Χάβεργκορτ

Επίλογος🗝

«Δεν ξεχνώ ούτε προσπερνώ, αυτούς που χάθηκαν και αυτούς που αγαπώ»

- • -

Το φως του ηλίου τρύπωνε στο δωμάτιο ανάμεσα από τις σχισμές των κουρτινών του παραθύρου καθώς ίσιωνα την άκρη του μαύρου φορέματος μου. Κοίταξα την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη και συνειδητοποίησα πως ήμουν υπερβολικά σπασμένη. Πενθούσα για εκείνη και τα μάτια μου βούρκωναν κάθε φορά που οι αναμνήσεις μας περνούσαν από το μυαλό μου.

Ένιωσα κάποιον να έρχεται από πίσω μου και να στέκεται εκεί. Έστρεψα το βλέμμα μου προς τα εκεί και βρήκα τον Ντάνιελ ντυμένο στα μαύρα να με κοιτά. Με αργό βήμα περπάτησε προς το μέρος μου και τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου στηρίζοντας το σαγόνι του στο ώμο μου.

«Είσαι υπέροχη» είπε κολακευτικά ενώ φίλησε το μάγουλο μου

«Δεν θα το'λεγα, μοιάζω με ζόμπι»

«Κοίτα, η ανθρώπινη σου μορφή είναι νεκρή οπότε τεχνικά είσαι ζόμπι» είπε με ένα γελάκι

«Ω σκάσε»

«Κάθριν είσαι μια κούκλα έτσι ακριβώς πως είσαι. Αν και δεν θα με πείραζε αν άλλαζες ρούχα»

«Γιατί; Τι κακό έχει το σύνολο μου;»

«Είναι υπερβολικά αποκαλυπτικό, όλα τα αγόρια θα σε κοιτάζουν» γρύλισε

«Η ιδέα μου είναι ή όντως ζηλεύεις;»

«Μονάχα λιγάκι, δεν θέλω κανένας να κοιτάζει την κοπέλα μου. Είσαι δικιά μου» είπε με βραχνιά φωνή, αφήνοντας ένα σημάδι μεταξύ του λαιμού και του ώμου μου

«Ήρεμα μωρό μου, πρέπει να κατέβουμε κάτω»

«Καλά..»

Έκανε ένα βήμα προς τα πίσω αργά και έμπλεξε το χέρι μου με το δικό του οδηγώντας με στον κάτω όροφο. Την ώρα που βγήκαμε έξω ο Ρικ ολοκλήρωνε την ομιλία του. Το βλέμμα του συνάντησε το δικό μου και μέσα σε αυτό ξεχώρισα την θλίψη καθώς κατέβαινε από το βάθρο. Πήρα μια βαθειά ανάσα και ανέβηκα τα μικρά σκαλοπατάκια της σκηνής ενώ πήρα το μικρόφωνο στα χέρια μου.

Κοίταξα το πλήθος που καθόταν μπροστά μου, κάποιοι από αυτούς ήταν ανέκφραστοι, άλλοι πάλι ήταν θλιμμένοι ενώ άλλοι είχαν δακρύσει. Στοίβαξα μια τούφα των μαλλιών πίσω από το αφτί μου νευρικά και κοίταξα προς τον Ντάνιελ. Εκείνος μου χαμογέλασε ενθαρρυντικά, δίνοντας μου έτσι την δύναμη και το θάρρος που χρειαζόμουν. Πήρα μια βαθειά ανάσα φέρνοντας το μικρόφωνο στα χείλη μου και ξεκίνησα να μιλάω.