Heartbeat

Chapter 9

Nagtuluan na ang luha ko at di ko na ito mapigilan. Ano bang nagawa kot.. ganito nya ko kagusto? Oh.. tama bang.. sabihin na.. mahal na nya ko?? Sobra pa to sa inaasahan ko...

Niyakap ko sya ng napakahigpit...

Kirino: shindou... sorry.. sorry...
Shindou: shh wag ka nang umiyak... ok lang ako...
Kirino: pero.. pero... may dugo ang ulo mo!
Shindou: di naman masakit eh.. kiss mo nalang ako para gumaling na...
Kirino: wag ka ngang magbiro! Di ka ok! Dadalin na kita sa ospital.
Shindou: hehe.. ah... kiri.. kirino...
Kirino:bakit? Shindou?? Shin..shindou?!!
Shindou: i.. love you.. mahal.. mahal kita.. *hinawakan ang pisngi ni kirino at ngumiti*
Kirino:shin.. shindou! Uy! Gising! *hinawakan ang kamay at npaiyak*

Shindou... nagtuluan na ang luha ko at.. nakarinig ako ng tunog ng ambulansya. Todo ang iyak ko.  Dinikit ko ang tenga ko sa dibdib nya..

Kirino: please.. let me hear your heartbeat.. please...

Napangiti ako ng marinig ito.

Kirino: thank you Lord.. thanks so much.. thank.... you...

Laking tuwa ko ng marinig ito.. pero tila nanghina na ako at bigla akong nilamon ng kadiliman.

Kirino: nasan ako? Bakit.. may bulaklak sa paligid? Teka.. ang ganda.. cherryblossom ba yan? Ang ganda-

Nakita ko si shindou kaya tinawag ko sya.

Kirino: shindou!!

Naglakad ako papalapit sa kanya ng biglang lumingon sya at nakangiti...

Kirino:*napangiti* shindou! Teka saglit!

Di ko n sya mahabol.. napakalayo nya.. untiubting lumiit ang imahe nya hanggang sa di ko na sya nasilayan...

Nadapa ko at huminto lahat ng cherryblossom sa ere. Naging itim ito at... ang.. ang mga puno... unti unting nabulok... anong.. nangyayari??nagdilim ang paligid... ng biglang..

May nakakasilaw na  liwanag akong nakita at bigla akong napabangon.

Kirino: shindou!!

Nakita kong asa ospital ako. Tinanggal ko ang lahat ng nakatusok sa katawan ko at sinimulang tumayo.

Kirino: shindou... shindou.

Tumakbo ako ng mabilis papunta sa kwartong katapat ko. At pagsilip ko.. nakita ko si shindou...