Verdanah Saavedra, para sa kanya ang buhay nya ay parang circus. With the job that barely paid her bill, may asshole pa syang boss, at ex-bestfriend na ginagawang imperno ang buhay nya.
But her life completely turned upside down, nung araw na nakaba...
Mag LA labintatlong taon na, nang huli kung naranasan ang mag bakasyon na may kasamang pamilya. Maisip ko lang sila ay nalulungkot na ako, parang gusto ko nalang umiiyak ng malakas. Kahit labintatlong taon na silang wala, hindi ko parin maiwasang maisip at ma miss sila.
Naaalala ko pa, yung araw na iniwan nila ako. Minsan naiisip ko na sana sinama nalang din sana nila ako, sana namatay nalang din ako sa aksidenting yon, e di sana hindi ako mag-isa ngayon. Wala naman kasing nagmamahal sa akin gaya ng pagmamahal nila. Pero iba ngayon, the way font family treated me, pakiramdam ko kasama ko sila.
Tahimik lang akong umiiyak, habang Naka higa dito sa kama at nakatitig sa kisame. Hindi rin kasi ako maka tulog, Salamat sa walang hiyang si Font Ash Lanes, na malakas na humihilik. Pero hindi naman talaga ang hilik ni font ang dahilan kung bakit hindi ako makatulog. It's the memories of the past.
Pina nood ko ang pag galaw ni font, nang bigla nalang nyang hinawakan ang baywang ko at dahan - dahang hinila palapit sa kanya. My heart skip a beat. Nakabaon ang mukha ko sa malapad nyang dibdib, sa hindi ko malamang dahilan pakiramdam ko safe ako sa mga bisig nya, safe ako pag kasama ko sya. At hindi ko na namalayang naka tulog napala ako.
Kahit late na akong na katulog kagabi, himalang maaga akong nagising ngayon, siguro kasi hindi pa naman ako tapos mag empake may natitira pa kasi although maliit nalang naman.
Kung sabagay di rin naman ako sanay gumising ng late pag nag ta travel ako. Ayoko ko kasing ma late pag travel ang usapan. Waking up late when traveling makes me cranky. At dahil mag ba bakasyon kami. Gusto kung sulitin ito.
Good morning love, bulong ni font sa tenga ko dahilan para magulat ako.
Ginulat mo ako, habol hininga kung saad habang nakahawak ang kamay ko sa dibdib.
Marahan lang syang tumawa. Bat ang aga mo atang nagising? Akala ko pa naman, mahihirapan na naman akong gisingin ka wika nya. I rolled my eyes.
Whatever, sagot ko nalang habang patungo ako sa walk-in closet ko para kunin ang mga kakailanganin ko pa. Napasin kung nakamasid si Font sa akin.
You look excited? Mayamaya komento nya habang isinasara ko na ang zipper ng maleta ko.
I am excited. Masaya kung wika sabay tabi sa kanya.
Hindi ka ba pwedeng mag soot ng iba? Hindi mo ba pwedeng palitan yang soot mo ngayon? Komento nya.
Umiling lang ako. Nope komportable kasi ako sa shorts paliwanag ko sa kanya.
Pano kung sa Alaska pala tayo pupunta? Tanong nya.
Naiikot ko na naman ang mga mata ko. Hindi tayo pupuntang Alaska, walang gana kung sagot.
So alam mo kung san tayo pupunta?
Not exactly, pero sure akong hindi sa Alaska.
Pano ka nakakasiguro?
Because.... Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko. Kasi biglang may kumatok sa pinto. Bumaba ako ng kama para tingnan kung sino ang kumakatok.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Sorry, hindi ko naman siguro kayo naistorbo diba? Nahihiyang tanong ni raven, nang buksan ko ang pinto.
Umiling ako, hindi naman sagot ko. Pumasok ka muna masaya kung aya sa kanya.
Marahan muna syang tumawa. OK na ako dito. Dahil wala naman akong intension na makita ang baby brother ko na naka boxer lang. Narinig pa naming suminghal si Font. Kaya natawa nalang kami.
Aren't you supposed to be somewhere? Singhal ni font sa kapatid nya habang papalapit sya sa amin.
Actually no. Naka ngisi namang sagot ni raven. Makikita mong malamig ang samahan nilang dalawa. Pero sana hindi ito seryoso.
Bat ba nandito ka Raven? Iritadong tanong ni font.
Well, nautusan lang naman ako. Na tingnan kung gising na kayo? But since you already are. Bumaba na kayo para maka pag agahan na tayo.
At bat hanggang ngayon nandito ka parin? Pikon nyang tanong.
Nandito ako para samahan ihatid si verdanah sa baba para mag agahan. Sagot naman nya sabay lagay ng kamay nya sa balikat ko.
No, she's coming with me. Sagot ni font habang marahan nya akong hinila sa tabi nya. Anong bang problema ng mamang to?
Ano bang problema mo font? Tanong ko sa kanya. But obviously he just ignored me.
Makaka-alis ka na raven, singhal nya rito.
Umiling lang si raven. Hindi ako aalis ng hindi kasama si verdanah, naka ngisi nyang tugon.
She's not going anywhere with you. Sigaw naman ni font.
Yes she is..
No
Yes
No
Yes
No
Mag si tigil na nga kayo, sigaw ko naman.
Bababa na ako kung sino gustong sumama, sumunod nalang. At mabilis na akong tumakbo pababa ng walang lingon lingon.
Anong nangyayari? Tita Rica mommy nila font asked pagka pasok ko ng kusina.
Wala po akong alam tita kibit balikat kung sagot.
Breakfast? Masaya nyang aya.
Tamang tama po gutom na ako. Sagot ko naman habang hinihimas ko ang aking tyan.
Alam mo pangarap ko talagang mag karoon ng anak na babaeng katulad mo. Wika nya habang nilalagyan ng blue berry pancake ang pinggan ko.
Ahmm, bat parang may naaamoy akong blue berry pancake Rea font grandmother, habang papasok sya ng kusina.
Good morning Lola Rea. Bati ko sa kanya.
Masaya muna syang ngumiti bago sumagot sa akin. Morning sweetie. You look excited.
Siguro po kasi matagal-tagal narin akong hindi nakaka pag bakasyon na kasama ay pamilya. Malungkot kung sagot na hindi ko maiwasang maluha.
Sweetie alam kung na mi miss mo sila, pero alam mong hindi nila gustong nakikita kang malungkot kasi nasasaktan sila. Sagot naman ng Lola ni font habang binibigyan nya ako ng isang mainit na yakap.
So what did we miss? Lolo marcus asked, habang papasok ng kusina ka sabay si tito fonsy daddy nila font.
Where are the boys tanong ni tito fonsy bago umupo sa tabi ko.
As usual sagot naman ni tita Rica sabay paikot ng kanyang mga mata.
Everyone finish up your breakfast, we are leaving half an hour. Lolo marcus announced.
Pano yung dalawang lalaki? Tanong naman ni tita Rica.
Nandito na kami sagot naman ni raven, habang papasok sa kusina ka sunod si Font. Binigyan ako ni font ng isang nakaka kilig na ngiti. Na iikot ko nalang ang mga mata ko, sabay iwas ng tingin sa kanya. Langya kinikilig pa ata ako.
OK boys go help yourself. Aalis na tayo after 30 minutes. Wika ni tita Rica sabay lagay ng pinag kainan nya sa lababo.
Tahimik lang lahat sa pag aagahan. Lahat ay abala sa kanya kanyang pag subo ng pagkain. Maliban sa akin, kasi naman ramdam ko ang titig ni font sa akin, na pinipilit ko nalang ignorahin. Hindi ko kasi nagustuhan ang ginawa nyang paghila sa akin kanina, kahit na sabihin pa nating marahan lang yon. This time font has to work real hard for my forgiveness.
