TATLI CADI

20.Bölüm

Luhan, Sehun'un haberi alınca verdiği tepki yüzünden nasıl davranması gerektiğine karar verememişti. Tek yapabildiği ona sıkıca sarılıp, omzunda hıçkırıklarla ağlamasına izin vermekti.

Sehun ağlamanın ve ağrılarının şiddetlenmesinin etkisiyle iyice bitkin düştü. Luhan ona banyosunu yapmada yardım etti. Banyodan çıkarıp onu duruladı. Daha sonra da üzerini giydirdi.

Onu yatağa yatırıp aşağıya indi. Mutfakta içi yemek dolu bir tepsiyle tekrar yanına geldi. Yatağın kenarına oturup haberi duyduğundan beri tek kelime etmeyen Sehun'a aynı sessizlik içinde yemeğini yedirdi. 

Yemeğini bitirdikten sonra ona ağrı kesici vermek yerine Sehun'un annesinden öğrendiği küçük ama etkili bir şifa büyüsünü kullandı. Yaklaşık on dakika sonra Sehun'un tüm ağrıları dinmişti.

Fakat içinde bulunduğu durum yüzünden kalbindeki büyük acıya müdahale edemiyordu. Sehan'da acıkmıştı. Onu doyurmak için tekrar mutfağa inmeden onu Sehun'un kollarının arasına bıraktı. İkisinin de başına birer öpücük bıraktı.

Sehun ilgiyle kendisini izlemekten bıkmayan oğlunun yüzüne baktı. Yüzünü yüzüne yaklaştırıp yanaklarına küçük birer öpücük bıraktı. Dizlerini kırarak onu kendisine bakacak şekilde yatırdı.

Sehan sanki babasının yaşadığı acıyı anlamışçasına ona şirinlik yapmaya çalışıyordu. Sehun istemsizce gülümsedi. Onu tekrar kucağına alıp yanağını yanağına dayadığında, Sehan minik dudaklarını babasının yanağına yaslamıştı.

Sehun onun kendisini öptüğüne şaşırsa da yine de mutlu olmuştu. Bebeği çok akıllıydı ve babasına minik cüssesine aldırmadan destek olmaya çalışıyordu.

"Baban seni çok seviyor meleğim. Babaların seni çok ama çok seviyor."

Luhan elinde biberonla deminden beri buruk bir gülümsemeyle onları izliyordu.

Sehun kafasını kaldırıp onunla göz göze geldiğinde oda tebessüm etti. Boşta kalan eliyle onu yatağa çağırdı.

Luhan ikiletmeden Sehun'un yanına oturdu. Sehan bu sefer de ona şirinlik yapmaya çalışıyordu. Luhan kıkırdadı ve bebeğinin minik eline küçük bir öpücük bıraktı.

Biberonu Sehun'a verirken başını omzuna yaslamış Sehan'ın neşeyle mamasını yemesini izliyordu.  Sehun kafasını çevirip Luhan'ın omuzunda duran başını sevgiyle öptü.

"Teşekkür ederim bebeğim."

Luhan kafasını kaldırıp Sehun'a baktı. " Neden teşekkür ediyorsun Hunnie?"

Sehun derince bir iç çekip sevdiğinin gözlerinin içine baktı.

"Babamın cenazesine katıldığın için... Ben... O... Çok hastaydı. Yine de onun gidişine hazır değildim... Onu çok özleyeceğim... Keşke... Her şey daha farklı olabilseydi. Teşekkür ederim bebeğim... Yanımda olduğun ve hayatına girmeme izin verdiğin için. En önemlisi de bana böyle dünya güzeli bir hediye verdiğin için... İkinizi de çok seviyorum."

Luhan'ın gözleri dolmuştu buna rağmen yine de ağlamayacaktı. Sehun için güçlü görünmek zorundaydı. Yanağına sıcak bir öpücük bırakıp biberonundaki mamayı çoktan sömürmüş olan Sehan'a baktı.

"Sen bizim için çok değerlisin Sehun. Baban için yapmam gerekeni yerine getirdim sadece teşekkür edilmesi gereken bir şey değildi. Ne olursa olsun ben ve bebeğimiz hep yanında olacağız. Bizde seni çok seviyoruz, hem de tahmin edebileceğinden de daha çok."