Sleepyhead Met The Sleepless [ UNDER MILD REVISION ]

C H A P T E R 14

14: SPILLED COFFEE

A N A S T A C I A

Tell me how you loved before
Show me how you smile

Napapa-headbang ako habang tumutugtog ang kanta ng Men I Trust sa bawat sulok ng kwarto. I need it as a support system dahil matindi ang pressure ko sa pagcra-cram ngayon.

Tagos ang tingin ko sa baso ng kape. Here I am for my 3rd coffee of the day na para bang may epekto 'to sa'kin. Yes, nakikipaglokohan ako sa sarili.

Nakalahati ko na ang laman ng baso na ang dulot lang ay pasakitin ang sikmura ko. Ni hindi man lang ako nabigyan ng lakas para dumilat. Lalo lang ata paliit nang paliit ang mata ko.

Bumagsak ang tingin ko sa inabot saking point reviewer ni mommy. May one day quiz kami tomorrow for all the subject. Kaya eto gahol ako maghabol sa lesson. Not totally rush since it's been one week simula nung nanggaling ako sa bahay ni Naizer kaya mga two weeks na rin ako sa bago kong program. The reality is knocking na, na I must fit myself na sa program na to. Need ko na mag aral talaga dahil bumagsak ako sa BS in Business Administration without my consent. Pero kung tatanungin I don't want myself back sa old program at old school ko.

Yes, I miss Stella and Elisse but I think I leaned on them too much. Kaya ang kumpyansa ko makatulog sa klase because I know they can defend me from bullies. Nagpapalamon ako lagi sa antok dahil I know professor there are used to me, to the point some won't try no more gisingin ako. I'm on a cycle that I didn't try hard enough to break.

Pero dito sa bago kong school I'm one week normal. Normality to me is not a having sleep attack sa loob ng klase. UNBELIEVABLE right? But it's true, one week without sleep attack — not totatally dilat ako for the whole class, there are times makakatulog ako or maiidlip for five minutes but that won't last for an hour or up until the end of class dahil ginigising ako ng seatmate ko. One hey, Anastacia and I'm like a corpse who regains it life. I don't know exactly why raspy voice works better than a caffeine.

Or that's because I'm tricked. Naizer don't talk much kaya once he does napapadilat ako to heard what is he up to. Pero wala naman siyang itatanong, ginigising niya lang ata ako to keep me attentive sa class dahil role niya 'yon as a Class President. After class at lutang ako kakapigil ng antok I'll proceed to ask him questions tungkol sa mga ni-discuss at hindi naman siya nagrereklamo o naiinis. He always listen all ears to accommodate my questions.

He's indeed my friend na kaya nag-iisip ako na nag aalangan na manghingi ng tulong sa kaniya about sa research ko. He's good to me pero nakakahiya pa rin baka isipin niya sinasamantala ko ang friendship namin.

Pero mas una ko atang mahihiling sa kaniya na kung pwede ba na bumalik ako sa kwarto niya. I'll never get over from his room. Hindi pa ako tapos titigan at i-identify ano-ano ang mga floating species sa galaxy theme na kwarto niya. I'll never get bored studying his room pero it might be weird kasi i-ask na kung pwede bang bumalik ako ro'n. I must find reason muna so it won't appear as random.

Huminga ako nang malalim at muling pinasadahan ng tingin ang mahabang notes na nilagyan ko ng mga highlight. I can't absorb these. May gets naman ako kahit papano pero I can't function well dahil hinihila nanaman ako ng antok kahit kakakape ko lang. What a useless caffeine.

Kinagat ko ang ibabang labi at muling kumanta para sabayan ang tugtog. I need to keep one part of my body functioning kahit na ba ang utak at mata ko ay hindi nakikipag cooperate.

"Tell me how you reach the moon. My thoughts err away tonig—" natigilan ako at napatitig sa phone kong tumigil ang sound dahil may biglang tumawag.

OMG. Without a second thought or hestitation agad kong sinagot ang tawag.