We don't talk together [ Complete ✅ ]

Part 12 - Where are you ?

Jimin": Taegi...." Jimin រត់ទៅរកនាង តែនាងបែរជារត់ទៅបាត់ គេបានត្រឹមតែដកដង្ហើមធំ គេបានដឹងថា នាងមិនបានមកការប្រកួតដោយសារតែ ត្រូវឡាន បុខ គេដឹង តែមិនដឹងធ្វើយ៉ាងមិចនោះទេ បើម្នាក់ៗពេលនេះ ស្អប់នាងខ្លាំងណាស់ ចង់បកស្រាយ ក៏វាពិបាកដែរ

Taegi អង្គុយស្ងៀមក្នុងថ្នាក់ម្នាក់ឯង គ្មានអ្នកណានិយាយរក បាយក៏មិននឹក ទឹកក៏មិនស្រែក អង្គុយស្ងៀម ដូចមនុស្សអត់វិញ្ញាណ នាងត្រលប់ទៅរកអតីតកាល របស់នាងម្តងទៀតហើយ
Jimin": Taegi..." Jimin ឈរនៅមាត់បង្អួចសម្លឹងមើលនាង ដែលធ្វើមុខ មិនរីកទាល់តែសោះ
Taegi": Hmm?"
Jimin": ទៅញ្ញាុំអីឬអត់?" គេអោនសម្លឹងមុខនាង
Taegi": អត់ទេ អែងទៅចុះ" Jimin ក៏ងក់ក្បាល ដកដង្ហើមធំចោល បែបតឹងទ្រូង

ចេញពីររៀន Taegi បាន ដើរទៅចំណតឡានក្រុង ម្នាក់ឯង រាល់ដង នៅមាន Tae នៅក្បែរ តែពេលនេះ គេនៅឯណា? នាងកំពុងនឹកគេ នឹកស្ទើតែស្លាប់ហើយ

នាងឡើងឡាន ក្រុង អង្គុយស្ងៀមធម្មតា សម្លឹងមើលទេសភាពនៅខាងក្រៅ ទាំងស្រងូតស្រងាត់
Taegi": ខ្ញុំនឹកបងណាស់ Tae..." នាងនិយាយវាតិចៗម្នាក់ឯង ទាំងខ្លួនអែង ពេលនេះ នឹកស្ទើតែ ចង់រត់ទៅរកគេ អោយបានតែអត់ទេ នាងទៅមិនកើតទេ

[ ព្រឹកថ្ងៃថ្មី ]

Taegi ដើរចូលមកដល់ក្នុងថ្នាក់ ក៏ឃើញគេសរសេរ ឈ្មោះខ្លួនឯងនៅលើក្តារខៀន >ឆាបទៅស្លាប់អោយបាត់ទៅ Min Taegi< នាងខាំមាត់ ឈប់សម្លឹងទៅមើលវា នាងក៏ទៅអង្គុយកន្លែងនាងវិញ
Taegi": ហឹម..." នាងក្តាប់ដៃសម្លឹង មើលលើតុរបស់ខ្លួន ដែលគេសរសេរ ពាសពេញ ដេញនាងអោយទៅស្លាប់អោយបាត់ៗពីរលើលោកនេះ នេះពួកគេស្អប់នាងដល់ថ្នាក់និងឬ?

ជួងចេញលេង ក៏បន្លឺឡើង សិស្សនីមួយៗនាំគ្នា ទៅកង់ទីន ញ្ញាុំអាហារពេលព្រឹក...... Taegi ដើរកាន់ថាសអាហារម្នាក់ មុននិងដើរទៅ រក កន្លែងអង្គុយ ប៉ុន្តែ មានអ្នកដើរមកបុខ នាងធ្វើអោយអាហារ នៅក្នុងថាស ក៏ធ្លាក់
YunJi": អូរ ភ្លេចមើល គ្មានចេតនាទេ" នាងនិយាយយ៉ាង ក្រអឺតក្រទម រួចដើរចេញទៅបាត់ Taegi នាងសម្លឹង មើលខ្នង YunJi ដោយក្តាប់ដៃខាំមាត់ ជាប់
Jeongguk": នេស៎...." Jeongguk ក៏ហុចថាសអាហារ អោយទៅនាង
Taegi":......." នាងសម្លឹងមុខគេទាំងឆ្ងល់
Jeongguk": យកវាទៅ" គេញញឹមដាក់នាង ទាំងចេញធ្មេញទន្សាយ
Taegi": ញ្ញាុំខ្លួនអែងទៅ" នាងនិយាយរួចក៏ដើរចេញបាត់ ដោយមិនរងចាំ អោយអ្នកម្ខាងទៀតស្រែកប្រាប់ទាន់

Taegi ដើរមកអង្គុយ នៅកន្លែងទោង នៅក្បែរដើមឈើ នេះ នាងអង្គុយពីរលើវា យោរវាតិចៗ
Taegi": Tae...." Taegi សម្លឹងមុខ មើលទៅ Taehyung ដែលកំពុងឈរ នៅកន្លៀត ជញ្ចាំងជាមួយ SeolYeon
Taegi": ហេតុអី?" នាងក៏ចាប់ផ្តើមយំចេញម៉ោ ពេលឃើញ SeolYeon កំពុងអោប Tae របស់ នាង ត្រូវហើយ SeolYeon និយាយត្រូវហើយ Taehyung ស្អប់នាងហើយ ប៉ុន្តែនាង មិនអាចស្អប់មនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់បានទេ នាងស្អប់មិនបាននោះទេ
Taegi": គួរតែទទួលស្គាល់ការ ពិតទៅ" នាងប្រញ៉ាប់ជូតទឹកភ្នែក ខ្លួនអែងចេញ ងើបចេញ ពីរទីនោះទៅថ្នាក់រៀន របស់ខ្លួន ដោយស្ងៀមស្ងាត់

ចេញពីរៀន នាងរកចុះជណ្តើរទៅហើយ ស្រាប់តែឃើញ Taehyung ឈរចាំអ្នកណាមិនដឹង នោះទេ នាងកំឈប់ត្រឹង មិនហ៊ានចុះទៅវិញ
Taegi": ទៅអោយបាត់ទៅ...." នាងសម្រូតខ្លួន អង្គុយនៅមាត់ទ្វារថ្នាក់ម្នាក់ឯង ស្រែកយំតិចៗ ឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ ពេលឃើញគេ នាងចង់ទៅអោបគេ អោបអោយបាត់នឹក ប៉ុន្តែ គេត្រូវ SeolYeon អោបគេជំនួសនាងទៅវិញ ...... នាងនឹកគេ ខ្លាំងណាស់ តែខួរក្បាល បញ្ជា ប្រាប់ថាកុំ កុំទោជិតគេ គេកំពុងស្អប់អែង សម្លេងយំ សឺតសតៗ ក៏នៅតែបន្តរ ថ្នាក់ស្ងាត់ជ្រងុំ នាង សម្លឹង មើលមេឃ ខាំក្តាប់មាត់ ឈឺចិត្ត ឈឺជាង គេយកកាំបឹទមកពុះទៅទៀត .........

ក្រលេកទៅ Taehyung វិញ គេរងចាំនាងយូរ មកហើយ តែបែជាមិនឃើញនាង Jimin បានប្រាប់គេ ច្បាស់ណាស់ថា នាងមកវិញ ហើយ ឮបែបនេះ ក៏ស្ទុះស្ទារ មកសាលា វិញ ដើម្បីជួបនាង តែពេលនេះ គេចាំនាង អស់ជាយូរហើយ នៅមិនឃើញ នាងទៀត
Taehyung": អូន មិនមករៀនទេឬ?" គេបានត្រឹម ដកដង្ហើមធំ ចោលដើរទៅ បាត់ គេក៏នឹកនាង នាងក៏នឹកគេ ប៉ុន្តែ នាំគ្នា យល់ច្រលំ ចេះតែគេចវេស បែបនេះ

{ Home }

Taegi ឡើងមកដល់បន្ទប់ ទម្លាក់ខ្លួន លើពូកស្រែកយំតិចៗម្នាក់ឯង ទាំងទ្រូងឈឺស្ទើតែធ្លាយ
Taegi": បងស្អប់អូនហើយ....បងឈប់ស្រលាញ់អូនហើយ.....ពេលនេះ គ្រប់គ្នាស្អប់ខ្ញុំ" នាងលើកដៃ ខ្ទប់មុខយំ ខ្សឹកខ្សួលម្នាក់ឯង នាងអស់ហើយ មិត្តភក្តិ មនុស្សជុំវិញខ្លួន នាំគ្នាស្អប់ខ្ពើមនាង សូម្បីតែមនុស្សដែលនាងស្រលាញ់ ស្រលាញ់ស្ទើតែលេបទុក បែរជាមកស្អប់នាងដូចគ្នា នាងហត់ខ្លាំងណាស់ លេងចង់ដើរទៅមុខទៀតហើយ

ខ្ញុំហត់ខ្លាំងណាស់

To Be Continue