Εξομολόγησεις, Λόγια Που Γίνονται Ποιήματα

Εξομολόγηση 2/?

Από μικρό παιδί, ήμουν παιδί διαφορετικό, φάνταζα έναν δικό μου κόσμο που τα παιδιά θα ήταν για πάντα παιδιά, που καθε μέρα θα ξυπνάμε και θα έχουμε ότι αγαπάμε γύρω μας, την οικογένεια μας, τους φίλους μας, τους συγγενείς μας, τα κατοικίδια μας (όσοι είχαν) και την στέγη μας και τη γη μας.

Μεγαλώνοντας λίγο, έμαθα την έννοια του "δεδομένου" και πως τίποτα δεν είναι δεδομένο
Αρχικά έχασα κάποιους απο τους καλύτερους μου φίλους που για χρόνια στην πόλη αναζητούσα άσκοπα μέχρι που χρόνια μετά τους ξανά είδα για να μάθω πως ξεχάστηκα από τη μνήμη τους..
Σειρά πήρε η αγαπημένη μου προγιαγιά, η πιο γλυκιά, ευγενική και καλόκαρδη συμπονετική γυναίκα που είχα γνωρίσει στη ζωή μου, πάντα είχε μια απέραντη αυλή γεμάτη ζώα που μόνη της φρόντιζε, άπειρα φυτά που τα πότιζε με αγάπη και ένα μικρό πατρικό. Είχα πάει σπίτι της, άρχισε να μου δίνει διάφορα διακοσμητικά, γυάλινους κύκνους και αντίκες διαφόρων ζώων.

"Πάρε τα, να με θυμάσαι για πάντα και να έχεις κάτι από μένα μικρή μου."

"Μα γιαγιά μου, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ! Θα έρχομαι να σε βλέπω! Κάθε βδομάδα να παίζουμε μαζί, να γελάμε! Θα είμαστε μαζί για πάντα γιαγιά, ότι και αν γίνει θα σε δω να με βάλεις να κοιμηθώ, κάθε καλοκαίρια να πηγαίνουμε για μπάνιο και τα Χριστούγεννα και Πάσχα μαζί στο εξοχικό. "

Χαμογέλασε αγνά, με κοίταξε με ενα μάτι που γυαλιζε αγάπη..

"Αγάπη μου αυτό δεν μπορώ να στο υποσχεθώ, πρέπει κάποτε να ξεκουραστώ, και να θυμάσαι, οι άνθρωποι ξεκινάμε μια πορεία από το μηδέν και στο μηδέν ξανά γυρνάμε. Να σου μείνουν αξέχαστες οι αναμνήσεις μας και τα παιχνίδια μας, θα είμαι εκεί όταν με χρειαστείς και θα σε προστατεύω μικρή μου όταν σου λείπω απλά να κοιτάς τον ουρανό και θα σου χαμόγελω.."

"Δεν καταλαβαίνω γιαγιά, τι ειναι ολα αυτα?"

Με κοίταξε, έμεινε σιωπηλή.

"Πάμε μέσα να φάμε σε λιγο έρχεται η μητέρα σου"

Γύρισα σπίτι, συχνά έλεγα στην μαμά να ξανά παμε στην προγιαγιά. Αλλά χωρίς καν να το καταλάβω λίγο καιρό μετα που γύρισα απο το σχολείο μου είπαν πωσ εκείνη ηταν στο νοσοκομείο και δεν τα κατάφερε.

Ρώτησα δειλά και τρομαγμένα την μητέρα μου αν την γιαγιακα μου θα την προσέχουν οι ουρανοί

" Όσους αγκαλιάζει ο Ουρανός τους προσέχει καλύτερα προφανώς απο οσο θα μπορούσαμε εμείς, είναι υπέροχα εκεί πάνω, να μην ανησυχείς, περνάει καλά και τώρα γαλήνια ξεκουράζεται, φύλακας άγγελος να σε προσέχει."