KELEBEKLER DE SUSAR

💔ACI İTİRAF💔 46.Bölüm

Evet Arkadaşlar Upuzun Bir Aradan Sonra Yeni Bölüm Geldi. Umarım Beğenirsiniz. Yorumlarınızı Bekliyorum. Keyifli Okumalar...💙

Yavuz, Eylem'le Fethi'yi yolcu ettikten sonra merdivenlere yöneldi. Odanın kapısını usulca açıp karanlık odaya girdiğinde Derya'yı Emir'e sarılmış uyurken bulmuştu. Yatağa yaklaşıp battaniyeyi düzeltirken üzerlerini örttü ve eğilip Derya'nın saçlarına minik bir buse bıraktı, odadan çıktı. Kendisine sade bir kahve yapıp bahçeye çıktı. Hem bedenen hem ruhen yorgundu artık. Derya'nın bu çaresiz haller içinde kıvranışı onu öldürüyordu. Sevdiği kadının kanayan yarasına merhem olamamak onu çok yaralıyordu; Derya'nın gün be gün gözlerinin önünde eriyişi, acılar içinde kıvranması...

Yavuz dakikalar sonra odanın kapısını aralayıp içeri girdiğinde yatağın kenarında oturan Derya'yla karşılaştı. Uyamamıştı ya da yeni uyanmıştı.

"İyi misin?"

"İyiyim bugün olanlar, ben üzgünüm her şey yoluna girsin istiyorum ama olmayınca olmuyor işte"

"Her şey yoluna girecek sadece yaramız çok taze ama iyileşecek ikimizde biliyoruz"

"Bana sarılır mısın?" diye sordu Derya gözlerini Yavuz'un gece mavisi gözlerine sabitlerken.

"Yerin seni çok özledi"

Derya "Bende çok özledim" diye mırıldanırken Yavuz ayağa kalktı.

"Üzerimi değiştireyim geliyorum"

Derya "Tamam" diye mırıldanırken ayağa kalktı ve pencereye doğru ilerledi. Başını kaldırıp yıldızlara baktı öylece ve konuşmaya başladı.

"Annem küçükken bir masal anlatmıştı adı cennetin masalıydı. Neden bilmiyorum ama o masalı ilk duyduğumda içim ezilmişti sanki. Sadece yedi yaşındaydım. Bir ormanda yaşayan ve iyileşmeye çalışan bir kız varmış o kız o kadar yorgunmuş ki o kadar kırılmış ki bir daha iyileşemem sanmış ama iyileşmiş. Bir gün gerçekten iyileşmiş bir adamın sevgisi kıza. Ama kız bir gün çok hastalanmış çok"

"Ama iyileşeceksin"

Derya daha fazla dayanamayarak itiraf etti. "Ben ölüyorum Yavuz, karaciğerim o ilaç yüzünden iflas etmek üzere"

Yavuz duyduğu her bir kelimenin kalbine kor misali düştüğünü hissetmeye başlamıştı. Sanki bir el gelmiş kalbini yırtıyordu şu an.

"Doğru değil, doğru değil demi?" diye sorarken bile alacağı cevaptan korkuyordu Yavuz.

"Maalesef doğru Yavuz ben ölüyorum" dedi Derya ağlayarak.

"Ama tedavisi var nakil olursun ilaçlar var" diye mırıldandı Yavuz telaşla.

"Emir daha çok küçük, çok küçük öl..."

"Şşşt şşşt yok öyle bir şey sen ölmeyeceksin, tedavisi var tedavisi var" diye mırıldandı Derya'nın yüzünü avuçlarının arasına alırken.

"Ölmekten değil de seni yarım bırakmaktan korkuyorum, oğlumu"

"Sana hiçbir şey olmayacak, olmayacak, olmayacak"

"Umarım kollarında ölürüm son nefesimi yanında gözlerinin içine baka baka vermek istiyorum"

"Buna izin vermeyeceğim beni bırakıp gidemezsin"

"Özür dilerim Yavuz"

"Yapma, yapma sana hiçbir şey olmayacak, iyi olacaksın"

"Uyuyalım mı artık?"

"Uyuyalım"

İlerleyen dakikalarda Derya ve Yavuz yatağa uzanmış yüzleri birbirlerine dönük şekilde birbirlerini izliyorlardı.