Güneşim olduğunu gittiğinde anladım,
Isıtmıyordun artık,
Karanlıkta kalmıştım.
Tüm alem karanlığa bürünmüştü gidişinle.
Bir serçe ağıtlar yakıyordu ardından
Ve dizlerim yeri öpüyordu,
Öylece kalakalmıştık
Ben ve yalnızlığım.
Nefesim olduğunu gittiğinde anladım,
Soluk alıp vermeyi unuttum,
Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken,
Hıçkırıklar düğümlendi boğazımda,
Ağlayamadım ardından bakarken.
Kahkahalarım olduğunu gittiğinde anladım,
Kahkahalarımın tek sebebi sendin çünkü,
Bana gülmeyi öğreten adam,
Yoktun ve tüm kahkahalarım yerini hayal kırıklıklarına bıraktı.
Ekmeğimdin, suyumdun, aşımdın,
Her şeyimdin.
Gittiğinde anladım sensiz hiç bir anlam ifade etmediğimi.
Boşluğa bakıyorum şimdi,
Gelecek hayallerimiz gözümün önünden geçiyor,
Bir film şeridi gibi,
Artık hiç birinde yüzünü göremiyorum sevgilim,
Beni hayallerimde de terk ettin.
Tek duam sen de mutlu olma,
Sen de sev ama sevilme,
Bir gün sana da biri veda etsin
Ve kalakal çaresizce.
İşte o an beni hatırla,
Ve şunu da bil ki;
Bir başkası sana veda ederken
Ben çoktan seni unutup yeni bir hayata merhaba diyeceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK EMEK İSTER
PoetryKapak @Esranurer7'e aittir. Hani bir eksi bir artıyı götürür ya matematikte, Senin her gidişin ne var ne yok götürüyor benden. Bir daha gelmesin, sevmesin, üzmesin diyorum, Sonra oturup ağlıyorum. Bir kez daha solusun koku mu, Ve bir kez daha dokuns...
