L.O.V.E. - Love... Our Very End

6

"There's no place for regrets now Nikko. Kailangan na lang natin matulungan si Tin ngayon. We have to convince her to heal herself... before it's too late"

"Pwede ko ba siyang makausap Irene?"

"Go. Dito muna ako"

I wiped my tears off before I stood up. "Salamat Irene"

Kada hakbang ko papunta sa kwarto ni Tin, parang nadudurog ang puso ko. Wala akong kaalam alam sa pinagdadaanan ng girlfriend ko. I shouldn't have done wrong. Ngayon, mas lalong ayaw na niyang mabuhay dahil saken, dahil sa kagaguhan ko. Ang gago kong tao.

Pagbukas ko ng pinto nakita kong nag-aayos ng gamit si Tin. Teka? Where is she going?

"Irene lika na!! Uwi na tayo!! Ayos na mga gamit- anong ginagawa mo dito?" Sabi niya ng walang emosyon pagkalingon niya sa pwesto ko

Hindi ko napigilan ang sarili ko. I ran to her and hugged her tight, crying...

"Love..."

Tin's PoV

Namiss ko yung tawag niyang yun. Namiss ko siya. Namiss ko tong yakap niya

"Bakit Love? Hahaha"

"Di ba sweet? I love you, you love me. Mahal natin isa't isa. To summarize that is the word love di ba? 😊"

"Asus naman Nikko, may ganyang side ka pala? Hahaha"

"Sayo lang naman haha"

"Eses. Labyu labyu mwah!"

"And I love you too. Wag mo ko iiwan ah?"

"ASA! Sa gwapo mong yan ako pa mang iiwan?? Baka ikaw no! Dami daming girls diyan sa paligid mo hmp!"

"Ikaw lang nasa puso ko Love"

"Talaga?"

"Talagang talaga!"

"Iiihhh kilig ako!! Hahahaha"

"Love..." i blurted out. Sht!

Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya after I spoke "Love"

"*sniff* I'm sorry. I'm such a jerk. I'm sorry!"

No you're not Nikko...

"N-Nikko ano ba?! Bitawan mo nga ako!" Pagpupumiglas ko sa kanya.

"No! *sniff* No!! Never! I-I won't, I won't ever let you go!"

Is he crying? Why? Wag kang umiyak Nikko please. Hindi ko kakayanin...

"Ano ba Nikko!! Tapos na tayo di ba?! Bakit ba ang kulit kulit mo?! Ano pa bang iniiyak mo dyan ha?!" Sabi ko nung nakawala na ko sa yakap niya

"Kasi mahal kita Tin! Mahal pa rin kita!" He held my hands and was about to kneel down pero pinigilan ko siya.

Mahal na mahal rin kita Nikko. Hindi naman yun nagbago.

"Sorry but I don't" I said without looking at him. I can't look at him. Hindi ko kaya.

"I don't care! Wala na kong pakialam! Ang importante saken ngayon yung makasama ka!"

"Bakit pa?! Ha?! Pinagtatabuyan na kita di ba?! Bakit ba andito ka pa ha?!" Tears started falling from my eyes.

Hinawakan niya ang mukha ko ang walked a step closer to me

"Uulit ulitin ko kung kailangan. Para hindi mo makalimutan Tin... mahal... na mahal... kita. And that will never change"

"Pero-" I was shut by his lips. He kissed me. But the kiss was full of pain? Love? Hindi ko maintindihan...