Εξομολόγησεις, Λόγια Που Γίνονται Ποιήματα

Εξομολόγηση 1/?

Δεν θα κάνω τα κλασσικά ξεκινήματα, με το ποια είμαι και ολα τα στοιχεία για μενα, απλά μια αιώνια έφηβη, πεισματικά ακοινωνιτη, κοινωνία ανασφαλής και χαρακτηρίστε με ως Μονα(ξια).

Γράφω απο παιδί, ιστορίες για φανταστικούς μύθους, παραμύθια για πρίγκιπες και πριγκίπισσες, μα αυτή η ιστορία είναι περα για περα αληθινή, είμαι μία ιστορία γραμμένη μέσα από τα μάτια μου και όχι απο τα χέρια μου. Μια ιστορία που σβήνω τις σκέψεις που με κατα κλείνουν και αφήνω την καρδιά μου να εκφραστεί βγάζοντας ενα κομμάτι της κόλασης μου εδώ, και να ξέρετε... Πάντα το μυαλό έρχεται 2ο όταν η καρδιά πάει να σπάσει..

Στόχος μου δεν είναι η φήμη, δεν είναι οι ακόλουθοι δεν είναι οι προβολές... Στόχος μου είναι να δώσω στους σημερινούς εφήβους να καταλάβουν πως, ειναι
Εντάξει να μην είσαι εντάξει
Να καταλάβουν πως δεν είναι σε καμία περίπτωση μόνοι, να καταλάβουν πως η ζωή θέλει βροχές, και η ζωή θέλει δασκάλους τη γνώση αυτή να μεταλαμπαδεύσουν πως το πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα οχι επανάληψη...
Και πως η διάλυση του σκότους είναι ο στόχος οχι ενσάρκωση.

Το θέμα της ιστορίας θα είναι το πως απο την παιδική μου ηλικία η προσδοκίες μου για τον "κόσμο των μεγάλων" άλλαξαν οταν άνοιξα την πόρτα μου σε αυτόν και δειλά κοντό στάθηκα και περπάτησα δειλά σε εκείνον, ανοίγοντας μόνιμα αυτήν την πόρτα και κλείνοντας αιώνια πίσω μου την παιδική μου ηλικία, αφήνοντας τα πάντα πίσω, έχοντας μόνο τις αναμνήσεις, κατι που τουλάχιστον σε αντίθεση με τους ανθρώπους μένει αλλά πονάει στο απωθημένο της καρδιάς σου...