng maayos. What’s wrong Rika?”

            Napayuko ako. Paano ko sasagutin ang bagay na ‘yan Kite? Nahuhulog na ako sa’yo kaya ako umiiwas. Ayokong masaktan eh.

            Pero kada hahakbang ako palayo sa’yo, ikaw naman itong lumalapit sa akin.

            “W-wala ah. B-baka guni-guni mo lang ‘yun,” sabi ko sa kanya.

            Kung pwede lang ako mag facepalm ngayon sa harapan ni Kite, ginawa ko na. Napaka walang kwenta ko talagang mag palusot. Halatang huling-huli na ako pero dine-deny ko pa rin.