Sa halip na umalis sa tabi niya pinili ko na lang ding matulog. Pumwesto ako sa tabi niya at niyakap ko siya. Wala lang. I just felt like doing so.
"M... can we talk?"
"B? About saan? Oo nga pala thank you ulit ha? Thank you sa napakagandang regalo mo nung anniversary naten! I really appreciate it! Kinuntsaba mo pa si Anna ikaw talaga haha"
Those gifts were the last M. I'm sorry.
"Hindi na yung mauulit"
"Ha? Edi okay. Wag ka na nga masyadong gumastos B. Sayang pera"
"No. I mean. Wala nang mangyayareng anniversary"
"Next year na syempre"
"No. Hindi na"
"Kahit next year? B-Bakit?"
"I'm breaking up with you Maggy"
"W-what? Why?!"
"Hindi na kita mahal"
"Sa tingin mo maniniwala ako dyan Bryan? I've known you for so long kaya alam kong may ibang dahilan"
"Maybe you don't really know me at all"
"What are you trying to say?"
"Basta! Ayoko na! Maghiwalay na tayo Maggy!"
"Bakit nga?!"
"Hindi na kita mahal!! Ayoko na sa relasyong meron tayo!! Nakakabagot!! Masyadong boring! Wala nang bago!"
"Ayaw mo ba talaga saken? Ganon na lang ba yon?!"
"We're not meant to be. Hindi tayo ang para sa isa't isa"
"Anong gusto mo?! You want me?! I was willing to give you everything!!! Take me!! Take all of me!! Wag mo lang akong iwan!!"
"Stop being desperate Maggy, ayoko na sayo"
I saw tears falling from her eyes. Sana pwede kong bawiin lahat ng sinabi ko. Sana hindi na lang naging ganito. Sana hindi na nadamay ang relasyon namin sa gulo.
I looked away only to see Marie watching the scene from outside my office smirking.
She's the one who wanted this. Yung saktan ko yung taong mahal ko kapalit ng tulong nila samen. Sa kumpanya namen. She wants me to break up with Maggy and marry her instead.
Ayoko. Kung ako ang tatanungin at papipiliin. Ayoko. Pero dahil na rin sa sinabi niyang kaya niyang gawin sa buhay ni Maggy. I was caught in between. Gusto ko siyang mabuhay at gusto kong isalba ang kumpanya. I have to do this.
"So those two years with me were just 2 BORING years of your life? Bryan?!"
"O-oo"
"Putangina. Sana umpisa pa lang sinabi mo na. Hindi ngayon na sobrang mahal na mahal na kita"
Those were the last words before she left me. I didn't notice myself crying already.
"Sorry Maggy. I had no choice. I'm sorry"
Napaupo na lang ako sa sahig ng opisina ko watching her leave
"Sir okay lang kayo?!"
"Leave me alone Anna"
"Pero sir..."
"I said leave me alone!!"
I cried myself out from the pain. Hindi ako umaalis ng opisina for I don't want to let everyone see how devastated I am
