Χάβεργκορτ

Κεφάλαιο εφτά🗝

«Κοίτα με στα μάτια και θα δεις πως κατά βάθος δεν μου είσαι συμπαθής»
  
                             - • -

Οπτική Λίας

Μόλις το μάθημα τελείωσε, μάζεψα τα πράγματα μου και ετοιμάστηκα να φύγω. Ωστόσο προτού καν προλάβω να πιάσω το πόμολο της πόρτας ο Κύριος Βέστον με σταμάτησε. Τον κοίταξα γεμάτη απορία και εκείνος μου χαμογέλασε ενθαρρυντικά καθώς άνοιξε την πόρτα για να περάσω.

«Μην ανησυχείς, δεν έχεις μπλέξει ή κάτι τέτοιο» είπε και ξεφύσηξα ανακουφισμένη

«Ευτυχώς» μουρμούρισα

«Απλώς ήθελα να σε ρωτήσω κάτι»

«Ρωτήστε με ότι θέλετε Κύριε Βέστον»

«Λοιπόν, πρόσεξα πως εσυ και η Κάθριν είστε φίλες, και αναρωτιόμουν, μήπως γνωρίζεις το αν βγαίνει με κάποιον;»

Βλεφάρισα επανειλημμένα στην ερώτηση του προσπαθώντας να καταλάβω αν σοβαρολογούσε ή αν απλά με πείραζε. Μόλις είδα πως ούτε χαμογελούσε ούτε γελούσε, συνειδητοποίησα πως το ρωτούσε στα σοβαρά.

«Όχι Κύριε, δεν βγαίνει με κανέναν» απάντησα, νιώθοντας άβολα με την συζήτηση μας

«Και σε ποιόν κοιτώνα είναι;»

«Στους κυνηγούς»

«Και μια τελευταία ερώτηση. Πόσο χρονών είναι;»

«Δεκαοκτώ Κύριε μου»

Με το που άκουσε την απάντηση μου ένα μικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του. Έπειτα με άφησε να φύγω. Καθώς περπατούσα πίσω στο δωμάτιο μου άκουσα τα βήματα κάποιου να με ακολουθούν. Έτσι αύξησα την ταχύτητα μου αλλά μαζί με εμένα την αύξησε και αυτός. Είχα αρχίσει να φοβάμαι λίγο. Κόντευα να φτάσω στον κοιτώνα μου την ώρα που ένιωσα ένα χέρι να με ακουμπά. Τρομαγμένη σήκωσα το ραβδί μου και στράφηκα προς τα πίσω έτοιμη να ρίξω ξόρκι στο άτομο που με ακολουθούσε. Όταν όμως τα μάτια μου συνάντησαν τα δικά του σταμάτησα.

«Θεέ μου Ρικ με κατατρόμαξες!» Αναφώνησα ξαφνιασμένη

«Συγγνώμη»

«Γιατί με ακολουθείς;»

«Ήθελα να σου ζητήσω κάτι, αλλά πρώτα θέλω να σε ρωτήσω κάτι άλλο»

«Τι είναι;»

«Τι τρέχει με εσένα και τον καθηγητή σου; Φαίνεται να ήρθατε αρκετά κοντά»