note

485 61 1
                                    


 Уг нь энэ бичвэрийн хувьд анх өөр төгсгөл төсөөлж байсан юм.. Тэгсэн яагаад ч юм (магадгүй тухайн үеийн сэтгэл санааны байдалтай холбоотой байх) нэг тийм сонин/төгсгөл биш юм шигээр төгсгөчихөж.


Ямартай ч анхны төсөөллөө хуваалцмаар санагдав~~

 Сокжин эмнэлэгт хэвтэж, Намжүүн түүнийг сахиж байх үед хэн нэгэн нь дайрна. Ямартай ч Сокжины бэртсэн байхыг хараад өөрийнхөө ямар аймшигтай, аюултай, сөрөг зүйлс дагуулдаг болохыг сэтгэлийнхээ гүнээс ойлгосон Намжүүн өөрийгөө буудчихдаг.

Эцсийн мөчид Сокжин битгий гэсэн ч энэ нь тус болсонгүй ээ гэж.


 2 янзын төгсгөл хиймээр байсан. Намжүүн үхэж бусдынх нь амьдрал хэвийнээр үргэлжилнэ, магадгүй Сокжин Жэхуантай учраа олох байсан биз.

  Нөгөөх нь мэдээж жаргалтай төгсгөл буюу Намжүүн арай үхчихэлгүй ухаан орж, Сокжин "Би чамайг хэзээ ч уучлахгүй. Гэхдээ би чамд хайртай, тийм болохоор үхэн үхтэл минь дэргэд байж надаас уучлал гуй" иймэрхүү утгатай үгээр өндөрлөх байв.


  Аль хүссэн төгсгөлөө л сэтгэл дотроо зураглаасай гэж хүсье~~~




- FORGIVE ME, BABY - || NAMJIN [END]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang