Hayatta Yerim Neresi ?

4»Ben Nereye Geldim ?

Liseye orta düzeyde bir Anadolu lisesinde başlıyorum.

Bizim zamanımızda sistem değişmiş, yerine TEOG gelmiş.İlk kurbanlar bizim dönem.

Ablam da liseden mezun oluyor. Hedef tıp.
İlk sene olmuyor.Mezun kalıyor.

Anadolu lisesi beklediğim yer değildi ama daha iyisi için de çabalamadım hiç.Ki burada göstermediğim gayreti üniversiteye hazırlanırken 3 sene boyunca göstereceğim.

Hayat bana o konuda şans verdi ne yazık ki..

Sonuçların açıklandığı akşamında babadan da bir şamar yiyoruz.

Öyle fiziksel değil elbette.Şu ana kadar tek fiskesini yemedim ama zaten babamın en büyük özelliği lafları ile insanın içine öküz oturtabilmesi hiç şüphesiz.

Akşam bana dediği şey aynen şu;
'Ben seni okul kazanamayacak açıkta kalacaksın diye korkmuştum.'

Hop dedik baba yavaş gel.

O anki şok benimle ömür boyu gelecek sanırım.

Düşünsenize.Babanız size zerre güvenmiyormuş aslında..

Başladık okula işte öyle ya da böyle.

Dokuzuncu sınıf tam bir hayal kırıklığı oluşturur çoğu insanda. Özellikle de ortaokulda yabancı lise dizisi izliyorsanız.Asla beklenti yüksek olmamalı liseye geçerken.

Tam bir şerefsiz ile arkadaş oluyorum sonra.Başta her şey çok iyi, anlayamıyorsun ne halt olduğunu.

O senenin yazında götüme bir tekme atıyor ki sağlam yapışıyorum yere.

Yine de hala umutluyum.Onuncu sınıfa geçiyorum ama nasıl geçiyorum ?

Özgüven ayarlamasını yanlış yapıyorum ve baya yüksek ego ile başlıyorum.

Hatta o kadar ki ilkokuldan beri seçilemediğim sınıf başkanlığını yapıyorum.O zaman anlıyorum ki insanları belirli düzene sokmaktan zevk alıyorum.Düzen aslında hayatımın bir parçasıymış bende.

Evin en büyük veledi ablam bir daha giriyor sınava yine olmuyor. +1 mezunluk daha yaşıyor.

On birinci sınıfa geçiyoruz.Ben eşit ağırlık seçiyorum çünkü ilk hedefim psikoloji sanıyorum.Sonradan anlıyorum ki yok öyle bir dünya.

Yarıyıla kadar dank ediyor çok şükür ki ona göre çalışmaya başlıyorum.

Hukuk istiyorum.

Avukat olmak istemiyorum ama.Direk Savcı olmak var kafamda.

On birinci sınıfta herkese aynı mesafedeyim.Ne çok sevdiğime sana bayılıyorum diyip tin tin peşinde geziyorum ne de nefret ettiğim insanının yüzüne karşı tek kötü lafım oluyor.

Ve o an fark ediyorum ki aslında hayatta hep böyle davranırsan seni üzmüyorlar.Ne derlerse desinler sen onun suratına bir şey demeyince daha kolay unutuyorsun dediklerini..

Aslında sınıf ordu komutanlığı gibi on parçadan oluşuyor ama ben çorbadan sayılıyorum,herkes ile iyiyim, muhteşemim.

Dönem sonuna doğru hafif hafif kopmalar oluyor ve benim de bir grup seçmem gerekiyor.

Allah yine belamı veriyor tabii ki.

Sınıftaki gruplardan en iyisi ama aynı zamanda sonra yaşanacak her bokun sorumlusu..

O sırada birilerinin hayatı düzeliyor ve ablam istediği tıp fakültesini kazanıyor..

Benden de ilk sene üniversite kazanmam bekleniyor ama mümkün olmayacağını okuyacaksınız sonra..