Bir toz bulutunun altında buldular beni,
Bilmiyordum ki nerdeydim ben?
Gözlerimi açtığımda karanlık bir çukurun içindeydim,
Orada öylece hangi duygularla ne kadar kaldım bilmiyordum,
Belki defalarca 'anne' diye haykırdım.
Annemden ses gelmiyordu.
Korkuyordum.
Uyuyordum uyanıyordum, hala karanlıktı
Annem uyuyunca altına sakın yapma kızım derdi.
Kımıldayamıyordum ki anne nasıl tuvalete gidebilirdim.
Bilmem kaçıncı kez uyudum ve uyandım.
Sesimin çıktığı kadar çaresizce bağırdım.
Sonra bir ses duydum.
Bir kaç ses daha.
Korkma diyorlardı korkma bulduk seni.
Seni kurtaracağız.
Nerdeydim ki ben?
Benim aciz bedenim nerdeydi şu an?
Yavaş yavaş yok olduğumu düşünüyordum,
Üşüyordum,
Annemi düşünüyordum,
Çok korkuyordum.
Sesler git gide yaklaştı,
Ama hiç biri annemin sesi değildi.
Canım kızım burdayım diyen annem değildi.
Anne nerdesin diyordum içimden.
Bunlar da kim?
Bu kalabalık da ne böyle?
Gözlerimi kırpıştırıp açtım.
Ve anladım ki ben tekrar doğmuştum.
Evimizin enkazından kurtulmuştum
Kaç gün güneşsiz sabaha uyandım bilmiyorum.
Ama bundan sonra her sabaha annesiz uyanacağımı biliyorum.
Evimizin enkazından kurtulmuştum da,
Yüreğimin devam eden artçı sarsıntıları nedendi?
Bu deprem hiç bitmeyecek içimde.
Çünkü annem geri gelemeyecek...
Ayda'nın küçük dünyasında hissettiklerine ithafen :(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK EMEK İSTER
PoesiaKapak @Esranurer7'e aittir. Hani bir eksi bir artıyı götürür ya matematikte, Senin her gidişin ne var ne yok götürüyor benden. Bir daha gelmesin, sevmesin, üzmesin diyorum, Sonra oturup ağlıyorum. Bir kez daha solusun koku mu, Ve bir kez daha dokuns...
