Kanlı Mektuplar (Creepypasta)

2.Bölüm

Mektubu koyduktan sonra okula gittim.Mutluydum.Acaba ne olacaktı?Dedikten sonra kendimi evin kapısının önünde buldum.Saat 18.00 ben kapının önünde bağırışma seslerini dinliyorum.Büyük ihtimal ile babam ile annem kavga ediyorlar.Anahtarımı çıkarıp içeri girdim.Amacım onlara görünmeden gitmekdi.Babam annemi dövüyordu ve benim yapabildiğim tek şey izlemekti.
Odama girdim ve üstümü çıkardım.Telefonumu açarken diğer yandan üstümü giyiniyordum.Annem bugün yorulmuş olmalı ona güzel yemekler yapmalıyım diye düşündüm.Birkaç tarife baktıktan sonra Elmalı turta yaparım diye düşünüp mutfağa indim.Annem bana baktı.Gözlük taksada gözlerinin altındaki torbaları görebiliyordum.O bizim için çalışıyordu.Ben de yardım etmeliyim.Hemen fırını hazırladım.Turtayı da hazırladıktan sonra fırına attım.Hazır olduğunda çıkarıp bir dilim aldım.Annemin önüne yerleştirdin ve tebessüm edip.
-"Afiyet Olsun!"
Dedim.O da bana baktı.Sulu gözlerinin arasından tebessüm edip.
-"Teşekkür ederim."
Dedi.Gülüşüm kayboldu yerini hüzün ve göz yaşları aldı.Üzüldüm ama  içimden 'Hayır Eva dik dur!' dedim.Duruşumu dikleştirdim ve
-"Rica ederim!"
Defim.Tebessüm edip.O sırada babam içeri girdi .
-"Ne yapıyorsunuz?!"
Dedi.Biz korkmuştuk ama ben bir adım attım ve
-"Turta yaptım ister misin baba?"
Dedim.Dinirli bakışlarını bana çevirdi.
-"SENİN YAPTIĞIN HİÇBİR ŞEYİ İSTEMEM!"
Dedi be masada duran turtamı yere attı.Ayaklarım istemsiz olarak hareket ediyordu.Koşmaya başladım odama girdim ve kapıyı kapattım.Kağıdı çıkarıp yazmaya başladım.
"Sevgili katiller,
Bugün çok afedersiniz ama b*k gibi bir gündü.Yine annem ile babam kavga etti.Yine üzüldüm ve kalbim kırıldı.Canım acıdı.Sanki bir parçamı koparıp aldılar benden.Bazen düşünüyorum.Katillere mektup yazıyorum.Belki onlar ile alay ettim sanıyorlar.Peki neden?Neden beni öldürmüyorlar!!!?Sıkıldım!Bu kadar yeter.Ama olsun!Ben güçlüyüm!Siz zihninizi kayıp etsenizde pes etmeyip yaşamaya devam ediyorsunuz!Sizin bu yönünüzü çok seviyorum.Bana böyle bir cesaret sunduğunuz için teşekkür ederim.Birgün mutlaka borcumu ödeyeceğim.
-Evane"
Bu iyi hissettiriyor....
Ama fark etmemiştim.Onlara mektup yazdığım her gün daha kötü bir problem ortaya çıkıyordu.Ama başarabilirim,bunların üstesinden gelebilirim,değil mi?